Αδικα σημεία που δεν διορθώθηκαν
Αναλύοντας τα «γκρίζα» σημεία πέρυσι, με βάση και τα ερωτήματα
και τις απορίες των αναγνωστών μας, είχαμε σταθεί και στα άδικα
σημεία.
Το μεν πρώτο έχει να κάνει με τα απαλλασσόμενα όρια που ίσχυαν
μέχρι 13-12-2007 (90.000 και 138.000 ευρώ) για άγαμο και ζευγάρι
αντίστοιχα. Παρ’ ότι αυτά επροσαρμόζοντο, ωστόσο η ωφέλεια
εξανεμίζετο γιατί υπερκαλύπτετο από τις αλλεπάλληλες αυξήσεις των
αντικειμενικών αξιών. Αυτό τώρα «θεραπεύθηκε» με την πλήρη απαλλαγή
μέχρι 200 τ.μ. και χωρίς όριο αξίας.
Το δεύτερο όμως άδικο σημείο παραμένει από τότε που θεσπίσθηκε
(ν. 1078/1980), και γίνεται εμπόδιο καθώς καθορίζει ότι δεν πρέπει
να υπάρχει εν όψει απόκτησης σπιτιού ως πρώτη κατοικία με απαλλαγή
άλλη, σε δημοτικό διαμέρισμα με πληθυσμό πάνω από 3.000 κατοίκους,
όπου σ’ αυτό έχει πλήρη κυριότητα, ή την επικαρπία, ο ίδιος (ο
αγοραστής ή αν πρόκειται για κληρονομιά ο κληρονόμος ή αν πρόκειται
για γονική παροχή το παιδί) ή η γυναίκα του ή κάποιο από τα ανήλικα
παιδιά του, που πληροί τις στεγαστικές ανάγκες της οικογενείας του.
Ή ακόμα δικαίωμα πλήρους κυριότητας σε οικόπεδο με δυνατότητα να
κτίζεται σ’ αυτό κτίσμα που πληροί τις στεγαστικές ανάγκες του.
Εξηγώντας πολύ αργότερα το 2002, με τον ν. 3091/2002 τον πιο
πάνω ορισμό «να πληροί τις στεγαστικές ανάγκες» ο νομοθέτης, ορίζει
ότι «θεωρείται ότι καλύπτονται οι στεγαστικές ανάγκες (σ.σ. άρα δεν
δικαιούται απαλλαγής) του αγοραστή και της οικογενείας του, αν το
συνολικό εμβαδόν της καθαρής επιφάνειας (της επιφάνειας χωρίς τους
κοινόχρηστους χώρους) κατοικιών που υφίστανται ή υπάρχει η
δυνατότητα να ανεγερθούν, είναι 70 τ.μ., προσαυξανόμενα κατά 20
τ.μ. για καθένα από τα δύο πρώτα παιδιά του και 25 τ.μ. για το
τρίτο και τα επόμενα τέκνα».
Ο συνταγματικός νομοθέτης στο οπλοστάσιο για στήριξη της
ευνομούμενης Πολιτείας, και αρμονίας των νόμων με τις θεμελιώδεις
ανάγκες των πολιτών, δεν παραλείπει να θυμίζει στην εκάστοτε
κυβέρνηση ως υποχρέωση «τη φροντίδα –την οποία μάλιστα χαρακτηρίζει
και “ειδική”– να αποκτούν κατοικία αυτοί που τη στερούνται ή που
στεγάζονται ανεπαρκώς».
Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι η Πολιτεία ένα τόσο σοβαρό ζήτημα
το αντιμετώπιζε «με τσιγγουνιά». Το πιο σημαντικό είναι ότι
παραμένει αυτό το εμπόδιο ως παγίδα παρότι όπως θα δούμε στην
συνέχεια το φορολογικό τοπίο και στις κληρονομιές –γονικές παροχές–
και στην πρώτη κατοικία από 13-12-2007 άλλαξε ριζικά.
(Ημερομηνία δημοσίευσης 11/07/09)
