Δεν έχουν περάσει ούτε εννέα μήνες από τότε που ο Γιώργος Λάνθιμος θριάμβευσε στη Βενετία κερδίζοντας τον Χρυσό Λέοντα με το «Poor Things» και ο Ελληνας κινηματογραφιστής πρόλαβε να ετοιμάσει ακόμη μία ταινία, στέλνοντάς την αυτή τη φορά στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών. Οι «Ιστορίες καλοσύνης», που θα κυκλοφορήσουν στις 30 Μαΐου στις ελληνικές αίθουσες, βρίσκουν τον Λάνθιμο να ενώνει τις δυνάμεις του στο σενάριο ξανά με τον Ευθύμη Φιλίππου, συνοδοιπόρο στις πρώτες ταινίες του, προκειμένου οι δυο τους να αφηγηθούν τρεις διαφορετικούς μύθους γύρω (κυρίως) από την εξουσία, τον έλεγχο, την αγάπη, την απώλεια και την πίστη, χρησιμοποιώντας τους ίδιους ηθοποιούς σε διαφορετικούς ρόλους. Η αποστολή, φυσικά, πολύ απαιτητική, όμως και το καστ που την ανέλαβε ήταν εξαιρετικά ποιοτικό, με προεξάρχοντες την Εμα Στόουν, η οποία μοιάζει πια παντοτινά δεμένη με τον Ελληνα σκηνοθέτη, αλλά και τον υποψήφιο για Οσκαρ, Τζέσι Πλίμονς.
Ο τελευταίος έλαβε το βάπτισμα του πυρός στον ιδιαίτερο τρόπο δουλειάς του Λάνθιμου και απ’ ό,τι φαίνεται δεν το μετάνιωσε: «Από τεχνικής άποψης, αυτό που κάνεις είναι ηθοποιία, όμως τόσο πολλοί “κανόνες” απλά πετιούνται από το παράθυρο και αυτό γίνεται επίτηδες. Ο Γιώργος προσπαθεί να δημιουργήσει μια συνθήκη εξερεύνησης, δίχως να κάνει πολλές βαρύγδουπες δηλώσεις σχετικά με το τι ισχύει και τι όχι. Το κόλπο, όπως πάντα, είναι να μην εγκλωβιστείς στο σενάριο. Η διαδικασία με τις πρόβες βοήθησε σίγουρα, όπως και ο τρόπος δουλειάς του Γιώργου στη συνέχεια, που τα κάνει όλα πιο εύκολα», μας είπε ο Αμερικανός ηθοποιός στις Κάννες.
Σε σενάριο Ευθύμη Φιλίππου
Δίπλα του, η Εμα Στόουν, βετεράνος πια του λανθιμικού σύμπαντος, συνεργάστηκε ωστόσο για πρώτη φορά με τον Ευθύμη Φιλίππου. «Διάβασα το σενάριο πολύ νωρίς, προτού ακόμη ληφθεί η απόφαση να παίξουν οι ίδιοι ηθοποιοί σε όλες τις ιστορίες. Ημουν πολύ ενθουσιασμένη γιατί δεν είχα παίξει σε ταινία του Γιώργου και του Ευθύμη, όπως ο “Κυνόδοντας”, οι “Αλπεις” και ο “Αστακός”, αλλά μόνο σε εκείνες που κάναμε με σεναριογράφο τον Τόνι ΜακΝαμάρα. Επίσης σε αυτή την ταινία δεν ήμουν παραγωγός, αν και στον Γιώργο εγώ λέω πάντα ό,τι σκέφτομαι έτσι κι αλλιώς», παρατηρεί γελώντας εκείνη.
Η ίδια κέρδισε (δίκαια) το δεύτερο Οσκαρ της για την ερμηνεία στο «Poor Things» και σχεδόν αμέσως ανέλαβε το επόμενο, πολύ απαιτητικό, πρότζεκτ. Πόσο εύκολο είναι ωστόσο για έναν ηθοποιό να «βγει» από έναν τόσο ιδιαίτερο χαρακτήρα και να χτίσει κατευθείαν τον επόμενο; «Η αλήθεια είναι ότι ανάμεσα στις δύο ταινίες έκανα μια τηλεοπτική σειρά, το “The Curse”. Βοήθησε ότι η Μπέλα (σ.σ. του “Poor Things”) και ο χαρακτήρας της σειράς δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικοί, όσον αφορά την ταυτότητα και τα κίνητρά τους· οπότε το πέρασμα στις “Ιστορίες καλοσύνης” ήταν απελευθερωτικό και διασκεδαστικό. Εχω το προνόμιο να έχω δουλέψει πολλές φορές με τον Γιώργο, οπότε ένιωθα ότι σύντομα θα βρω την ισορροπία και τα πράγματα θα αρχίσουν να ξεδιπλώνονται. Εκείνος δεν θα σου πει ποτέ πώς πρέπει να δουλέψει κάτι, θα σου το πει όμως όταν κάτι δεν δουλεύει. Είναι αυτό που χρειάζεται να ξέρεις».
«Προσπαθεί να δημιουργήσει μια συνθήκη εξερεύνησης, δίχως να κάνει πολλές βαρύγδουπες δηλώσεις σχετικά με το τι ισχύει και τι όχι. Το κόλπο είναι να μην εγκλωβιστείς στο σενάριο». Τζέσι Πλίμονς
Η ιδέα του σπονδυλωτού φιλμ με τις διαφορετικές ιστορίες εφαρμόζεται για πρώτη φορά από τον Λάνθιμο, βάζοντας τον θεατή στον πειρασμό να ψάχνει για ίχνη που να τις συνδέουν. «Ο Γιώργος δεν ενδιαφερόταν να κάνει επίδειξη του τύπου “κοιτάξτε, έχουμε διαφορετικές ιστορίες”, κάτι το οποίο θα αφαιρούσε από τις θεματικές και τις ιστορίες της ταινίας. Το δύσκολο και ταυτόχρονα συναρπαστικό σημείο ήταν να ψάξεις αυτή τη γραμμή που ξεχωρίζει τους χαρακτήρες. Σεναριακά υπάρχει κάτι διαφορετικό ως προς τη διάθεση και τα θέματα κάθε ιστορίας, ωστόσο, όλες μοιάζει να ανήκουν στον ίδιο κόσμο», προσθέτει ο Τζέσι Πλίμονς.
Εκτεταμένες αλληγορίες
Αυτά τα περίφημα… θέματα της ταινίας έγιναν αντικείμενο συζήτησης και διαφωνιών ανάμεσα στους θεατές του Φεστιβάλ Καννών, οι οποίοι μάλλον δυσκολεύτηκαν λίγο με τις εκτεταμένες αλληγορίες των Λάνθιμου και Φιλίππου. Δεν ήταν πάντως οι μόνοι. «Προφανώς έχω τις ιδέες μου, τις οποίες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων συζητούσα κυρίως με τον Τζέσι, ακόμη και τότε όμως αυτές συχνά άλλαζαν. Οσο γυρίζαμε εμφανίζονταν καινούργιες ιδέες, όπως πιστεύω συμβαίνει και σε όσους βλέπουν την ταινία. Είναι ωραίο και ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι ερμηνείες είναι τόσο ανοιχτές και ως ηθοποιός λατρεύω αυτή την αίσθηση. Κάποιες φορές παίζαμε με τον Τζέσι και αργότερα μου έλεγε: “Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει εδώ”.
Κι εγώ σκεφτόμουν: “Ωραίο, δεν το είχα σκεφτεί”. Και ήμουν μέσα στη σκηνή! Υπάρχουν πάντως τα βασικά θέματα που εμφανίζονται συχνά στις ταινίες του Γιώργου: έχουν πολύ να κάνουν με τον έλεγχο κι επίσης με την ανάγκη για αγάπη, αποδοχή και το κόστος τους. Ολα αυτά υπάρχουν σε μέγιστο βαθμό στον “Αστακό” και στον “Κυνόδοντα”, ακόμη και στο “Poor Things”. Κι εδώ βρήκα πολλά από εκείνα που του αρέσει να εξερευνά, δοσμένα όμως με τόσο ενδιαφέροντες τρόπους, όπως νομίζω κανείς άλλος εν ζωή κινηματογραφιστής δεν μπορεί να πετύχει», λέει αποθεώνοντας τον Λάνθιμο η μούσα του. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, έγινε γνωστό πως οι δυο τους ενώνουν δυνάμεις και για το επόμενο πρότζεκτ, μια κωμωδία φαντασίας με τίτλο «Bugonia», βασισμένη στο κορεατικό πρότυπο του «Save the Green Planet» του 2003. Τα γυρίσματα πρόκειται να αρχίσουν σύντομα, ενώ πρωταγωνιστικό ρόλο θα αναλάβει ξανά και ο Τζέσι Πλίμονς.
Πίσω στο σήμερα, για τη Στόουν το πιο σημαντικό «είδος» καλοσύνης (ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας είναι «Kinds of Kindness») είναι η εντιμότητα, η οποία, όπως υπογραμμίζει, «δεν είναι πάντα ευγενική (σ.σ. kind), αλλά είναι η αγαπημένη μου». Η πνευματώδης καλλιτέχνις –πολύ άμεση και προσηνής, έτοιμη κάθε στιγμή να κάνει χιούμορ– απαντά και στην «κατηγορία» ότι ο Λάνθιμος και η ομάδα του έσπευσαν να κεφαλαιοποιήσουν την επιτυχία της προηγούμενης ταινίας τους, κυκλοφορώντας άλλη μία μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. «Ναι, είπαμε ότι πρέπει να το κάνουμε αμέσως αυτό, τώρα που όλοι έχουν τρελαθεί με το “Poor Things” και θα το αγοράσουν σίγουρα. Το “Poor Things” ωστόσο είναι ένα καλό παράδειγμα για το ότι δεν υπάρχει μια σίγουρη συνταγή επιτυχίας. Θυμάμαι ότι συχνά τελειώναμε το γύρισμα, βρισκόμασταν με τον Γιώργο και συμφωνούσαμε πως θα είναι μια κολοσσιαία καταστροφή».
Οι ερωτικές σκηνές
Ως γνωστόν, η… καταστροφή μεταφράστηκε σε 11 οσκαρικές υποψηφιότητες και τέσσερις βραβεύσεις, για ένα φιλμ που, μεταξύ άλλων, περιείχε πολλές ερωτικές σκηνές, από αυτές που δεν συνηθίζει καθόλου το σύγχρονο αμερικανικό σινεμά. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στις «Ιστορίες καλοσύνης», ιδίως σε μια ξεκαρδιστική σκηνή ενός ερωτικού κουαρτέτου, με τους Στόουν και Πλίμονς να καταθέτουν την εμπειρία τους:
«Είχαμε μαζί μας μια εξαιρετική σύμβουλο εγγύτητας, με την οποία μιλήσαμε για όλες τις πιθανές πτυχές αυτών των σκηνών. Υπήρχε, φυσικά, κλειστό σετ στα συγκεκριμένα γυρίσματα, οπότε από ένα σημείο κι έπειτα αισθάνεσαι άνετα. Οταν υπάρχει εκεί επιπλέον κάποιος που ο μόνος του ρόλος είναι να σε κάνει να αισθανθείς άνετα, όλο αυτό γίνεται σαν χορογραφία», αναφέρει η πρώτη και ο δεύτερος συμπληρώνει: «Σε καθοδηγεί (σ.σ. η σύμβουλος) σε όλη τη διάρκεια αυτών των άβολων συζητήσεων, οι οποίες βέβαια είναι απαραίτητο να γίνουν. Προφανώς είναι παράξενο. Τελικά όμως έφτασε να μου θυμίζει χορό ή κάποιο σταντ σε σκηνή δράσης».
