Τα χθεσινά αποτελέσματα έδειξαν ότι κανένα κόμμα και κανείς πολιτικός ηγέτης δεν έχει πραγματικό ρεύμα στην κοινωνία, η οποία ψάχνεται. Οι καταστροφολόγοι που προέβλεπαν, ή ενδεχομένως και ήθελαν, την πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού δεν επιβεβαιώθηκαν προς το παρόν. Αυτό ενδέχεται να μη σημαίνει πολλά την επόμενη Κυριακή όταν οι πολίτες θα ψηφίσουν για τις ευρωεκλογές. Ο θυμός και η διάθεση εκδίκησης δεν έχουν περάσει, παρά το γεγονός ότι ολοένα και περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι «πιο κάτω δεν πάει». Τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής δείχνουν ότι έχει αποκτήσει ρίζες οι οποίες ποτίστηκαν για μεγάλο διάστημα από το αντισυστημικό τσουνάμι που προκάλεσε η οικονομική κρίση, αλλά και οι ακραίες υπερβολές των υπόλοιπων αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Χθες, πάντως, η καχυποψία ενός μεγάλου τμήματος της κοινής γνώμης απέναντι στο «σύστημα» ενισχύθηκε, και όχι αδικαιολόγητα. Τόσο οι δημοσκοπήσεις όσο και τα περιώνυμα exit polls έπεσαν τραγικά έξω –και όχι για πρώτη φορά. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν αυτό οφείλεται σε… οικονομίες στην οργάνωσή τους ή σε μια εσκεμμένη προσπάθεια των πολιτών να ξεγελάσουν το «σύστημα». Κάτι, πάντως, πήγε πολύ στραβά…
Η χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο. Το αν θα ξαναμπεί ο παράγων πολιτικό ρίσκο στην ελληνική εξίσωση ή όχι είναι καθοριστικό για την περαιτέρω πορεία της οικονομίας που έχει πάρει τον δρόμο για την, περιορισμένη έστω, ανάκαμψη. Η αγορά παγώνει μόλις μυρίζεται πολιτικό ρίσκο και οι ξένοι επενδυτές πατάνε το κουμπί του πανικού μόλις το φοβηθούν. Κανείς δεν πρέπει να παίξει με τέτοιου είδους απειλές και φόβους, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Και κάτι τελευταίο. Ολοι μας μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί ένας άνεργος ή ένας κατεστραμμένος μεσοαστός ψηφίζει «αντισυστημικά». Κανείς όμως δεν μπορεί να καταλάβει εκείνους που θέλουν να καταποντισθούν τα συστημικά κόμματα, επειδή διαφωνούν με την ηγεσία τους ή για κάποιους άλλους λόγους. Οι εναπομείνασες ημέρες έως την επόμενη Κυριακή θα είναι ημέρες ευθύνης για όλους.
