Στον ελληνικό αθλητισμό, η παροιμία «το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά» επιβεβαιώνεται σε ελάχιστες περιπτώσεις. Τα παιδιά σπουδαίων αθλητών μας, συνήθως, προτιμούν να κάνουν μία καριέρα μακριά από τον αθλητισμό για να μην υπάρχει σύγκριση με τους γονείς τους. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια αυτή ήταν η σκέψη και της Λίζας Τριανταφυλλίδη, της κόρης του «βασιλιά της άμμου», Μιχάλη Τριανταφυλλίδη. Τελικά, το μήλο έπεσε κάτω από το… φιλέ. Η Λίζα και η Διονυσία Μάτιου κατέκτησαν τον τίτλο στον τελικό του πανελληνίου τουρνουά μπιτς βόλεϊ, στον Άγιο Νικόλαο, και η 31χρονη δήλωσε στο www.kathimerini.gr ότι, πλέον, δεν την ενοχλεί να λένε «η κόρη του Τριανταφυλλίδη».
Κυριακή απόγευμα, στην παραλία «Άμμος» του Αγίου Νικολάου. Στο κατασκευασμένο, με τη λογική της βιωσιμότητας, γήπεδο μπιτς βόλεϊ οι Λίζα Τριανταφυλλίδη και η Διονυσία Μάτιου αντιμετωπίζουν τις Γεωργίνα Αντωνακάκη και Ιωάννα Περδικάκη για τον τίτλο ης πρωταθλήτριας ομάδας. Οι εκφωνητές αρκετές φορές θα υπενθυμίσουν στους δεκάδες φίλαθλους που έχουν γεμίσει ασφυκτικά τις κερκίδες ότι η Λίζα Τριανταφυλλίδη είναι κόρη ενός ανθρώπου που, παρά τις διακρίσεις του στη σάλα, έχει συνδέσει το όνομά του με το ελληνικό μπιτς βόλεϊ. Στο παρελθόν αυτή η αναφορά ίσως να δυσαρεστούσε τη Λίζα. Σήμερα, γνωρίζει ότι μπορεί να είναι «η κόρη του Τριανταφυλλίδη» αλλά έχει διαγράψει και τη δική της πορεία. Το χρυσό μετάλλιο που φόρεσε στον λαιμό της στον Άγιο Νικόλαο απλώς το επιβεβαιώνει.
«Ο πατέρας μου δεν με πίεσε ποτέ να ασχοληθώ με το μπιτς βόλεϊ. Βέβαια, για τους άλλους είμαι «η κόρη του Τριανταφυλλίδη». Αυτό είναι και λίγο κουραστικό. Θέλεις να πεις ότι εγώ είμαι… κάτι άλλο. Ο καθένας έχει τη δική του πορεία και προσπαθεί να κάνει αυτό που του δίνει χαρά. Τώρα το έχω ξεπεράσει αυτό. Δεν με ενοχλεί. Αντίθετα, είμαι υπερήφανη όταν λένε πως είμαι κόρη του Τριανταφυλλίδη».
«Υπάρχουν ταλέντα αλλά για οικονομικούς λόγους πηγαίνουν στη σάλα»
Η Λίζα Τριανταφυλλίδη γεννήθηκε σε ένα σπίτι όπου παντού υπήρχαν μπάλες του βόλεϊ. Από μικρή έμαθε να παίζει μαζί τους αλλά ποτέ το παιχνίδι δεν διαρκούσε τόση ώρα όση θα ήθελε. «Θυμάμαι όταν πήγαινα στο δημοτικό έλεγα στον μπαμπά μου «έλα να παίξουμε άμυνα – επίθεση». Παίζαμε. Δεν ξέρω πόση ώρα κρατούσε το παιχνίδι. Θυμάμαι όμως ότι πάντα ήθελα να παίξω λίγο ακόμη. Οι γονείς μου με έστειλαν και σε άλλες αθλητικές δραστηριότητες, όπως στίβο, ενόργανη κλπ., όμως εγώ πάντα ήθελα να παίζω βόλεϊ. Η αλήθεια είναι ότι μεγαλώνοντας ασχολήθηκα μόνο ερασιτεχνικά με το άθλημα και, μόλις, το 2018 μία φίλη μου είπε να ασχοληθούμε με το μπιτς βόλεϊ πιο σοβαρά», μας είπε η πρωταθλήτρια Ελλάδος.
Ο πατέρας της αθλήτριας, ο Μιχάλης Τριανταφυλλίδης, υπήρξε μέλος της ομάδας που έφερε στην Ελλάδα τη μεγαλύτερη διάκριση σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, το χάλκινο μετάλλιο του 1987 (Γάνδη). Όμως, στο μυαλό των φίλων του αθλήματος, έχει συνδεθεί με το μπιτς βόλεϊ καθώς ήταν από τους πρωτοπόρους στην Ελλάδα στο «βόλεϊ της παραλίας». Η επόμενη ερώτηση εάν ο διακεκριμένος αθλητής κάνει κριτική στην κόρη – αθλήτρια, ωθεί τη Λίζα να χαμογελάσει: «Όταν ήμουν 16 είχα παίξει με τον μπαμπά μου μικτό. Δεν είναι αυστηρός. Αντίθετα με είχε βοηθήσει. Μου έδινε συμβουλές με ωραίο τρόπο. Ήταν μία εκπληκτική εμπειρία».
Όταν η Λίζα και η Διονυσία ανέβηκαν στο πρώτο σκαλί του βάθρου η 31χρονη ήταν συγκινημένη γιατί είχε διαβάσει ένα μήνυμα από τον πατέρα της. «Μου είχε γράψει ότι είναι υπερήφανος για εμένα για την προσπάθεια που κάνω και για το ήθος μου. Με συγκίνησε. Το όνειρό μου είναι να φτάνω στο σημείο που θα ξεπερνάω τα όριά μου. Μόνο εκεί μπορώ να πω στον εαυτό μου ότι τα κατάφερα. Στον Άγιο Νικόλαο, στους ημιτελικούς και τον τελικό ένιωσα ότι το πέτυχα. Χαίρομαι γι΄ αυτό. Τώρα, με τη Διονυσία, θέλουμε να πάρουμε μέρος σε τουρνουά στο εξωτερικό. Έχουμε βρει και κάποιους χορηγούς. Θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο», μας είπε η 31χρονη, η οποία έχει σπουδάσει μηχανικός περιβάλλοντος.
Η λέξη «χορηγός» αγγίζει μία… πληγή του μπιτς βόλεϊ και, γενικότερα, του ελληνικού αθλητισμού καθώς πολλοί ταλαντούχοι αθλητές σταματάνε τον αθλητισμό διότι δεν μπορούν να επιβιώσουν. «Δυστυχώς το ελληνικό μπιτς βόλεϊ είναι, σε σχέση με το εξωτερικό, σε χαμηλό επίπεδο. Υπάρχουν παιδιά με ταλέντο αλλά τα «απορροφάει» η σάλα επειδή εκεί πληρώνονται. Στο μπιτς βόλεϊ κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Για να επιβιώσεις θα πρέπει να είσαι στους καλύτερους του κόσμου. Εάν θέλει κάποιος να ασχοληθεί με το άθλημα θα πρέπει να γνωρίζει ότι θα το κάνει επειδή το αγαπάει και θα πρέπει να βρει χορηγούς για να συνεχίσει. Έχουμε πολλά ταλέντα αλλά ο οικονομικός παράγοντας δεν τους επιτρέπει να εξελιχθούν», τόνισε η Λίζα Τριανταφυλλίδη.
