Τρεις εκλογικές αναμετρήσεις θα εξασφαλίσουν το μέλλον και την υστεροφημία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καθώς του δίνουν την ευκαιρία να επιτείνει την κυριαρχία του στην Τουρκία για αρκετά χρόνια ακόμη, χωρίς τους (ολοένα λιγότερους) περιορισμούς που αντιμετωπίζει. Οι εκλογές στις ΗΠΑ επανέφεραν στην προεδρία τον Ντόναλντ Τραμπ, με τον οποίο ο Τούρκος πρόεδρος πιστεύει ότι μπορεί να συνεννοηθεί δίχως τη μεσολάβηση κάποιας ενοχλητικής γραφειοκρατίας, χωρίς ευαισθησίες για το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι πρόωρες γερμανικές εκλογές (σε λίγους μήνες) αναμένεται να φέρουν στην εξουσία το συντηρητικό CDU του Φρίντριχ Μερτς, που πιθανώς θα επιδιώξει οικονομικές και αμυντικές συνεργασίες με την Τουρκία, χωρίς τις αναστολές και το άτυπο εμπάργκο της απερχόμενης κυβέρνησης του Ολαφ Σολτς, που τόσο ενοχλούσε την Αγκυρα. Και, τελικώς, ο Ερντογάν θέλει να είναι πάλι υποψήφιος πρόεδρος στις εκλογές του 2028. Πρέπει, όμως, πρώτα να τροποποιήσει το σύνταγμα, ώστε να του επιτραπεί και άλλη θητεία. Αυτό απαιτεί τουλάχιστον 360 ψήφους από τα 600 μέλη της Εθνοσυνέλευσης, κάτι που το κόμμα του Τούρκου ηγέτη και το εθνικιστικό κόμμα με το οποίο συνεργάζεται δεν διαθέτουν. Τα κέρδη απ’ όλες αυτές τις εκλογές θα είναι μεγάλα. Τίποτα ωστόσο δεν εγγυάται ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν όπως επιθυμεί ο Ερντογάν.
Ο Τούρκος πρόεδρος μπορεί να χαίρεται με την εκλογή του Τραμπ, όμως, ουδείς ξεχνάει πόσο απρόβλεπτος είναι ο επανερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος. Στην πρώτη του θητεία είχε προειδοποιήσει τον Ερντογάν να μην είναι «βλάκας», ότι μπορούσε εύκολα να διαλύσει την τουρκική οικονομία. Επίσης, επί Τραμπ, οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας μετά την αγορά του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400. Η χωρίς αναστολές υποστήριξη του Μπέντζαμιν Νετανιάχου από τον Τραμπ θα φέρει σε δύσκολη θέση τον Ερντογάν, ο οποίος εκφράζεται έντονα κατά του Ισραήλ και υπέρ των Παλαιστινίων. Εάν ο Τούρκος ηγέτης αναγκαστεί να αλλάξει στάση, θα βρει απέναντί του μικρά ισλαμιστικά κόμματα που ήδη κερδίζουν επιρροή εις βάρος του AKP του Ερντογάν. Η κλιμακούμενη σύγκρουση Ισραήλ – Ιράν αποκλείει προς το παρόν την απόσυρση αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από τη Συρία, προς απογοήτευση και της Τουρκίας και της Ρωσίας. Οι σχέσεις Ερντογάν – Τραμπ θα είναι πολύπλοκες και απρόβλεπτες.
Στη Γερμανία, νίκη του CDU χωρίς πλειοψηφία στη Βουλή πιθανώς να οδηγήσει σε «μεγάλο συνασπισμό». Τότε, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, σαν δεύτερο κόμμα, αναλαμβάνει το υπουργείο Εξωτερικών, απ’ όπου θα μπορεί να διατηρήσει την πίεση στην Αγκυρα στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ίσως παγώνοντας περαιτέρω την πώληση Eurofighter στην Τουρκία. Αυτό ίσως αποτελέσει άλλο ένα επιχείρημα για το άνοιγμα προς τους Κούρδους που επιχειρείται τώρα, ώστε ο Ερντογάν να ελπίζει σε περισσότερες ψήφους για την τροποποίηση του συντάγματος. Τρεις εκλογές, πολλές οι ευκαιρίες, αλλά και οι κίνδυνοι.
