Την ώρα που το υπέρλαμπρο τελετουργικό της υποδοχής του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ βρισκόταν σε εξέλιξη, η Αττική πνιγόταν από μια έντονη, αλλά καθόλου ασυνήθιστη, νεροποντή. Το «ασυνήθιστο», στην προχθεσινή ημέρα, ήταν η αισθητική (κατ’ ευφημισμόν) υπερβολή με την οποία ο πληθωρικός υπουργός Αμυνας περιέβαλε την άφιξη του Ευρωπαίου ηγέτη. Ενώ, λοιπόν, ένας αμήχανος πρωθυπουργός και ένας σε υπερδιέγερση -αποτυπωνόταν στο βλέμμα- υπουργός Αμυνας συνόδευαν τον επίσημο προσκεκλημένο, τα μπαζωμένα ρέματα της πόλης γέμιζαν τα πάντα με λάσπη προκαλώντας καταστροφές και θάνατο. Μενίδι, Καματερό, Ιλιο, τα ρέματα της Εσχατιάς (στο Καματερό) και της Πικροδάφνης σε πλήρη δράση. Οι δυτικές -κυρίως- συνοικίες πνίγηκαν για πολλοστή φορά μέσα στην πολεοδομική αυθαιρεσία και τη διαχρονική κρατική αδιαφορία. Διαχρονική γιατί τα υπό κατασκευή έργα ανακοινώνονται, ενδεχομένως και να ξεκινούν ύστερα από καταστροφές, αλλά ποτέ δεν ολοκληρώνονται. Επιπλέον, η ευθύνη μονίμως διαχέεται μέχρι τελικής εξαϋλώσεως. Η Περιφέρεια επιρρίπτει ευθύνες στο υπουργείο Υποδομών, εκείνο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι τρεις μαζί στους εργολάβους κ.ο.κ. Στην αλυσίδα παρεισφρέουν και οι κάτοικοι-ιδιοκτήτες, πολλοί από τους οποίους έναντι αντιτίμου επέμειναν να χτίζουν όπου απαγορευόταν και διά γυμνού οφθαλμού.
Ανώτερες δυνάμεις συνδράμουν, ευτυχώς, ώστε η Αττική να μην αντιμετωπίζει τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» της Αμερικής, για παράδειγμα, γιατί τότε η ελληνική πρωτεύουσα θα κινδύνευε με ισοπέδωση. Ετσι, όταν η ορμή των ρεμάτων κοπάζει και οι λάσπες στεγνώνουν, η ζωή ξαναβρίσκει τον κανονικό ρυθμό της μέχρι την επόμενη έντονη βροχή που ονομάζουμε «καταστροφική»· γιατί καθώς περνούν οι δεκαετίες της αδράνειας, στο τέλος θα αντιμετωπίζουμε με απελπισία και τα πρωτοβρόχια.
Ο εμψυχωτικός, στο πνεύμα των ιδεών του Διαφωτισμού, λυρικός και ρεαλιστικός λόγος του κ. Ολάντ στο ελληνικό Κοινοβούλιο απευθυνόταν σε μια χώρα ευρωπαϊκή, που, όπως όλη η Ευρώπη, παρά τις οξύτατες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, θα όφειλε να ζει ακολουθώντας βασικούς κανόνες για ένα ανεκτό, στοιχειωδώς ανθρώπινο, περιβάλλον.
Ο κ. Ολάντ είδε μια Αθήνα με πολλή βροχή. Χωρίς τις συνέπειές της.
