Από όλους εκείνους για τους οποίους συχνά καταφεύγουμε στο κλισέ ότι δεν χρειάζονται συστάσεις, λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά μπορούν να το υποστηρίξουν. Η Ζωζώ Σαπουντζάκη συγκαταλέγεται σε αυτούς. Κυριολεκτικά μια ζωή στον κόσμο του θεάματος, από τα παιδικά χρόνια και τις πρώτες παραστάσεις μαζί με την αδερφή της στη Θεσσαλονίκη μέχρι την κάθοδο στην Αθήνα και το σαλπάρισμα στην Αμερική. Από το θέατρο στο σινεμά και από εκεί στο πάλκο, η Ζωζώ Σαπουντζάκη ανήκει στα φώτα.
Δεν προκαλεί τον θαυμασμό μόνο για το γεγονός πως δεν κρεμάει… τα γοβάκια της αλλά κυρίως για τον τρόπο που παίρνει ζωή από αυτό που κάνει και τελικά το ότι δείχνει να χαίρεται τον εαυτό της χωρίς αναστολές μέσα σε όλο αυτό και να το κάνει πρώτα και κύρια για αυτήν.
Δεν υπάρχει Ζωζώ χωρίς το τραγούδι και το θέατρο, όπως λέει και η ίδια παρακάτω. Καμία εντύπωση, λοιπόν, που για επτά βράδια ανεβαίνει στη σκηνή του Ολύμπια – Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας για να δώσει τη δική της πινελιά στους «Απάχηδες των Αθηνών», την οπερέτα του Νίκου Χατζηαποστόλου που παρουσιάζεται σε μουσική διεύθυνση του Κορνήλιου Μιχαηλίδη και σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου.
– Οι «Απάχηδες των Αθηνών» διαδραματίζονται στην Αθήνα μιας άλλης εποχής. Εχετε μακρινές αναμνήσεις από μια Αθήνα που θύμιζε αυτή στους «Απάχηδες»;
– Γνωρίζω ότι η Αθήνα παλαιότερα είχε μια διαφορετική αύρα, με πιο παραδοσιακές γειτονιές και πιο χαλαρή ροή ζωής. Τα στενά, η αρχιτεκτονική και η καθημερινότητα δημιουργούσαν μια διαφορετική εικόνα της πόλης.
– Ποια θεωρείτε ότι ήταν η καλύτερη φάση αυτής της πόλης;
– Ηταν εντυπωσιακή κατά την εποχή της αρχαίας Ελλάδας με τον πολιτισμό και τα μνημεία της.
– Σήμερα τι σας αρέσει και τι όχι στην Αθήνα;
– Μου αρέσει η συνύπαρξη του παρελθόντος και του παρόντος, αλλά πιο ξεχωριστή είναι για μένα η ζωντάνια της πόλης και η ποικιλία των πολιτιστικών εκδηλώσεων. Ορισμένες φορές, όμως, η κίνηση και η αστική ανάπτυξη μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τον χαρακτήρα της.
– Με την οπερέτα τι προσωπική σχέση έχετε;
– Λατρεύω την έκφραση της τέχνης μέσα από τη μουσική και το θέατρο. Η οπερέτα έχει τον τρόπο να συνδυάζει μουσική, θέατρο και κινηματογραφική αισθητική, προσφέροντας μια πολυδιάστατη εμπειρία. Είμαι χαρούμενη που συνεργάζομαι με αυτήν την ομάδα νέων ανθρώπων και εξαιρετικών καλλιτεχνών και ευχαριστώ από καρδιάς τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Θεάτρου Ολύμπια, Ολιβιέ Ντεκότ, για τη συμμετοχή μου.
– Αν αφιερώνατε ένα τραγούδι στην Αθήνα, ποιο θα ήταν αυτό;
– Θα ήταν το «Στους Δρόμους της Αθήνας», ένα τραγούδι που αντικατοπτρίζει την ατμόσφαιρα και τη ζωντάνια της πόλης.
– Στην καριέρα σας, μετανιώνετε για κάτι;
– Εχω μετανιώσει που έφυγα από την Αμερική όπου είχα μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του ‘60. Γύρισα στην Ελλάδα για έναν μεγάλο έρωτα που τελικά είχε άδοξο τέλος. Στην Αμερική μια μέρα με πήρε τηλέφωνο ο Σπύρος Σκούρας από την 20th Century Fox και μου είπε: «Κυρία Σαπουντζάκη, αύριο σας περιμένω, σας θέλω για δουλειά» και η απάντησή μου ήταν: «Λυπάμαι κ. Σκούρα, αλλά εγώ αύριο θα είμαι στην Αθήνα και θα τρώω το μπαρμπουνάκι μου». Πιστεύω ότι εάν είχα μείνει, θα έκανα μεγάλη καριέρα.
– Από όλους αυτούς τους ανθρώπους που γνωρίσατε τόσα χρόνια σε αυτή τη δουλειά, ποιου τα λόγια κρατάτε πιο πολύ μέσα σας και γιατί;
– Τα λόγια που είχα και έχω πάντα μέσα μου είναι μόνο τα λόγια και οι συμβουλές της μητέρας μου που ήταν και η μάνατζέρ μου. Κανενός άλλου. Εάν δεν ήταν η μητέρα μου, εγώ δεν θα έκανα τέτοια καριέρα.
– Ποιον άνθρωπο θαυμάσατε πιο πολύ στη ζωή σας και γιατί;
– Δύο κυρίες θαύμασα: τη Ζωζώ Νταλμάς και τη Μαρία Κάλλας.
– Το να σας θαυμάζουν οι άλλοι τι σημασία έχει παίξει στη ζωή σας;
– Το να λαμβάνω εκτίμηση από τους άλλους είναι ευχάριστο και μου δίνει ζωή και μεγάλη χαρά.
– Τι είναι η Ζωζώ Σαπουντζάκη χωρίς το θέατρο και το τραγούδι;
– Η Ζωζώ δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το τραγούδι και το θέατρο. Αυτή είναι η ζωή μου από 8 ετών που βγήκα στο θέατρο. Οταν δεν έχω παραστάσεις, τα βράδια βγαίνω με καλούς φίλους και τραγουδώ σε διαφορά μαγαζιά μαζί με τους θαμώνες που δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Είμαι πολύ απλός άνθρωπος.
Η Ζωζώ Σαπουντζάκη συμμετέχει στην οπερέτα «Οι Απάχηδες των Αθηνών» του Νίκου Χατζηαποστόλου, σε μουσική διεύθυνση του Κορνήλιου Μιχαηλίδη και σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου, που παρουσιάζεται στο Ολύμπια – Δημοτικό Μουσικό Θέατρο Μαρία Κάλλας ως τις 23 Δεκεμβρίου.
