Η καθιερωμένη προσέγγιση θέλει την «κακιά τρόικα» να επιδιώκει «περισσότερη λιτότητα» και την «καλή κυβέρνηση» να αμύνεται υπέρ των πολιτών. Η ίδια διαφωνία, με τους ίδιους όρους, είχε ξεσπάσει και πριν από δώδεκα μήνες.
Η κυβερνητική πλευρά υπενθυμίζει πως τα μεγέθη διαμορφώθηκαν κοντά στους δικούς της υπολογισμούς, επειδή ακριβώς οι παρόμοιες με τις φετινές επιφυλάξεις της τρόικας ήταν εσφαλμένες. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η ελληνική πλευρά έχει δίκιο. Για ποιον λόγο, όμως, και πόσο σίγουρη είναι η επανάληψη του σεναρίου;
Η επιτυχία της κυβέρνησης, στη διάρκεια του έτους και μέχρι σήμερα, στην εκτέλεση του προϋπολογισμού, οφείλεται στο γεγονός ότι η ελληνική οικονομία πήγε καλύτερα από τις προβλέψεις που είχαν γίνει τόσο από τη μία όσο και από την άλλη πλευρά. Πριν από ένα χρόνο, η αισιοδοξία του Γιάννη Στουρνάρα, ότι δηλαδή η οικονομία θα πήγαινε καλύτερα από όσο όλοι την περίμεναν, επιβεβαιώθηκε. Μάλιστα χωρίς την ανησυχία αυτών των ημερών, η τελευταία αυτή περίοδος θα ήταν ακόμη καλύτερη. Πράγματι, οι προ ολίγων ημερών ανακοινώσεις της Στατιστικής έδειξαν ότι η συγκυρία είχε γυρίσει ήδη από το πρώτο τρίμηνο του έτους. Η θετική στροφή της οικονομίας επιβεβαιώθηκε στο δεύτερο τρίμηνο, όταν ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ έγινε ανοδικός.
Μέχρι τώρα, αγνοούσαμε και τα δύο αυτά στοιχεία. Οι δημοσιευμένες εκτιμήσεις της Στατιστικής έδειχναν πως η οικονομία παρέμενε σε κατάσταση ύφεσης. Τώρα όμως γνωρίζουμε ότι το τρίτο τρίμηνο η πορεία του ΑΕΠ ήταν εντυπωσιακά καλύτερη. Επομένως, η έξοδος της οικονομίας από την ύφεση είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Γιατί λοιπόν οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών, αλλά και της Ουάσιγκτον, δεν δέχονται ότι το 2015 θα συνεχιστεί η ανάκαμψη της οικονομίας, άρα και των κρατικών εσόδων;
Υπάρχουν δύο κίνδυνοι που υποστηρίζουν τις επιφυλάξεις τους. Ενας αριθμητικός και ένας πολιτικός. Ο πρώτος είναι μάλλον απλός. Στηρίζεται στην εκτίμηση ότι αφού η ανάκαμψη ξεκίνησε ενωρίτερα, η όποια καλή πορεία του 2015 θα είναι συγκριτικά πιο συγκρατημένη.
Τη διαφορά όμως την κάνει η επίπτωση του πολιτικού κινδύνου. Η τρόικα, όπως όλοι, υπολογίζουν τις δυσμενείς επιπτώσεις που έχει κάθε εκλογική αναμέτρηση. Η βουλευτική αναμέτρηση όμως είναι πιθανόν να δημιουργήσει μεγάλο κυβερνητικό κενό. Η διαφαινόμενη νίκη ΣΥΡΙΖΑ θα προκαλέσει δημοσιονομικές δυσλειτουργίες, δηλαδή μείωση των εσόδων με ταυτόχρονη αύξηση δαπανών, άρα μεγαλύτερο έλλειμμα. Η αναπόφευκτη κρίση εμπιστοσύνης θα οδηγήσει σε αναβολή δαπανών στην πραγματική οικονομία, ενώ και η σχεδιαζόμενη κρατικοποίηση των τραπεζών θα προκαλέσει πρόσθετες δυσλειτουργίες.
Μήπως, λοιπόν, έχουν κάποιο δίκαιο οι τροϊκανοί, που παραμένουν επιφυλακτικοί και μετρημένοι στην αισιοδοξία;