Οταν ξεκίνησαν φέτος οι ετήσιες καταλήψεις στα γυμνάσια και στα λύκεια για να τηρηθεί η παράδοση, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας δεν διέκρινε κομματικό παράγοντα που τις υποδαύλιζε. Το δήλωνε σαφώς στα ραδιόφωνα ο αρμόδιος υφυπουργός Αλ. Δερμεντζόπουλος και απέδιδε τον συντονισμό στις δυνατότητες που προσφέρουν πλέον στον συντονισμό κινητοποιήσεων τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε κάποια γραφεία κυκλοφορούσε η φήμη ότι πίσω από τις κινητοποιήσεις βρισκόταν το ΚΚΕ, ώσπου χθες έσπευσε ο ΣΥΡΙΖΑ για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, μη νομίσουμε ότι μπορούν να δημιουργηθούν «μπαχαλοκαταστάσεις» στην επικράτεια δίχως τη δική του πρωτοβουλία, ή έστω, συμμετοχή.
Χθες λοιπόν η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία όχι απλά χαιρέτιζε τις καταλήψεις γιατί «οι μαθητές δεν θέλουν κι ούτε θα γίνουν πειραματόζωα της κυβέρνησης», αλλά και καλούσε ολόκληρη την κοινωνία να συμμετάσχει στους αγώνες τους. Εκλεινε δε και «ραντεβού στους αγώνες, το μέλλον μας ανήκει». Από κοντά και ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, ο γνωστός Θ. Κοτσιφάκης, που είναι στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ –είχε βάλει και υποψηφιότητα υπό τη σημαία του στις τελευταίες ευρωεκλογές–, ο οποίος τόνιζε χθες προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν είναι αυτός που θα πει στους μαθητές με ποιο τρόπο να διεκδικούν δικαιώματα και να προβάλλουν τις θέσεις τους… Αρα, δεν καταδικάζει τις καταλήψεις.
Ασφαλώς και υπάρχουν μεγάλα προβλήματα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση της χώρας. Οποιος έχει παιδιά ή στοιχειωδώς ενδιαφέρεται, γνωρίζει την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου, όπου μεταξύ άλλων έχει χαθεί και ο έλεγχος, όπως γνωρίζει και την κατάσταση στα πανεπιστήμια. Ούτε κανείς μπορεί να υποστηρίξει με σιγουριά ότι τα νέα συστήματα που δοκιμάζονται θα αποδώσουν. Αλλωστε στην Ελλάδα, από τη σύλληψη ώς την οργάνωση και την εφαρμογή υπάρχει μεγάλη διαφορά και η στρέβλωση είναι πάντα ισχυρός παράγων, όπως έχει αποδείξει η πείρα. Το βέβαιο είναι όμως ότι με καταλήψεις από παιδιά και υποδαυλίσεις από κόμματα, τα πράγματα δεν διορθώνονται. Για τον απλούστατο λόγο ότι βασικός στόχος είναι η δημιουργία χαώδους κατάστασης και τίποτα περισσότερο.
Καθηγητής λυκείου σε μικρομεσαία αστική περιοχή έλεγε τις προάλλες σε κύκλο συζητητών ότι κανονικά το 80% των μαθητών του θα έπρεπε να γυρίσει στην πρώτη γυμνασίου και τυχαίνει ο υπογράφων να είναι σε θέση να διαπιστώσει ότι αυτή είναι η πραγματικότητα. Προς επίρρωσιν, πατέρας φοιτήτριας αναφερόταν στο χαμηλό επίπεδο των φοιτητών στη σχολή όπου φοιτά η κόρη του, αντλώντας προφανώς από εκείνη τη σχετική πληροφόρηση. Και δεν είναι τυχαίο επίσης ότι εν μέσω κρίσης αυξάνεται θεαματικά ο αριθμός των παιδιών που φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία και προτιμούν το πρόγραμμα ΙΒ, αντί του ενιαίου λυκείου, για να εγγραφούν σε ξένα πανεπιστήμια μετά την αποφοίτησή τους.
Είναι σαφές ότι όλα αυτά και άλλα πολλά δεν ανησυχούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τους Κοτσιφάκηδες, ούτε φυσικά και το γεγονός ότι η υποβάθμιση λυκείων και πανεπιστημίων πλήττει κυρίως τα παιδιά των μικρομεσαίων. Και ότι σε αυτή την κατάσταση έχουν συμβάλει και συνεχίζουν να συμβάλλουν οι καταλήψεις, η απώλεια κάθε ελέγχου και η συνεχής ισοπέδωση προς τα κάτω, πάγιο αίτημα των απανταχού μαχητών κατά του… συστήματος. Με αυτή την έννοια, δεν γίνεται αντιληπτό πού βλέπει κανείς τον ρεαλισμό να υπεισέρχεται και να μεταβάλλει τις θέσεις των ΣΥΡΙΖαίων, όπως ακούμε σε διάφορα μίντια.
