Δεν έχει γραφτεί ακόμη το χρονικό των αγώνων της Κερατέας, για τον ΧΥΤΑ που ήταν να δημιουργηθεί εκεί. Πρόχειρα καταγράφουμε μερικά περιστατικά του κοινού ποινικού δικαίου. Θυμόμαστε, για παράδειγμα, τις μολότοφ που έπεφταν βροχή· τους εμπρησμούς σκαπτικών μηχανημάτων και περιπολικών της αστυνομίας· την πολιορκία του αστυνομικού τμήματος για την απελευθέρωση κρατουμένου· την επίθεση με μολότοφ σε σπίτι αστυνομικού χαράματα, την ώρα που κοιμόταν με τη σύζυγο και τα τέσσερα παιδιά του. Θυμόμαστε ακόμη και την εκσκαφή οριζόντιας τάφρου βάθους 1,5 μέτρου στη λεωφόρο Λαυρίου, μια ζημιά που ποτέ δεν μάθαμε πόσο κόστισε στους Ελληνες φορολογούμενους.
Μη φανταστείτε ότι οι προαναφερθείσες πράξεις είναι στην Ελλάδα κολάσιμες. Δεν μιλάμε, φυσικά, για ποινικές καταδίκες. Η Δικαιοσύνη μάλλον δεν θα θέλει να μπλέξει με την «ποινικοποίηση των αγώνων». Δεν υπάρχει καν πολιτική καταδίκη. Ετσι όπως πάμε, μπορεί να προταθεί και η ανέγερση αγάλματος στον «ανώνυμο εμπρηστή».
Δεν αστειευόμαστε καθόλου. Ακούσαμε τον υποψήφιο πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να λέει ότι «η Κερατέα είναι η πόλη-σύμβολο για όλη την Ελλάδα… αποτελεί ένα πρώιμο αντιμνημονιακό μοντέλο. Με γνώση, με πρόγραμμα και με απόφαση της κοινωνίας, η Κερατέα αποτίναξε τα δεσμά των τετελεσμένων που προσπάθησαν να επιβάλουν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. Αυτά τα έκαναν μόνο οι χούντες της Λατινικής Αμερικής στους Ινδιάνους»(!). Ξέχασε να πει ότι οι χούντες δεν είχαν Κοινοβούλιο, ούτε Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως ξέχασε και ότι εκτός από «τη γνώση, το πρόγραμμα και την απόφαση» χρησιμοποιήθηκαν και μερικές χιλιάδες μολότοφ για να φτιαχτεί το «πρώιμο αντιμνημονιακό μοντέλο».
Οπαδός του δόγματος του Μάο, «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», ο κ. Τσίπρας μίλησε την προηγούμενη εβδομάδα (30.5.2012) σε ένα πυκνό ακροατήριο της Κερατέας. Τους παίνεψε: «Εσείς δείξατε πρώτοι σε όλη την Ελλάδα τον δρόμο της αξιοπρέπειας, της αυτοπεποίθησης και της ανατροπής». Δεν το γνωρίζουμε, αλλά μπορούμε να πιθανολογήσουμε ότι τον άκουσαν -προφανώς με φουσκωμένα από την περηφάνια στήθη- κι εκείνοι που χάραξαν με εμπρησμούς «τον δρόμο της αξιοπρέπειας». Σίγουρα θα ήταν εκεί και κάποιοι από τους 10.000 ιδιοκτήτες αυθαιρέτων· τόσα είχε νομιμοποιήσει εν μια νυκτί η κ. Βάσω Παπανδρέου. Αντιγράφουμε από τον Τύπο της εποχής: «Με υπουργικές αποφάσεις θα τακτοποιηθούν τελικά οι εντάξεις νέων περιοχών στο σχέδιο, με την προϋπόθεση ότι δεν θα αφορούν μεγάλες εκτάσεις… Το πρώτο βήμα έγινε με την έκδοση υπουργικής απόφασης που αφορά την ένταξη 1.200 στρεμμάτων στον Δήμο της Κερατέας… Τα αυθαίρετα κτίσματα υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 10.000» (Ελευθεροτυπία 24.12.2002). Το αστείο είναι ότι ο κ. Τσίπρας διακήρυξε στην «πόλη-σύμβολο» ότι «στις 17 Ιουνίου αντιπαρατίθενται… οι δυνάμεις του χθες με τις δυνάμεις του αύριο». Μπορούμε να φανταστούμε ποιο «αύριο» είναι αυτό.
«Οταν στηρίξαμε τον δικό σας ανένδοτο αγώνα… δεν το κάναμε για να μαζέψουμε ψήφους», είπε ο κ. Τσίπρας, αλλά το blog του αγώνα («Οβριόκαστρο Κερατέας») τον διαψεύδει: «Σημαντικό ρόλο [στην πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στην Κερατέα, με το μεγαλύτερο ποσοστό σε όλη την Αττική και το δεύτερο μεγαλύτερο σε όλη την Ελλάδα] έπαιξε και η διακριτική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια των 128 ημερών πολιορκίας του τόπου μας». Ετσι μαζεύονται οι ψήφοι στην Ελλάδα και ωριμάζει το «αντιμνημονιακό μοντέλο»…
