Συνεντεύξεις

Το πρωί της ημέρας του προγραμματισμένου ραντεβού μας με την Ολια Λαζαρίδου, στην Αίγινα, την περασμένη Τρίτη, της έστειλα μήνυμα στο κινητό: «Πέθανε ο Τσιώλης. Θα τον μνημονεύσουμε παρέα το μεσημέρι». Κι εκείνη μου απάντησε «…Πάει ο Σταυράκης».

Λίγες μέρες έχουν περάσει μετά την επιστροφή της από την Πολωνία και το τηλέφωνό της δεν σταματά να χτυπά, για συγχαρητήρια. Εκείνη βουρκώνει. «Ευχαριστούμε. Είμαστε πολύ χαρούμενες». Δεν χρησιμοποιεί ενικό. Αυτή η επιτυχία, άλλωστε, που είναι αφορμή για τη συνέντευξη που διαβάζετε, είναι πληθυντικού αριθμού. Ανήκει σε δέκα γυναίκες, κωφές ή βαρήκοες, «άτομα με αναπηρία» επισήμως, αλλά στην πραγματικότητα μια σπουδαία ομάδα και, κυρίως, μια σφιχτή αγκαλιά.

Μπήκε στο κολωνακιώτικο εστιατόριο λεπτή, ευθυτενής, ελαφρά ντυμένη, όπως έπρεπε για μια ζεστή καλοκαιρινή ημέρα στην Αθήνα. Η ελληνίστρια Τζένιφερ Γουάλας ταίριαξε απόλυτα με το περιβάλλον του «Φιλίππου» με τη γνωστή αστική, αρχοντική ευγένειά του. 

Από τη σκληρή δουλειά, παιδί ξυπόλυτο στα βαμβακοχώραφα, στις λαμπρές σπουδές σε Ελλάδα και εξωτερικό έως την επιχειρηματική καταξίωση. Ο Ευάγγελος Σπανός, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Βιοϊατρικής, μιλάει στο Γεύμα με την «Κ» για τη νέα τεχνολογία στην Υγεία και τα «ληστρικά» κυβερνητικά μέτρα.

Την «ταυτότητα» του καλού πιλότου –«είναι σαν ιδανικός γιατρός στα Επείγοντα»– αναλύει στο Γεύμα με την «Κ» η καθ’ ύλην αρμόδια Τίνα Κοκλάμη, αεροπορική ψυχολόγος στην Aegean, μιλώντας και για τον αείμνηστο Θεόδωρο Βασιλάκη: «Είχε το μοναδικό χάρισμα να κάνει τους συνεργάτες κοινωνούς υψηλών στόχων».

Ο Συμεών Τσομώκος δεν συνηθίζει να προβάλλει τον εαυτό του. Προτιμάει να μιλάει μέσω της σταδιοδρομίας του, η οποία, μετά  σχεδόν τέσσερις δεκαετίες, έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της με το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών.

Το φαγητό έχει έλθει, τρώμε ινδικό, και εκείνος έχει αφεθεί με γαστριμαργική ορμή στην κουζίνα που τη λατρεύει, εκδηλώνοντας… πείνα παιδιού. Καθώς τον παρατηρούσα –σεμνός, μετρημένος, με προσεκτικό, επιστημονικό λόγο, ντυμένος διόλου επιτηδευμένα– και ενώ η συνάντηση έγινε εν μέσω προεκλογικής περιόδου, το πρώτο που τον ρωτώ είναι εάν θέλει να εμπλακεί με την πολιτική. «Η επιστήμη κυνηγά την απόλυτη αλήθεια, ενώ η πολιτική τον απόλυτο συμβιβασμό», απαντά γελώντας.

Οι ομογενείς θέλουν πολύ να βοηθήσουν, αλλά δεν υπάρχει στην Ελλάδα κάποιος φορέας που να στηρίζει τις πρωτοβουλίες τους, τονίζει, στο Γεύμα με την «Κ», ο ιστορικός Αλέξανδρος Κιτροέφ, κάνοντας περιοδολόγηση της πορείας της ελληνικής διασποράς και προτείνοντας την ίδρυση σχετικού μουσείου.

Είµαστε λίγοι, µαζί αµέτρητοι και συνεχίζουµε τα έθιµα των προγόνων µας, το µήνυµα που στέλνουν µέσω της «Κ» οι Ρωµιοί που απέµειναν στο ολοένα φθίνον ψυχοµέτρηµα –«να ’µαστε πια 3.000;»– συγκλώθοντας µνήµες ιερές, βαρύ ιστορικό φορτίο, µέρες πόνου και απαντοχής, φιλίας και ξεριζωµού: «Αξια εστί η κιβωτός µας».

Εχει εδραιωθεί ως ο «εθνικός μας γλωσσολόγος», ακόμα κι αν κάποιοι στέκουν κριτικά στη γλωσσική διαδρομή του. Είναι διάσημος, χτίζοντας με προσοχή το ακαδημαϊκό προφίλ του μέσα από τις τηλεοπτικές εκπομπές, την αρθρογραφία του, τις δημόσιες παρεμβάσεις του, τα λεξικά του, τα Αρσάκεια σχολεία. Εχει διοργανώσει εθνικό διάλογο για την Παιδεία, έχει διατελέσει –έστω και βραχύβιος, για μόλις δύο μήνες– υπουργός Παιδείας.

Το γραφείο του βρίσκεται στο Αμμάν της Ιορδανίας αλλά και στην Αγκυρα και στο Ιράκ, και στη βάση των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη. Ομως ως περιφερειακός συντονιστής της ανθρωπιστικής βοήθειας του Ηνωμένων Εθνων για την κρίση στη Συρία από το 2017, ο Πάνος Μουμτζής ταξιδεύει συνέχεια σε κάθε σημείο του πλανήτη. «Σπάνια κοιμάμαι πάνω από τρεις ημέρες στο ίδιο μέρος», λέει.