Οσο πλησιάζει η ημέρα των εκλογών, καθίσταται προφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει πέσει στην παγίδα που έστησε στους Σαμαρά-Βενιζέλο. Επειδή όμως οι σφυγμομετρήσεις δίνουν υψηλές πιθανότητες σε «κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ», είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε με ποιον τρόπο εκείνοι που προκάλεσαν τις πρόωρες εκλογές έσκαψαν τελικώς τον λάκκο στην παράδοξη συμμαχία των αντιμνημονιακών.
Σε απανωτά σημειώματα από εδώ, επισήμανα τη μεγάλη σύγχυση που υπάρχει σχετικά με το περίφημο «κούρεμα» χρέους, στο οποίο αποδίδονται θαυματουργές ιδιότητες. Η άρνηση πληρωμής του χρέους αποτελεί, λένε οι ίδιοι, το σημείο εκκίνησης για την εφαρμογή των σχεδίων τους. Αρκεί, προσθέτουν, να μειωθεί το ύψος των κρατικών χρεών, για να κινηθεί η οικονομία, να μοιράσει και συλλέξει χρήματα το κράτος, να αυξηθεί η απασχόληση και να αναδιοργανωθεί η παραγωγική μηχανή. Διαφωνώ, αλλά θα το εξηγήσω σε άλλη ευκαιρία. Κρατήστε μόνον ότι αποτελεί συγγνωστό ψέμα ότι οι φόροι μας πληρώνουν τα λήγοντα ομόλογα χρέους ή τα δάνεια που πήραμε από το ΔΝΤ και τους ευρωσυμμάχους.
Μόνον οι τόκοι, που έχουν περιοριστεί δραστικά, σε περίπου 5,5 δισ. για το 2015, αφού οι πολλοί έχουν μεταφερθεί στα επόμενα χρόνια, πληρώνονται από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού, όχι οι όποιες λήξεις του χρέους.
Η διαπραγμάτευση θα τραβήξει μήνες. Η χώρα δεν μπορεί να παραμείνει τόσο καιρό «εκτός πλαισίου». Είναι πλέον σαφές ότι οι αντιμνημονιακοί πιάστηκαν στη φάκα, αφού οποιαδήποτε διαπραγμάτευση απαιτεί την εκ των προτέρων αποδοχή, πλήρη και χωρίς περιστροφές ή αστερίσκους, του πλαισίου αναφοράς που έχει συμφωνηθεί μεταξύ των κρατών της Ζώνης του Ευρώ. Κάποιοι στην αντιπολίτευση ισχυρίζονται ότι θα πάνε στα «θεσμικά όργανα» της Ευρώπης και θα τους θέσουν το ζήτημα, όπως το έχουν στο κεφάλι τους. Αναφέρουν μάλιστα ότι θα προκαλέσουν «έκτακτο συμβούλιο κορυφής», το οποίο θα καθηλώσουν με τις ρηξικέλευθες προτάσεις τους. Ακούγεται (και είναι) παράδοξο να αναφέρεται κανείς στα θεσμικά πλαίσια, όταν δεν έχει κατανοήσει ότι καμία διαπραγμάτευση δεν μπορεί να γίνει αν προηγουμένως η Ελλάδα δεν βρίσκεται εντός πλαισίου. Κι επειδή το «πλαίσιο» μπορεί να μη σας θυμίζει κάτι συγκεκριμένο, ενώ και το «πρόγραμμα προσαρμογής» μοιάζει αρκούντως τυπικό, ας γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει διαπραγμάτευση εκτός Μνημονίου. Η ελληνική κυβέρνηση έχει αποδεχθεί το μνημονιακό πλαίσιο εντός του οποίου θα γίνουν οι συζητήσεις για την ολοκλήρωση της εξέτασης από την τρόικα, η συμφωνία επί του νέου προγράμματος, η επάνοδος του ΔΝΤ και η συμφωνία με την ΕΚΤ. Η άρνηση του κ. Τσίπρα να δεχτεί ότι για να διαπραγματευτεί πρέπει να αποδεχθεί το μνημονιακό περιβάλλον μπορεί να εξυπηρετεί τα προεκλογικά, βλάπτει όμως τη χώρα.
