Το ’χε πει μια χαρά ο πρώην σύμβουλος του Μπιλ Κλίντον, Τζορτζ Στεφανόπουλος: «Αν όλα πάνε στραβά ρίξτε το φταίξιμο στον Τύπο». Αυτό το εξειδίκευσε προχθές ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος: «Θα έχουμε πολιτική κρίση εάν βγείτε εσείς όλοι στα κανάλια στις 25 Μαΐου το βράδυ και λέτε ότι “έχουμε πολιτική κρίση”. Τόσο απλά. Εγώ δεν είμαι μόνος μου, είμαι μέσα σε μια συζήτηση δημόσια. Αν λοιπόν βγει η αντιπολίτευση, βγουν οι δημοσκόποι, βγουν οι έγκυροι δημοσιογράφοι, όπως εσείς, και λένε όλοι “μα εδώ ηττήθηκε η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, η “Ελιά”, η Ν.Δ., δεν έχετε νομιμοποίηση, υπάρχει πρόβλημα, νίκη των δυνάμεων της αντιπολίτευσης”, πώς ο βουλευτής μας -ο οποίος σηκώνει ένα τεράστιο βάρος- θα πάει στη Βουλή μετά να ψηφίσει τις δύσκολες αποφάσεις και οι άλλοι να κάνουν εύκολη κριτική… Εδώ είναι μια επιλογή, ο κόσμος θα μας πει τι θέλει. Τζάμπα δεν υπάρχει.» (Alpha 13.5.2014)
Εκ των άνω συνάγεται ότι για μια πιθανή πολιτική κρίση το βράδυ της 25ης Μαΐου θα φταίνε οι εξής (με σειρά προτεραιότητας): η αντιπολίτευση, οι δημοσκόποι, οι έγκυροι δημοσιογράφοι και τέλος οι βουλευτές «οι οποίοι σηκώνουν ένα τεράστιο βάρος».
Ο ίδιος, πάλι, παρά το γεγονός ότι προανήγγειλε ουκ ολίγες φορές την απόσυρση της εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση αν τα ποσοστά της «Ελιάς» είναι μικρά, θα είναι αμέτοχος ευθυνών και την επόμενη μέρα: «Δεν μιλάω για ποσοστά. Εάν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν αντέξουν, εάν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πουν ότι δεν μπορώ να ψηφίζω άλλο γιατί δεν έχω καμία στήριξη, καμία προοπτική, κανένα ηθικό δικαίωμα να το κάνω, υπάρχει κυβέρνηση;». Με άλλα λόγια πάλι δεν θα φταίει αυτός για το κλίμα που δημιουργήθηκε. Θα φταίνε μαζί με όλους τους άλλους (αντιπολιτευόμενους, δημοσιογράφους, δημοσκόπους κ.λπ.) και οι βουλευτές του, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν το δικό τους σθένος για να αντέξουν τις κακουχίες της πολιτικής. Πώς το είχε πει ένας Αγγλος πολιτικός; «Πρέπει να τους ακολουθήσω, διότι είμαι ο ηγέτης τους»; Κάπως έτσι…
Ακόμη χειρότερα: ως ευαίσθητος δέκτης αυτού του κλίματος σύμφωνα με τις δηλώσεις του δεν θα παραιτηθεί στον πρόεδρο της κυβέρνησης, αλλά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Σε ερώτηση για το αν ο ίδιος σε ένα τέτοιο σκηνικό θα πει στον κ. Σαμαρά ότι αποχωρεί, απάντησε: «Δεν θα το πω στον κ. Σαμαρά, θα το πω στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας».
Αυτό πάλι είναι ακατανόητο. Εχουμε καινούργιο Σύνταγμα και έγινε ο ανασχηματισμός προνομία του Προέδρου; Οι υπουργοί -ακόμη κι όταν χρίζονται αντιπρόεδροι- παραιτούνται στον πρωθυπουργό, δεν παραιτούνται στον Ανώτατο Αρχοντα, όπως ισχυριζόταν το 1965 ο Πέτρος Γαρουφαλιάς. Η συνταγματική τάξη των πραγμάτων προβλέπει μετά την παραίτηση ενός υπουργού, ανασχηματισμό, ψηφοφορία στη Βουλή (σίγουρη στην περίπτωση αυτή), και αν η Βουλή αποσύρει την εμπιστοσύνη της αρχίζουν οι διερευνητικές εντολές του άρθρου 38.
Δεν ξέρουμε πόσοι παρακολουθούν τον κ. Βενιζέλο να βάζει όλο πιο πολύ στη γωνία τον εαυτό του καταστρέφοντας την «Ελιά», δικαιώνοντας ταυτοχρόνως τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ που τον θεωρούσε αδύναμο κρίκο της συγκυβέρνησης. Απλώς ξέρουμε ότι «οι παραιτήσεις γίνονται ενίοτε δεκτές». Ακόμη κι όταν υποβάλλονται στους καθ’ ύλην αναρμόδιους.
