Η μεταπολίτευση είναι μια χρονική περίοδος στη σύγχρονη πολιτική μας Ιστορία. Ξεκίνησε με την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος και την εισβολή του τουρκικού στρατού στην Κύπρο, το 1974. Η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η οποία σχηματίστηκε τότε, είχε ένα σκοπό. Να επαναφέρει, ύστερα από επτά χρόνια απολυταρχικού καθεστώτος, τη δημοκρατία στη χώρα μας. Και το έπραξε με απόλυτη επιτυχία χάρις στην προσωπικότητα και το κύρος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, γεγονός, άλλωστε, το οποίο οι πάντες σήμερα αναγνωρίζουν. Η αποκατάσταση της δημοκρατίας συνοδεύθηκε από σειρά άλλων μέτρων, που εδραίωσαν σε σύντομο χρόνο το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Επέτυχε ώστε οι ένοπλες δυνάμεις να επανέλθουν στην αποστολή τους, την προστασία της ανεξαρτησίας της χώρας και να παύσουν να είναι όργανα της δικτατορίας, παρά τις αντιδράσεις που σημειώθηκαν και χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίμα. Ελυσε με αδιάβλητο δημοψήφισμα το πολιτειακό, το οποίο για πολλές δεκαετίες δίχαζε τους Ελληνες. Εκανε το πρώτο μεγάλο βήμα για την εθνική συμφιλίωση με τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Διεξήγαγε βουλευτικές εκλογές μέσα σε τέσσερις μήνες και, τέλος, συνέταξε νέο Σύνταγμα, το οποίο αναγνωρίζεται ως το καλύτερο που είχε ποτέ η πατρίδα μας.
Η ενδεκάτη Ιουνίου 1975, ημερομηνία κατά την οποία ετέθη σε ισχύ το νέο Σύνταγμα, οριοθετεί και το τέλος της Μεταπολίτευσης.
Αν έκανα αυτήν τη διάκριση, είναι γιατί δεν πρέπει να εμπλέκονται δύο περίοδοι της Ιστορίας μας. Η Μεταπολίτευση, η σύντομη αυτή περίοδος όπου οι πολίτες αντιμετώπιζαν το μέλλον με αισιοδοξία και ελπίδα και η σημερινή, όπου η κατήφεια και η μιζέρια κυριαρχούν.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε αυτήν τη βαριά ατμόσφαιρα έχει συμβάλει η μεγάλη οικονομική κρίση που διέρχεται ο τόπος. Πιστεύω, πάντως, ότι με τις βαρύτατες θυσίες στις οποίες έχει υποβληθεί ο Ελληνας πολίτης ο τόπος θα βγει τελικά από τη δυσχερέστατη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει.
Διερωτώμαι, όμως, αν όλοι μας έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία στην οποία η πρόοδος της τεχνολογίας κινείται με αλματώδεις ρυθμούς. Το περιβάλλον αυτό απαιτεί όπως κάθε κράτος προβεί σε σοβαρές μεταρρυθμίσεις, χωρίς τις οποίες η απομόνωση από τα άλλα κράτη είναι δεδομένη. Τελικά το κράτος αυτό από την απομόνωση θα οδηγηθεί σε συνεχή συρρίκνωση και σε περιθωριοποίηση. Ειδικά για τη χώρα μας που βρίσκεται σε δύσκολη θέση λόγω της οικονομίας της, οι μεταρρυθμίσεις είναι επιτακτικές και αποτελούν μονόδρομο.
Ομως κάθε φορά που επιδιώκεται κάποια μεταρρύθμιση, εγείρονται αμέσως έντονες αντιδράσεις οι οποίες στηρίζονται από κομματικούς σχηματισμούς. Ο λαϊκισμός θριαμβεύει. Μόλις τελευταία ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος κατέβηκε σε απεργία διότι δεν επιθυμεί να εφαρμοσθεί η αξιολόγηση στον δημόσιο τομέα. Αρνείται, δηλαδή, να αμείβεται περισσότερο ο εργατικός και ο έντιμος δημόσιος υπάλληλος από τον τεμπέλη και τον αδιάφορο. Επίσης, οι υπάλληλοι των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης αρνούνται τον έλεγχο, ο οποίος πρέπει να διεξαχθεί για να βρεθούν τα πλαστά πιστοποιητικά, τα οποία μερικοί χρησιμοποίησαν για να επιτύχουν την πρόσληψή τους. Ετσι, η συνδικαλιστική τους οργάνωση, η οποία μάλιστα απείλησε ότι θα προχωρήσει σε καταλήψεις των δημαρχιακών καταστημάτων σε όσους δήμους επιχειρηθεί έλεγχος, με τη στάση της αυτή θέλει να καλύψει τους λίγους υπαλλήλους που πρέπει να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη, οι οποίοι μεταχειρίστηκαν ποινικά κολάσιμη πράξη για να διοριστούν σε κάποια θέση.
Οι ηγεσίες των συγκεκριμένων συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά και όλοι όσοι διαπνέονται από την ίδια νοοτροπία φοβούνται κάθε αλλαγή, αρνούνται κάθε εκσυγχρονισμό και επιδιώκουν να παραμείνουμε στο τέλμα το οποίο μας οδήγησε προς τη χρεοκοπία.
Ιδιαίτερο βάρος δίνεται από την κυβέρνηση στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής. Οι προσπάθειες αυτές θέλουν μεγαλύτερη εντατικοποίηση για να είναι πιο αποτελεσματικές, ώστε να περιορισθεί αυτή η μεγάλη μάστιγα που αποστερεί το κράτος από πόρους που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ταχύτερη οικονομική μας ανάπτυξη. Παράλληλα όμως θα πρέπει να συνεχιστούν και τα μέτρα, τα οποία θα καταστήσουν το κράτος πιο φιλικό προς τον πολίτη. Πρόσφατη προσωπική μου εμπειρία με έπεισε ότι χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμη προς την κατεύθυνση αυτή.
Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι, παρά τις αντιδράσεις, ο πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στις αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος. Διερωτώμαι όμως αν ορισμένοι υπουργοί είναι έτοιμοι να παρακολουθήσουν τον δρόμο που χάραξε ο πρωθυπουργός. Διότι παρατηρώ ορισμένα ανεπίτρεπτα πισωγυρίσματα. Αν δεν συνειδητοποιήσουμε όλοι μας πού βρισκόμαστε, αν δεν αντιληφθούμε ότι οι αλλαγές είναι απαραίτητες, τότε φοβάμαι ότι η μεν οικονομική κρίση θα ξεπεραστεί, ο τόπος μας όμως θα ξαναγκαλιάσει το κακό παρελθόν του.
* Ο κ. Ιωάννης Βαρβιτσιώτης έχει διατελέσει 13 φορές υπουργός και βουλευτής.
