Ο βουλευτής Κώστας Λαπαβίτσας θεωρεί ότι η έξοδος της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ μπορεί να γίνει ομαλά. Επειδή είναι ο μόνος που πιστεύει κάτι παρόμοιο, ας υποθέσουμε πως αυτό που εννοεί είναι κάτι διαφορετικό. Ο κ. Λαπαβίτσας δεν έκρυψε ποτέ τις τυπικές «αγγλοσαξονικές» απόψεις του, σύμφωνα με τις οποίες το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα ήταν μια λανθασμένη ενέργεια.
Σύμφωνα με τον βουλευτή, η επιστροφή στη δραχμή δεν θα προκαλέσει την καταστροφή που τόσοι, τόσο πολύ, φοβούνται. Με την άποψή του συντονίζονται πολλοί, και ολοένα περισσότεροι, οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των ΑΝΕΛ, ΚΚΕ, Χρυσής Αυγής και άλλων μικρότερων. Πώς μπορεί να γίνει ομαλά μια τόσο σοβαρή μεταβολή; Ας σκεφτούμε πρακτικά. Πρώτο ερώτημα είναι η σχέση ανταλλαγής. Η σχετική συζήτηση εκκινεί πάντοτε υποθέτωντας πως η ανάποδη μετατροπή θα γίνει με την ισοτιμία που χρησιμοποιήθηκε όταν κλείδωσε η υιοθέτηση του ευρώ, δηλαδή 340,75 δραχμές ανά μία μονάδα του κοινού νομίσματος.
Αν όμως χρειαστεί να πάμε πίσω στη δραχμή, δεν υπάρχει κανείς λόγος να επιλεγεί κάτι τόσο περίπλοκο. Ενας πολλαπλασιασμός των σημερινών τιμών με τον συντελεστή που υποκρύπτει κάθε ισοτιμία θα δημιουργούσε σοβαρές δυσκολίες στους συναλλασσόμενους και τελικά στην οικονομία.
Η αναστάτωση αυτή μπορεί να αποφευχθεί με τον πιο απλό τρόπο: η Νέα Δραχμή θα αξίζει ένα Ευρώ. Μια ισοτιμία «ένα προς ένα» είναι πολύ απλούστερη και περιορίζει ανεπιθύμητες παράλληλες αμφισβητήσεις στη νομισματική σταθερότητα. Το έκανε και η Γερμανία κατά την επανένωσή της, παρόλη την τεράστια απόσταση που χώριζε τα δυτικά από τα ανατολικά κρατίδια, απόσταση που πήρε πολύ χρόνο για να κλείσει. Η επιλογή της σχέσης 1:1 θα φανεί χρήσιμη και για έναν άλλο, εξαιρετικά σημαντικό, λόγο. Πιστεύω ότι ο κ. Λαπαβίτσας είναι μεταξύ εκείνων που θέλουν την επιστροφή στη δραχμή, για να δοθεί αναπτυξιακή πνοή στην ελληνική οικονομία. Γιατί, βεβαίως, υπάρχουν και οι άλλοι, που θέλουν το ίδιο, με την ελπίδα όμως ότι θα αποκομίσουν κεφαλαιακά κέρδη από την υποτιμητική ψυχολογία, που εκτιμούν ότι θα προκαλέσει η αλλαγή νομίσματος.
Αυτό το δεύτερο είναι και ο λόγος για τον οποίο οι πολίτες δεν εμπιστεύονται όσους προτείνουν την έξοδό μας από τη Ζώνη. Κι ας δυσανασχετούν από την τακτική των εταίρων, που τους κάνει να υποστηρίζουν την παράδοξη διαπραγμάτευση που επιχειρεί η κυβέρνηση Τσίπρα.
Μια Νέα Δραχμή, που ανταλλάσσεται σε σταθερή και ισότιμη σχέση με το ευρώ, έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι επιτρέπει τη στενή παρακολούθηση των αποτελεσμάτων της αυτόνομης πολιτικής, χωρίς ελέγχους και άλλες ενοχλητικές εξαρτήσεις. Πόσον καιρό, όμως, θα κρατηθεί η ισοτιμία 1:1; Σε αυτό το ερώτημα οι οπαδοί της δραχμής τηρούν σιγήν ιχθύος. Κατανοητόν!
