Υπουργό Οικονομικών βρήκαμε και είναι σοβαρός άνθρωπος, κυβέρνηση σχηματίσαμε και θυμίζει τον Ιανό με τα δύο πρόσωπα, διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας επιλέξαμε, παρά τις αντιρρήσεις του Αλέξη Τσίπρα και για να συμπληρωθεί «το παζλ» και να ησυχάσουμε μένει να βρούμε τον νέο γενικό γραμματέα της ανεξάρτητης αρχής εσόδων, γιατί ο προηγούμενος, ο Χάρης Θεοχάρης δεν ήταν της αρεσκείας μας. Αυτόν τον εκπαραθυρώσαμε μερικές ημέρες πριν, για να δοθεί η εντύπωση ότι αποκλειστικά δικό του έργο ήταν η… φοροκαταιγίδα της προηγούμενης διετίας, τριετίας, ή τετραετίας και όχι προϊόν νομοθεσίας που εισηγήθηκαν οι κυβερνήσεις και ψήφισε η Βουλή για να αντιμετωπιστεί η κρίση, να καλυφθούν οι ανάγκες που δημιούργησε, να εξορθολογιστεί το φορολογικό σύστημα και να περιοριστεί η φοροδιαφυγή.
Η μαύρη αλήθεια είναι ότι ο Χ. Θεοχάρης μπήκε στο στόχαστρο του Μαξίμου πριν αρκετούς μήνες. Επομένως δεν ισχύει η διάδοση ότι έκανε πολλά λάθη που κόστισαν στην κυβέρνηση, όπως φιλότιμα προσπαθούσαν να πείσουν το ίδιο διάστημα διάφορα μίντια. Η κυβέρνηση είχε υπουργό Οικονομικών, υφυπουργό για τα φορολογικά και πλειοψηφία στη Βουλή, ο δε γραμματέας εσόδων είχε αποστολή τη συλλογή των φόρων εφαρμόζοντας τους νόμους. Απλά, με αφορμή τον ανασχηματισμό και την προσπάθεια σηματοδότησης μιας νέας αρχής δόθηκε η ευκαιρία στην κυβέρνηση να απαλλαγεί από τον συγκεκριμένο αξιωματούχο… Και δυστυχώς, την ευθύνη την ανέλαβε ο Γιάννης Στουρνάρας, λίγα 24ωρα πριν μεταπηδήσει στην Τράπεζα της Ελλάδας!
Ενδεχομένως η απομάκρυνση του Χ. Θεοχάρη να ήταν δικαιολογημένη αν η κυβέρνηση του καταλόγιζε συγκεκριμένα σφάλματα και παραλείψεις. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και κρίνοντας από τη δυσαρέσκεια που εκδήλωσε για την απομάκρυνσή του με ανακοίνωσή της η Κομισιόν από τις Βρυξέλλες, τέτοια σφάλματα και παραλείψεις δεν είχαν υποπέσει στην αντίληψη της τρόικας και των άλλων μηχανισμών που παρακολουθούν στενά όσα γίνονται στην Ελλάδα. Με αυτή την έννοια αποδείχθηκε για άλλη μία φορά ότι το πολιτικό σύστημα και διάφορα συμφέροντα περί αυτό δεν αντέχουν ούτε τη θεσμική (πόσω μάλλον την προσωπική) ανεξαρτησία αξιωματούχων και λειτουργών. Τα παραδείγματα είναι πολλά και επαναλαμβανόμενα.
Παλαιότερα είχε θεσπιστεί πενταετής θητεία για τον πρόεδρο της ΕΡΤ, προκειμένου να ξεπερνά τον κυβερνητικό κύκλο, ώστε σε συνδυασμό με την έγκρισή του από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής, να ξεφεύγει από τον σφιχτό εναγκαλισμό της εκάστοτε κυβέρνησης. Από κάποια στιγμή και μετά παραβιάστηκε και μετά άλλαξε ο νόμος. Η τρόικα και η Γιούροστατ επέβαλαν να γίνει ανεξάρτητη αρχή η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία, προκειμένου να αποκτήσουν αξιοπιστία τα στοιχεία και οι δείκτες της ελληνικής οικονομίας. Είδε και έπαθε ο σημερινός επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, ο Α. Γεωργίου να γλιτώσει από άθλιες και συντονισμένες επιθέσεις εναντίον του και το κατάφερε χάρις στην αμέριστη στήριξη των Βρυξελλών. Πενταετής ήταν και η θητεία του Χ. Θεοχάρη, με το ίδιο σκεπτικό, αλλά αυτή τη φορά η Αθήνα ήταν αποφασισμένη να κάνει το δικό της.
Το αντελήφθη ή όχι ο Γ. Στουρνάρας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της απομάκρυνσης του Χ. Θεοχάρη, δημιούργησε προηγούμενο για τον Αλ. Τσίπρα να επιχειρήσει, όπως επαγγέλλεται, τη δική του αποπομπή από την Τράπεζα αν και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση. Με λίγα λόγια, συνέβαλε στην ασυνέχεια του κράτους!
