Αισθάνθηκα αίφνης σαν τον Ιωάννη Καλβίνο όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τους καθολικούς στη Γενεύη του 16ου αιώνα. Κοινός αιρεσιάρχης. Μόνον που στην περίπτωσή μου η αίρεση που πρόβαλλα αφορούσε την υπεράσπιση της διδασκαλίας των θρησκευτικών στην εκπαίδευση. Για την ακρίβεια, τη διδασκαλία του χριστιανισμού. Βρέθηκα αντιμέτωπος με έναν καταιγισμό σχολίων αναγνωστών τα οποία επαναλάμβαναν τα ίδια περίπου επιχειρήματα. Μια γκάμα που ξεκινούσε από την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό με μονότονα επαναλαμβανόμενα επιχειρήματα που υποστήριζαν τη διδασκαλία όλων των θρησκειών, από το Ισλάμ ώς τον Βουδισμό, ισχυριζόμενα πως ανεξιθρησκία σημαίνει ότι όλες οι γνωστές θρησκείες πρέπει να έχουν ίσες ώρες διδασκαλίας.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι, όπως διαπιστώνει κανείς, η διδασκαλία των θρησκευτικών ελάχιστους αφήνει αδιάφορους. Ακόμη κι αν δεν έχουν παιδιά στο σχολείο. Το επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι ο φανατισμός όσων την καταδικάζουν είναι εξίσου ισχυρός με τον φανατισμό των κατηχητών. Η στάση απέναντι στη θρησκεία είναι ένα από τα βασικά κύτταρα της ενιαίας σκέψης, ένα προοδευτικό ταμπού το οποίο δεν υποβάλλεται στη δοκιμασία των επιχειρημάτων. Εξίσου ισχυρό και ανορθολογικό με τον αντιδυτικισμό και την άποψη πως όσοι υποστηρίζουν πως υπάρχει πρόβλημα με τους μετανάστες είναι ρατσιστές. Αναγνώστρια που υπέγραψε ως δασκάλα της δημοτικής εκπαίδευσης με κατέταξε στους εθνικόφρωνες (sic), γράφοντάς το με ένα υπέροχο ωμέγα.
Εγραψα πως η αθεΐα είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος της πίστης. Mea culpa. Η άποψη δεν είναι δική μου. Την είχε υποστηρίξει ο Ράσελ, εξηγώντας γιατί ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του αγνωστικιστή. Eγραψα πως το παιδί πρέπει από μικρό να ενστερνίζεται τον ηθικό διαχωρισμό του καλού και του κακού. Αναγνώστης μου επισήμανε πως ο Εκο λέει πως την ηθική το παιδί τη μαθαίνει από τους γονείς του. Και οι γονείς του από πού την έμαθαν; Μήπως από το γεγονός ότι οι δυτικές κοινωνίες, ακόμη και οι εκκοσμικευμένες, έχουν γαλουχηθεί σε περιβάλλον χριστιανικής ηθικής;
Εγραψα πως η Βίβλος είναι από τα θεμελιώδη κείμενα του Δυτικού Πολιτισμού. Λάθος μου είπαν. Η Ευρώπη φτιάχτηκε από την Αναγέννηση. Ο Ραφαήλος και ο Μιχαήλ Αγγελος ζωγράφιζαν στο Βατικανό κατόπιν παραγγελίας της εκκλησίας. Ο Δάντης δεν ανήκει στην Αναγέννηση ή μήπως δεν ήταν χριστιανός; Η Ιερά Εξέταση δεν εμπόδισε τον Θεοτοκόπουλο να ζωγραφίσει αριστουργήματα. Οσο για τον Βολταίρο, αν δεν κάνω λάθος, ποτέ δεν ισχυρίσθηκε πως ήταν άθεος. Η ημιμάθεια είναι μισή αρχοντιά. Η άλλη μισή είναι η γνώση. Υπάρχει και η σκέψη. Οταν όμως η σκέψη είναι ενιαία, κοινώς ολοκληρωτική, και συνδυασθεί με ημιμάθεια τότε η αλήθεια γίνεται ταμπού.
Τις προάλλες μεγαλοσχήμων Συριζαίος, εγκωμιάζοντας την απόφαση του λαού να επανεκλέξει τον κ. Τσίπρα απεφάνθη πως για την αλήθεια αποφασίζουν οι μάζες. Αν η άποψη ακούγεται αστεία, αυτό το οφείλουμε και στον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό και στον χριστιανισμό. Να επαναλάβω: στο σχολείο πρέπει να διδάσκεται χριστιανισμός, σε πείσμα των προοδευτικών ταμπού της ημιμάθειάς μας.
Υπάρχει και συνέχεια.
