Οι «αγορές» είναι συνήθως μπροστά από τις πολιτικές εξελίξεις, καθώς δουλειά τους είναι να τις «διαβάζουν» σωστά – και κυρίως έγκαιρα. Αυτή τη στιγμή είναι παγωμένες απέναντι στην Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός έχασε μία μεγάλη ευκαιρία τους τελευταίους μήνες. Υπήρχε η προσδοκία σε επενδυτικούς κύκλους ότι θα μεταλλασσόταν στον «Λούλα (σ.σ.: προ σκανδάλων) της Μεσογείου», ότι δηλαδή θα προχωρούσε με θεαματικό τρόπο σε άνοιγμα αγορών, ιδιωτικοποιήσεις και δημιουργία φιλοεπιχειρηματικού κλίματος. Δεν κατάλαβε, όμως, ότι οι «αγορές» αντιμετωπίζουν χώρες και πρόσωπα με έναν δικό τους τρόπο. Πρώτα απ’ όλα, δεν έχουν καμία υπομονή για τον βασανιστικά αργό πολιτικό χρόνο που έχει ο κ. Τσίπρας στο μυαλό του. Δεν έχουν περάσει από νεοελληνικές κομματικές ολομέλειες, για να μπορούν να περιμένουν καρτερικά την εξέλιξη κομματικών και άλλων ισορροπιών. Εχουν όμως και ένα άλλο χαρακτηριστικό: δεν τους αρέσουν τα συγκεχυμένα, αντιφατικά μηνύματα. Οταν ακούν τον κ. Τσίπρα στη Νέα Υόρκη και μετά διαβάζουν τις δηλώσεις διαφόρων υπουργών του, μπερδεύονται. Ακούν και διάφορες ιστορίες από όσους τόλμησαν να επενδύσουν στην Ελλάδα και είναι λογικό να αποθαρρύνονται. Εμείς όλοι, και ο κ. Τσίπρας, θεωρούμε ότι είμαστε ο μοναδικός επενδυτικός προορισμός στον παγκόσμιο χάρτη και πως οι μεγάλοι παίκτες θα περιμένουν επ’ άπειρον να ξεμπλέξουμε τα εσωτερικά μας και να άρουμε τα εμπόδια στο επιχειρείν.
Αυτά για τη χαμένη ευκαιρία του πρωθυπουργού. Δημιουργείται όμως τώρα ένα πολύ ενδιαφέρον κλίμα στους ξένους μεγάλους επενδυτές που έχουν περάσει μία ή δύο φορές από τη χώρα μας. Αρχίζουν και πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα ζήσει το «φαινόμενο Μάκρι» (the M effect) από το οποίο πέρασε η Αργεντινή. Εκεί οι «αγορές» έστησαν ένα τρελό ράλι από την ώρα που έγινε σαφές ότι θα έφευγε η λαϊκιστική κυβέρνηση και θα ερχόταν ο μεταρρυθμιστής πολιτικός, το όνομα του οποίου πήρε το σχετικό φαινόμενο. Σύμφωνα με την κυρίαρχη αυτή θεωρία, κάποιους μήνες πριν από τις όποιες πολιτικές εξελίξεις οι «έξυπνοι» επενδυτές θα αρχίσουν να επιστρέφουν στην ελληνική αγορά. Η χώρα είναι πολύ φτηνή και έχει ευκαιρίες. Αν φανεί στον ορίζοντα μια κυβέρνηση με καθαρό μήνυμα και σαφές σχέδιο, το ράλι δεν θα αργήσει. Η σημερινή κυβέρνηση θα έχει υλοποιήσει πολλές δεσμεύσεις της χώρας και ορισμένες μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις θα έχουν προχωρήσει. Αν έχει μπει τάξη έως τότε στον τραπεζικό τομέα, και έχει αποφευχθεί οιοδήποτε ατύχημα, το πεδίο θα είναι αρκετά καθαρό για να πάμε στο επόμενο επίπεδο. Ο κ. Μητσοτάκης είναι πολύ εξαγώγιμος και πείθει τους ξένους επενδυτές, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά ερωτήματα για το αν θα έχει όλο το κόμμα μαζί του στην προώθηση ενός προγράμματος-σοκ. Ταιριάζει, πάντως, στο προφίλ του φαινομένου Μάκρι.
Θα μπορούσε ο κ. Τσίπρας να κερδίσει το στοίχημα εκείνος, να προλάβει να πείσει τις «αγορές» ο ίδιος και να ωφεληθεί από ένα επενδυτικό ράλι γύρω από την Ελλάδα; Πολύ δύσκολο, παρά την προσπάθεια να φτιάξει ένα νέο brand για τον εαυτό του και τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι Βρυξέλλες και ορισμένες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες «αγοράζουν» αυτό το σενάριο, οι «αγορές» όχι. Και συνήθως τα πολιτικά κέντρα, σε διεθνές επίπεδο, βρίσκονται ένα ή και δύο βήματα πίσω από τις «αγορές».
