Παρότι τη συμβουλή-εντολή «να μη ζεύεις ποτέ το κάρο πριν από τα βόδια» την έχουν περί πολλού στην Αριστερά, σπάνια τη σέβονται. Από υπέρογκο βολονταρισμό, που νιώθει ικανός να τσακίσει τις περιβόητες «αντικειμενικές συνθήκες» (να σκίσει π.χ. μια ντουζίνα μνημόνια μονομιάς), από άγχος επιβίωσης, κυνισμό, διανοητική νωθρότητα ή από μιαν ιδεολογική πενία που δεν τολμούν να την αναγνωρίσουν, κάνουν ό,τι οφείλουν να μην κάνουν. Ζεύουν το κάρο μπροστά από τα βόδια. Κι έπειτα, με κάκιστο σύμβουλο τον πανικό, επιχειρούν να διορθώσουν το λάθος με δυο-τρία νέα, κάνοντας παρεμπιπτόντως τη συνήθη επιδερμική «αυτοκριτική». Ακόμα και αυτήν όμως την ακυρώνουν στη γέννα της, αφού και πάλι ρίχνουν την ευθύνη της αυτοκαταστροφής τους στο «Κατεστημένο», το «Σύστημα», τη «Διαπλοκή».
Στον ΣΥΡΙΖΑ, στην περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη, έσπευσαν να ζέψουν το άρμα ή τον θρόνο του μπροστά από τα καματερά. Τον υποδέχτηκαν σαν Παράκλητο χωρίς να πράξουν το στοιχειώδες: να εξετάσουν όχι το «πόθεν έσχες του», αλλά το απλό «πόθεν». Αδιαφόρησαν για την πολιτική προϊστορία και το «πιστεύω» του, αδιαφόρησαν και για το γεγονός ότι με κάθε νέα δήλωσή του, ένα συνονθύλευμα κοινοτοπιών, αποκάλυπτε πως η διαδρομή του και η διαδρομή της Αριστεράς ουδέποτε διασταυρώθηκαν. Και εμπιστευόμενοι την τάχα αμεσοδημοκρατική φόρμουλα εκλογής προέδρου από μια βάση πολτό, τον επέλεξαν ως ηγεμόνα ενός κόμματος για την ύπαρξη του οποίου αδιαφορούσε μέχρι λίγο πριν, αν δεν την εχθρευόταν. Χρειαζόταν να μπερδέψει τον Νίκο Μπελογιάννη με τον Νίκο Πλουμπίδη για να συνειδητοποιήσουν όλοι αυτό που οι της Νέας Αριστεράς διαισθάνθηκαν εξαρχής, ότι το κόμμα τους αλώθηκε οικειοθελώς και αλλοιώθηκε οριστικώς;
«Μας δούλευε ψιλό γαζί ο Κασσελάκης», λέει τώρα ο Παύλος Πολάκης, επιμένοντας στο δακρύβρεχτο μονόπρακτο «Ο όφις με ηπάτησε». Τη ραπτομηχανή, όμως, για να ψιλογαζώσει του την πρόσφερε το 2023 ο ίδιος ο Πολάκης, ο πλέον ενθουσιώδης απόστολός του. Το «κάτι θα ξέρει ο Παύλος», μαζί και η φήμη «ε, για να τον διαλέξει ο Αρχηγός…», ο Αλέξης Τσίπρας δηλαδή, έκαναν τον Κασσελάκη Συριζάρχη. Τώρα, μετά τη φαρσοτραγωδία εντός και εκτός συνεδρίου, ο Κασσελάκης ιδρύει ιδιόκτητο «κίνημα», τίποτε πιο εύκολο, ο Α. Λοβέρδος έχει δυο-τρία δικά του, ενώ ό,τι απέμεινε υπό την ανίατα απαξιωμένη επωνυμία ΣΥΡΙΖΑ συνηθίζει πλέον στην ιδέα πως ο επόμενος πρόεδρος δεν μπορεί παρά να είναι ο «αψύς Σφακιανός». Ο έτσι κι αλλιώς Μοιραίος.
