Εκανα μια πρόταση, στο χθεσινό σημείωμα, προς τον κ. Λαπαβίτσα, που υπερασπίζεται με μπρίο την αποδέσμευσή μας από τον «ζουρλαμανδύα» του ευρώ, όπως συστηματικά αναφέρονται στη Ζώνη του Ευρώ σοφοί καθηγητές, ισχυροί αναλυτές και αποτελεσματικοί κερδοσκόποι. Δεν είναι προσωπικό θέμα, αλλά σε σύγκριση με τους άλλους οπαδούς της δραχμής, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να προσδώσει στην πρότασή του εσωτερική συνοχή.
Η πρόταση που διατύπωσα είναι απλή: η Νέα Δραχμή να ανταλλάσσεται με το ευρώ σε σχέση 1:1. Καλοί φίλοι επισημαίνουν ότι ο κ. καθηγητής δεν περιορίζεται στην αλλαγή εθνικού νομίσματος. Ζητεί μια συνολική διαπραγμάτευση μέσω της οποίας θα επιτύχουμε τη «βελούδινη έξοδο» της Ελλάδας από τη Ζώνη.
Σε αυτό το «πακέτο» περιλαμβάνεται υποτίμηση της νέας δραχμής κατά 20% έναντι του ευρώ, που σημαίνει ότι θα χρειαζόμαστε 1,20 δραχμές για 1 ευρώ. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως η προτεινόμενη αλλαγή προκαλεί αυτόματη μείωση του ΑΕΠ σε διεθνείς όρους κατά το ίδιο ποσοστό, δηλαδή από τα 181 δισ. σε 145 δισ. ευρώ, περίπου. Που σημαίνει ότι μειώνεται αντιστοίχως η αγοραστική αξία των εισοδημάτων της χώρας. Η παρακολούθηση της εξέλιξης αυτής καθίσταται ευχερέστερη, όπως αντιλαμβανόμαστε, όταν η αρχική σχέση ανταλλαγής είναι 1:1.
Εξίσου χαρακτηριστική είναι η δυσκολία που θα υπάρξει όταν θα επιδιωχθεί η διατήρηση της αρχικής ισοτιμίας. Πράγματι, τι θα είναι αυτό που θα μπορεί να πείσει την παγκόσμια αγορά νομισμάτων ότι η ισοτιμία, που επιλέγει ο κ. καθηγητής, είναι σωστή και πρέπει να διατηρηθεί; Είναι, αντιθέτως, εξαιρετικά πιθανό να ξεσπάσουν ασφυκτικές πιέσεις επί του νέου ελληνικού νομίσματος.
Σε πρόβλεψη αυτής της πιθανότητας, ο κ. βουλευτής εξηγεί, σε συνέντευξή του στο καλαίσθητο αριστερόστροφο αμερικανικό περιοδικό «Ιακωβίνος», ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα πρέπει να επιφορτισθεί με την υπεράσπιση της νέας ισοτιμίας και την ασφάλεια των τραπεζών, στο πλαίσιο της γενικότερης συμφωνίας που θα επιτύχει η Ελλάδα με τα κράτη του ευρώ.
Γιατί, όμως, να πιστέψει κανείς ότι η Ζώνη θα αναλάβει υποχρεώσεις έναντι της Ελλάδας; Γιατί να συμφωνήσουν Γερμανία και Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία σε ενδεχόμενο ελληνικό αίτημα να πληρώσουν την Ελλάδα για να τους «αδειάσει τη γωνιά», όπως ζητεί η πρόταση;
Οι αριστερόστροφοι οπαδοί της δραχμής θεωρούν ότι τα κράτη του ευρώ έχουν πραγματικό συμφέρον να προστατευθούν από τις επιπτώσεις που πιστεύουν ότι θα έχει η έξοδος της Ελλάδας. Παραδόξως, ο πρωθυπουργός Τσίπρας, ενώ διαβεβαιώνει ότι «αγαπάει το ευρώ», υιοθετεί την απειλή θυμίζοντας πόσο εύκολα ξηλώνεται το πουλόβερ. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν παρόμοια επιχειρήματα πείθουν τους Ευρωπαίους. Πιθανότερα, έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα από το επισήμως επιδιωκόμενο.
