Μέχρι τώρα παλεύαμε για τον χωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος. Στο μέλλον μάλλον θα παλεύουμε για το αντίθετο. Μόνο αυτό μπορούμε να σκεφτούμε παρακολουθώντας τη συζήτηση περί της καύσης των νεκρών και την απόφαση του Δήμου Αθηναίων να στήσει αποτεφρωτήρα στο Α΄ Νεκροταφείο.
Ετσι, ενώ μέχρι τώρα έχουμε την Εκκλησία να μπερδεύεται στα πόδια της Πολιτείας, δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για το αντίθετο. Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα. Καλώς ή κακώς, το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα θέλει την ταφή των νεκρών: «χους ει και εις χουν απελεύσει». Αυτός είναι ο κανόνας για τους ορθόδοξους και είναι αποκλειστικά υπόθεση της Εκκλησίας και ερμηνείας των κανόνων της αν θα ψάλλει νεκρώσιμη ακολουθία σε όσους αποφασίσουν να αποτεφρωθούν. Ηδη έχει ξεκινήσει διάλογος μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας για το θέμα, με τον μητροπολίτη Ιωαννίνων να δηλώνει την προσωπική του άποψη ότι «δεν υπάρχει καμία ουσιώδης διαφορά μεταξύ ταφής και αποτέφρωσης. Η Εκκλησία δεν μπορεί να απαρνηθεί το γεγονός της ταφής, αλλά ούτε και να αντισταθεί στο αυτεξούσιο της προσωπικότητας, γιατί έκαστος εξαγιάζεται εκ των ιδίων αποφάσεών του και της ιδίας πρωτοβουλίας του». Η Βουλγαρική Εκκλησία αν και ορθόδοξη αποδέχεται την καύση των νεκρών.
Η συζήτηση προφανώς θα συνεχιστεί, αλλά αφορά αποκλειστικά την Εκκλησία και τους κανόνες της για το αν θα ψάλλει ή όχι τη νεκρώσιμη ακολουθία. Γι’ αυτό προξενεί εντύπωση το παράπονο του κ. Γιάννη Μπουτάρη, ο οποίος αποτέφρωσε τη σύζυγό του ακολουθώντας την επιθυμία της, αλλά ταυτόχρονα απαίτησε το ορθόδοξο τελετουργικό. «Πώς είναι δυνατόν να παρανομεί η Εκκλησία δίχως να έχει επιπτώσεις;», δήλωσε ο Θεσσαλονικιός πολιτικός. «Οταν η ελληνική Πολιτεία νομοθετεί και επιτρέπει την καύση των νεκρών εφόσον οι συγγενείς τους το επιθυμούν, πώς οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας αρνούνται την εξόδιο ακολουθία;».
Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Το γεγονός ότι η ελληνική Πολιτεία (ορθώς) επέτρεψε την καύση των νεκρών δεν συνεπάγεται και υποχρέωση της Εκκλησίας να ψάλλει την εξόδιο ακολουθία σε εκείνους που επιθυμούν να αποτεφρωθούν. Τα θρησκευτικά δόγματα είναι ενιαία, δεν κόβονται και ράβονται κομμένα στις επιθυμίες του καθενός. Το αντίθετο θα ήταν παράλογο: σαν να θέλει κάποιος θρησκευτικό γάμο χωρίς το «Ησαΐα χόρευε» ή να αρνηθεί την απαγγελία του Ευαγγελίου κατά την τελετή. Από τη στιγμή που κάποιος ασπάζεται κάποιο δόγμα, το ασπάζεται καθ’ ολοκληρίαν. Με όσα θεωρεί «καλά» και όσα πιθανώς θεωρεί «κακά».
Αρα, λοιπόν, στον βαθμό που -κακώς κατά την ταπεινή μας γνώμη- η Εκκλησία αρνείται την καύση των νεκρών έχει κάθε δικαίωμα να αρνηθεί και τη νεκρώσιμη ακολουθία σε όσους επιλέγουν την αποτέφρωση. Ενας νόμος που θα επιχειρούσε να την επιβάλει θα ήταν αντιδημοκρατικός. Κάποιοι εγείρουν αντιρρήσεις για τη δημιουργία του αποτεφρωτήρα στο Α΄ Νεκροταφείο διότι το θεωρούν χριστιανικό νεκροταφείο. Κάνουν λάθος: το Α΄ Νεκροταφείο δεν είναι χριστιανικό, είναι δημοτικό. Μπορεί να δεσπόζει η Ορθόδοξος Εκκλησία, μπορεί η πλειονότητα των ταφέντων να ήταν εν ζωή Ορθόδοξοι, αλλά εντός του χώρου θάβονται και πιστοί άλλων δογμάτων. Η Εκκλησία λοιπόν έχει κάθε δικαίωμα να διαφεντεύει τα του οίκου της και μέχρι εκεί. Τα του Θεού στον Θεό και τα του Δήμου στον Δήμο.
