Οταν η Ειρήνη Κόκα διαγνώστηκε με αιματολογικό καρκίνο, λέμφωμα Hodgkins, πριν από 16 χρόνια, οι προγνώσεις δεν ήταν πολύ καλές. Υπεβλήθη σε χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία και για ένα διάστημα η κακοήθεια υποχώρησε. Ωστόσο, το 2013 ο καρκίνος επέστρεψε και απαιτούσε νέα θεραπεία. Ηταν τότε που της είπαν ξεκάθαρα πως πιθανότατα δεν θα έκανε ποτέ παιδιά, αν δεν έκανε κατάψυξη ωαρίων. Οταν η γυναίκα επισκέφθηκε τον γιατρό της, γυναικολόγο Κωνσταντίνο Πάντο, η κατάψυξη δεν κατέστη εφικτή.
Τότε ο γιατρός τής συνέστησε να κάνει κρυοσυντήρηση ωοθηκικού ιστού προκειμένου να προασπίσει και να διατηρήσει τη γονιμότητά της. Εκείνη συμφώνησε. «Οταν διαγνώστηκα με καρκίνο και μου είπαν πως μπορεί να μην κάνω ποτέ παιδιά αν δεν καταψύξω ωάρια, άρχισα να το ψάχνω, μόλις μου είπε ο γιατρός μου πως μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, τον εμπιστεύτηκα, αν και τότε ήταν όλα αυτά άγνωστα για εμάς», λέει η Ειρήνη Κόκα στην «Κ» λίγες μόλις ημέρες μετά τη γέννηση του γιου της.
«Αυτή η γυναίκα πρωτοξεκίνησε θεραπεία το 2009, έγινε καλά τότε, αλλά η κακοήθεια επανήλθε. Τότε της είπαν πως η ωοθηκική λειτουργία θα σταματήσει. Εκείνη ήρθε τότε σε εμένα -είχαμε ξεκινήσει τότε να κάνουμε κατάψυξη ωαρίων για διάφορους λόγους- αλλά δεν προλάβαινε να καταψύξουμε ωάρια, γιατί θα έκανε επειγόντως χημειοθεραπεία. Αυτό που κάναμε λοιπόν ήταν αποφλοίωση της ωοθήκης, κατάψυξη του ωοθηκικού ιστού και μετά την αφήσαμε να κάνει θεραπεία», λέει από την πλευρά του ο γιατρός της και γενικός γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Αναπαραγωγικής Ιατρικής.
Αν και τα επόμενα χρόνια ήταν δύσκολα στο μυαλό της Ειρήνης ήταν πάντα το να κάνει οικογένεια. Δεν το έβαλε κάτω ακόμη και όταν κατά τη διάρκεια μιας θεραπείας που υποβλήθηκε με μεταμόσχευση μυελού των οστών, έπαθε ανακοπή και την επανάφεραν στη ζωή μετά από ένα λεπτό. «Οταν έπαθα ανακοπή μέσα στην εντατική, άκουγα τη μαμά μου να φωνάζει παιδί μου, παιδί μου, πέθαινα και είπα εγώ θα γυρίσω, και θα προχωρήσω και θα κάνω παιδί. Και μόλις άνοιξα τα μάτια μου είπα είμαι εδώ και θα τα καταφέρω. Και έπειτα ήταν και οι χημειοθεραπείες που ήταν πολύ δυνατές, που δεν μπορείς να σταθείς στα πόδια σου, και σε στηρίζουν οι γονείς σου για να σηκωθείς. Αυτό ήταν το πολύ δύσκολο κομμάτι. Αλλά δεν το έβαλα κάτω».
«Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές λύγιζα, αλλά συνέχιζα, γιατί ήθελα να γίνει το όνειρο μου πραγματικότητα».
Ο Κωνσταντίνος Πάντος, περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να κάνει τη μεταμόσχευση. «Το 2021 επανήλθε σε εμένα, με τη διαβεβαίωση από τους γιατρούς της πως είχε αποθεραπευτεί. Η ωοθηκική της λειτουργία βέβαια δεν υπήρχε και αποφασίσαμε και κάναμε τη μεταμόσχευση πίσω στην ωοθήκη. Μετά από κάποιους μήνες ξεκίνησε η ωοθηκική λειτουργία, και άρχισε σιγά σιγά να παράγεται ένα αυγουλάκι, πότε εδώ πότε εκεί, την παρακολουθούσαμε κάθε μήνα σχεδόν, και έπειτα από ενάμιση χρόνο συλλογής -τη μια δεν υπήρχε οωθηλάκιο, την άλλη υπήρχε και δεν γονιμοποιούνταν, την άλλη γινόταν γονιμοποίηση και το βάζαμε κατάψυξη- μαζέψαμε δύο έμβρυα, και τον Οκτώβρη του 2023, έκανα την μεταφορά, και έμεινε κατευθείαν έγκυος» περιγράφει στην «Κ».
«Για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά επετεύχθη εγκυμοσύνη και γέννηση υγιούς παιδιού μετά από μεταμόσχευση ωοθηκικού ιστού. Η επιστήμη πια μας δίνει τη δυνατότητα να ξεπερνάμε όλο και περισσότερα εμπόδια. Με αυτήν τη μέθοδο έχουν γεννηθεί 210 παιδιά διεθνώς, μετά το πρώτο παιδί στον κόσμο το 2004, με ποσοστό γεννήσεων 21%, με παρόμοια ποσοστά κυήσεων, τόσο από φυσική σύλληψη όσο και μετά από IVF. Ομολογώ πως οι εξελίξεις με έχουν και εμένα εκπλήξει, γιατί ασχολούμαι με την εξωσωματική 35 χρόνια, και έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Εχω δει από κοντά τις προσπάθειες ζευγαριών να αποκτήσουν παιδί σε διαφορετικές ηλικίες, σε αντίξοες συνθήκες, γιαγιάδες να κυοφορούν τα εγγονάκια τους γιατί η κόρη τους δεν είχε μήτρα και τόσα άλλα. Και τώρα και τη γέννηση υγιούς παιδιού μετά από μεταμόσχευση ωοθηκικού ιστού. Εξελίξεις, που όταν γύρισα από την Αυστραλία το 1990 δεν φανταζόμουν πως θα έβλεπα» καταλήγει ο ίδιος.
«Εχω δει από κοντά τις προσπάθειες ζευγαριών να αποκτήσουν παιδί σε διαφορετικές ηλικίες, σε αντίξοες συνθήκες, γιαγιάδες να κυοφορούν τα εγγονάκια τους γιατί η κόρη τους δεν είχε μήτρα και τόσα άλλα».
Σε λίγες μέρες η Ειρήνη Κόκα θα επιστρέψει σπίτι της, μαζί με τον γιο της και τον σύζυγο της, αλλά «και στην εργασία μου με το καλό, έχω ένα κομμωτήριο» λέει με αισιοδοξία. «Ο γιος μου είναι υγιέστατος», επαναλαμβάνει ξανά και ξανά στο τηλέφωνο. «Είχα πάντοτε πίστη, από την αρχή. Αυτό που λέω καθημερινά σε γυναίκες που γνωρίζω είναι να μην εγκαταλείπουν τον αγώνα τους, γιατί πάντα υπάρχει ελπίδα να τα καταφέρουν. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ κάποιες φορές λύγιζα, αλλά συνέχιζα, γιατί ήθελα να γίνει το όνειρο μου πραγματικότητα. Να, εδώ κάτω στο μαιευτήριο περιμένουν να με δουν τα κορίτσια που δουλεύουν στην επιχείρησή μου και τους λέω ήδη να πάνε να καταψύξουν ωάρια, να δουν τις δυνατότητες τους, να διαφυλάξουν την ευκαιρία τους να κάνουν παιδιά. Γιατί στη ζωή ποτέ δεν ξέρεις».
