Διαβάζω πως στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών έχει ξεσπάσει ένας μίνι εμφύλιος. Οι υποστηρικτές του Τζο Μπάιντεν διατείνονται πως αν αυτός έδινε τη μάχη κατά του Τραμπ, το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό. Μάλιστα, γι’ αυτό έφτασαν να κατηγορούν τον… Τζορτζ Κλούνεϊ, ο οποίος, μετά την τραγική εμφάνιση του Μπάιντεν στην τηλεμαχία με τον Τραμπ, ζήτησε με δημόσια δήλωσή του να αποσυρθεί από τη διεκδίκηση της προεδρίας. Υποθέτω σε λίγο θα κατηγορήσουν και την Πελόζι. Από την άλλη πλευρά, φίλοι της Χάρις υποστηρίζουν πως η ήττα της οφειλόταν κυρίως στο ότι δεν διαφοροποιήθηκε από τα πεπραγμένα της διοίκησης Μπάιντεν. Και είμαστε ακόμη στην αρχή. Τα ηγετικά στελέχη των Δημοκρατικών και οι επώνυμοι που εκτέθηκαν στηρίζοντας τη Χάρις, ακόμη δεν έχουν συνέλθει από το σοκ της ήττας. Είναι γνωστό ότι το πένθος έχει πέντε στάδια. Τώρα βρίσκονται στο πρώτο. Η νίκη του Τραμπ είναι συντριπτική, και μοιραία μέσα στο Δημοκρατικό Κόμμα θα ανοίξει ένας διάλογος για να διαπιστωθεί τι δεν πήγε καλά. Οπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, στο τέλος θα καταλήξουν στην αλλαγή ηγεσίας.
Τα ηγετικά στελέχη των Δημοκρατικών και οι επώνυμοι που εκτέθηκαν στηρίζοντας τη Χάρις, ακόμη δεν έχουν συνέλθει από το σοκ.
Βεβαίως, υπάρχει και ο άλλος δρόμος, αυτός που ακολούθησαν οι δικοί μας όταν από το 31% έπεσαν στο 17,5%. Ποιος είναι αυτός ο δρόμος; Ο δρόμος της αφασίας. Σαν να μη συνέβη τίποτα. «Γιατί να συζητήσουμε γιατί χάσαμε; Μήπως συζητώντας θα αλλάξουμε το αποτέλεσμα; Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πληγώσουμε τον αρχηγό. Μα δεν ευθύνεται αυτός γι’ αυτό το 17,5%;», διερωτήθηκαν οι ψηφοφόροι του κόμματος. Αμηχανία στους «σωματοφύλακές» του. Τι να πουν! Καθήκον τους είναι να προστατεύουν τη «φήμη και την πελατεία» του μαγαζιού και το κύρος του «μεγάλου». Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε. Ούτε το μαγαζί προστάτευσαν ούτε τον «μεγάλο». Αναδείχθηκε ο χειρότερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, με μεγάλη διαφορά από τους συνδιεκδικητές του επίζηλου αυτού τίτλου.
Το Δημοκρατικό Κόμμα αναμφίβολα έχει σοβαρά, εμβληματικά στελέχη, που δεν θα επιτρέψουν να επικρατήσει μια παραλυτική εσωστρέφεια. Κουβαλάει μια Ιστορία 200 ετών –ιδρύθηκε το 1828– που εγγυάται πως θα αντεπεξέλθει με επιτυχία σε αυτήν την όντως σοβαρή δοκιμασία.
