Ο κ. Σαμαράς ξέρει καλή μπάλα. Ψηλός, κοντρολαρισμένος, με μεγάλο διασκελισμό και απότομες αλλαγές ταχύτητας και κατεύθυνσης στις εφόδους του, που αιφνιδιάζουν τους αντιπάλους του, μας έχει χαρίσει πολλές όμορφες στιγμές. Ο κ. Γιώργος Σαμαράς βέβαια, της Σέλτικ πριν και τώρα της Γουέστ Μπρόμγουιτς. Ο συνεπώνυμός του, ο κ. Αντώνης, δεν φαίνεται να το ’χει το τόπι. Κι αν το ’χει, το ’χει σαν απωθημένο, πράγμα που δεν μετράει (ή τέλος πάντων δεν μετράει σαν καλό) ούτε στο ποδόσφαιρο ούτε στην πολιτική.
Μολαταύτα, όπως αποφάσισε το επικοινωνιακό επιτελείο του, ο απερχόμενος πρωθυπουργός εμφανίστηκε στα τηλεοπτικά προπαγανδιστικά του εγκαίνια σαν μπαλαδόρος που όχι μόνο κοντρολάρει άψογα την μπάλα και τη φέρνει στο ύψος των χεριών του, αλλά έχει έτοιμο κι ένα ολόκληρο προπονητικό λογύδριο, γεμάτο λεπταίσθητες παρατηρήσεις. Με το δίκιο τους ωστόσο εξανέστησαν (άλλη μία φορά, θα ’χουν κουραστεί πια με τόσες εξαναστάσεις) οι καραμανλικοί της Ν.Δ. Κατάλαβαν αμέσως ότι πρόκειται για ένα επιπλέον προεδρικό χτύπημα εναντίον τους. Αυτοί ένα ξέρουν κι ένα μολογούν· μπαλαδόρος στο κόμμα τους είναι μονάχα ο κ. Κώστας Καραμανλής, βετεράνος πια του αθλήματος.
Το φιλμάκι πάντως έχει γίνει σουξέ. Λογικό είναι, αφού εμφανίζει έναν πολιτικό που έτσι, άκρως ψεύτικο και μηδενικά πειστικό, πολύ θα ήθελε να τον είχε σκηνοθετήσει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας. Στο μονόπρακτο, ο κ. Σαμαράς πέφτει πάνω σε μια παρέα που παίζει μπάλα. Εντελώς τυχαία. Σε έναν από τους καθημερινούς περιπάτους του προφανώς, που σπανίως περιλάμβαναν τη Βουλή. Και, σαν έμπειρος, σαν δάσκαλος των σπορ και της ζωής γενικά, λέει στα παιδιά ότι τους ετοιμάζει γήπεδο για να ’χουν να παίζουν –όταν έχουμε χάσει την μπάλα. Τίποτε το αυθόρμητο και φυσικό στο προς παιδία διάγγελμα. Ολα φτιαχτά. Ακόμα και το χαμόγελο των παιδιών, που λόγω του στησίματός τους γερνούν δέκα χρόνια μέσα σε ένα δίλεπτο. Το δασκαλίστικο στυλ, πάντως, το βλέπουμε και στα κανονικά διαγγέλματα του κ. Σαμαρά. Μας μιλάει σαν να μιλάει σε κατώτερούς του (ηλικιακά και πνευματικά), που δεν ξέρουν από τα μυστήρια της πολιτικής, γι’ αυτό και πρέπει να τους τα πει απλοϊκά, σχεδόν μόρτικα. Αστόχησε λοιπόν ο μπαλαδόρος μας. Και εδώ το πρόβλημα δεν ψευτολύνεται με την απόλυση του σκηνοθέτη, όπως έγινε με την ατυχή κάλυψη της προεκλογικής παρουσίας του προέδρου της Ν.Δ. στη Λάρισα. Γιατί σκηνοθέτης του εαυτού του και σεναριογράφος είναι ο ίδιος ο κ. Σαμαράς. Τι; Θα αυτοαπολυθεί;
Σε μια «ανθρώπινη στιγμή» του αυτοσκηνοθετήθηκε και έτερος πρόεδρος, ο κ. Καμμένος: να δασκαλεύει τον «μικρό Αλέξη» πώς να μην εκτροχιάσει το τρενάκι του. Οι οπαδοί του «μικρού Αλέξη» δεν μπορεί παρά να προσεύχονται να μην πέσουν στην ανάγκη τέτοιου μηχανοδηγού. Αλλά πού να προσευχηθεί η χάρη τους; Αυτοί θέλουν να κατεβάσουν τις εικόνες. Το αποκάλυψε ο κ. Σαμαράς. Σε μια απολύτως φυσική στιγμή του.
