Τους ζηλεύεις. Δεν γίνεται αλλιώς. Ζηλεύεις κατ’ αρχάς την υπερανθρώπινη αντοχή τους. Πάνω που τους πιάνεις να χασμουριούνται κι αρχίζεις να πιστεύεις πως πάει πια, κλάταραν για σήμερα, δύο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, και πως οι μπαταρίες τους χρειάζονται φρεσκάρισμα, αυτοί συνεχίζουν και συνεχίζουν και συνεχίζουν. Τους ζηλεύεις έπειτα που κατάφεραν να κλέψουν την πατέντα της διακτίνισης από τα άκρως απόρρητα χολιγουντιανά αρχεία κι έτσι μετακινούνται με ταχύτητα φωτός από το ένα στούντιο στο άλλο, φως κι αυτοί. Κι όχι από φιλαυτία, προς Θεού, αλλά για να μην αφήσουν ούτε μισό λεπτό αδιαφώτιστο τον λαό (τους).
Τους ζηλεύεις επίσης που κατόρθωσαν να κατασκευάσουν τον βιο-μηχανικό άνθρωπο του μέλλοντος. Εντάξει, δεν είναι ακριβώς Κύβοργκ, τουτέστιν Κυβερνητικοί Οργανισμοί, όπως τους φαντάστηκαν οι καλλιεργητές της επιστημονικής φαντασίας. Αλλά δεν είναι και λίγο να αποτελείς υβρίδιο έμφρονος όντος και μαγνητοφώνου. Πού ακριβώς έχουν σφηνώσει τη μικροκασέτα ή το ανθυπομικροτσίπ, στη γλώσσα ή στον εγκέφαλο, δεν το ξέρουμε. Αυτό που ξέρουμε είναι πως όσα λένε στο Κανάλι Α τα επαναλαμβάνουν πιστά στο Κανάλι Β, τα ξαναλένε στο Κανάλι Γ και τα ξαναματαλένε στο Κανάλι Α, όπου επανέρχονται για ν’ ανοίξουν εκ νέου έναν κύκλο που δεν έχει τελειωμό.
«Οπως έλεγα το απόγευμα στο Κανάλι Χ», λέει λοιπόν μεσανυχτιάτικα ο αναλυτής μας, «οι εκλογές» κ.λπ. Κι εσύ νιώθεις ένοχος που δεν πρόλαβες να τον ακούσεις και στο Κανάλι Χ και στο Ψ και… Κι ύστερα, για να αποτινάξεις την ενοχή σου, αρχίζεις να το σκέφτεσαι κι αλλιώς το ζήτημα. Και λογαριάζεις. Διαθέτουμε μερικές εκατοντάδες βουλευτές, πρώην και νυν, που ίσως κάτι θα είχαν να πουν. Πώς γίνεται και απ’ όλους αυτούς έχουν διαβατήριο για την τηλεόραση μόνο δέκα-δώδεκα, οι ίδιοι πάντα; Δηλαδή, ΚΚΕ χωρίς Κανέλλη δεν υπάρχει; Και Ν.Δ. χωρίς Γεωργιάδη ή Βορίδη, συν τη νέα εκ του ΛΑΟΣ μεταγραφή, τον κ. Κύρτσο; Και ΠΑΣΟΚ δίχως Κουκουλόπουλο; Ή ΣΥΡΙΖΑ δίχως Αλέξη Μητρόπουλο; Αυτοί κι άλλοι δέκα είναι όλοι κι όλοι οι σοφοί πολιτικοί, συν τον κ. Πάγκαλο; Και οι ούτως ειπείν διανοούμενοι της χώρας, πολιτειολόγοι, κοινωνιολόγοι, ιστορικοί κ.λπ., δεν ξεπερνούν τους πέντε;
Το βράδυ της Κυριακής ήταν εξοντωτικό για τους πέντε-δέκα διαφωτιστές μας. Κουβαλούσαν από κανάλι σε κανάλι (όπως ο Μωυσής τις πλάκες) τις ίδιες απόψεις, τις ίδιες λίγες λέξεις για να τις εκφράσουν, την ίδια αδιαφορία για τον διάλογο, το ίδιο υψωμένο φρύδι. Λες πως είναι βαθιά εξαρτημένοι από το ευφορικό γυαλί και από την εικόνα τους που τους επιστρέφει και περιμένεις. Τι; Μα τη στιγμή που κάποιος από τους καναλικά και κομματικά αειπεριφερόμενους θα πει: «Οπως είπα πριν από μία ώρα στο Κανάλι Ω, εμείς στον ΛΑΟΣ…». Θα του έχει διαφύγει δηλαδή και ότι στο Κανάλι Ω μιλάει τώρα και όχι μία ώρα πριν, και ότι έχει φύγει πια από τον ΛΑΟΣ και βρίσκεται στη Ν.Δ. Προς το παρόν.
