Περίπου μια δεκαετία από τότε που γνωρίσαμε τη μικρή Ράιλι και παρακολουθήσαμε «εκ των έσω» όσα συνέβαιναν στο παιδικό της μυαλό, η ηρωίδα επιστρέφει σε μια χρονική περίοδο που θα αναστατώσει τη ζωή της. Νέα συναισθήματα, νέες προκλήσεις.
Η Ράιλι είναι 13 χρονών πλέον στην ταινία «Inside Out 2» («Τα μυαλά που κουβαλάς 2»), στο ξεκίνημα του δύσκολου ταξιδιού που ονομάζεται εφηβεία. Το σίκουελ του επιτυχημένου πρώτου φιλμ βρίσκει την πρωταγωνίστρια να κάνει μια ανακεφαλαίωση όσων έχει επιτύχει όλο αυτόν τον καιρό της απουσίας της. Στη συνέχεια ετοιμάζεται να ταξιδέψει με τις φίλες της από την ομάδα του χόκεϊ σε τριήμερη κατασκήνωση. Και τότε τα «κεντρικά» του εγκεφάλου της έφηβης επιδέχονται σαρωτικές αλλαγές. Τη Χαρά, τη Λύπη, τον Θυμό, τον Φόβο και την Αηδία «επισκιάζει» το Αγχος. Μαζί του εμφανίζονται η Ζήλια, η Ανία και η Ντροπή.
Για μια άρτια καταγραφή του μυαλού ενός εφήβου, οι συντελεστές απευθύνθηκαν για ακόμα μια φορά σε ειδικούς της ψυχικής υγείας και το αποτέλεσμα πέτυχε.
Το animated κινηματογραφικό πρότζεκτ των Ντίσνεϊ και Pixar σε σκηνοθεσία Κέλσι Μαν, που θριάμβευσε σε Ελλάδα και εξωτερικό (στη χώρα μας έκοψε 98.084 εισιτήρια το πρώτο τετραήμερο κυκλοφορίας, ενώ παγκοσμίως απέφερε 294.203.351 δολάρια στο ίδιο διάστημα), προσεγγίζει την ευαίσθητη αυτή ηλικία με αριστοτεχνικό τρόπο. Για μια άρτια καταγραφή του μυαλού ενός εφήβου, οι συντελεστές απευθύνθηκαν για ακόμα μια φορά σε ειδικούς της ψυχικής υγείας και το αποτέλεσμα πέτυχε. Ενας από τους επιστημονικούς συμβούλους είναι ο καθηγητής ψυχολογίας και διευθυντής του εργαστηρίου κοινωνικής αλληλεπίδρασης στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, Ντάτσερ Κέλτνερ (η άλλη είναι η Κρίστιν Νεφ). «Κάποια στιγμή, ο επικεφαλής δημιουργικού τμήματος της Pixar, Πιτ Ντόκτερ, άκουσε ηχογραφημένο απόσπασμα ενός μαθήματος στο πανεπιστήμιο όπου μιλούσα στους φοιτητές για τα ανθρώπινα συναισθήματα. Το 2010, μου ζήτησε να συναντηθούμε και να συζητήσουμε για μια ταινία που ετοίμαζε και αφορούσε τον συναισθηματικό κόσμο ενός εντεκάχρονου κοριτσιού», λέει στην «Κ» ο Ντάτσερ Κέλτνερ.
Τι είναι τα συναισθήματα και πώς τα εκφράζουμε; Πώς αυτά αποτελούν μέρος της ταυτότητας ενός ανθρώπου από τις πρώτες στιγμές της ζωής του και πώς διαμορφώνουν τις αναμνήσεις και τις αντιλήψεις του; Ποιος είναι ο σκοπός τους;
Υστερα από αυτή την πρώτη συνάντηση, ακολούθησαν κι άλλες στις οποίες ανέλυαν την επιστήμη των συναισθημάτων, απαντώντας σε ερωτήματα όπως: Τι είναι τα συναισθήματα και πώς τα εκφράζουμε; Πώς αυτά αποτελούν μέρος της ταυτότητας ενός ανθρώπου από τις πρώτες στιγμές της ζωής του και πώς διαμορφώνουν τις αναμνήσεις και τις αντιλήψεις του; Ποιος είναι ο σκοπός τους; Λίγο αργότερα, άρχισε η ανάπτυξη του σεναρίου για την πρώτη ταινία «Inside Out» του 2015.
Η προσοχή των εφήβων
Η συμμετοχή του Κέλτνερ στο νέο φιλμ προέκυψε με παρόμοιο τρόπο. «Επειτα από πρόσκληση του σκηνοθέτη, εντάχθηκα στην ομάδα σεναριογράφων και όλοι μαζί διερευνήσαμε τα νέα συναισθήματα που θα μπορούσε να βιώσει ένα 13χρονο κορίτσι. Μιλήσαμε πολύ για τις υγιείς μορφές συναισθημάτων, όπως το άγχος και η ζήλια και το γεγονός ότι υπάρχουν για κάποιο λόγο στη ζωή ενός νεαρού ατόμου. Μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικές προκλήσεις για τους εφήβους», εξηγεί ο καθηγητής ψυχολογίας. Τα άτομα ηλικίας από 13 έως 18 ετών είναι πιο πιθανό να βιώσουν έντονα συναισθήματα άγχους, αμηχανίας και ζήλιας καθώς ανακαλύπτουν τον εαυτό τους ενόσω μεγαλώνουν αλλά και τον τρόπο που δημιουργούν ουσιώδεις σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω τους.
Τα χρόνια που προηγούνται της ενηλικίωσης είναι γεμάτα από αναπάντεχες εναλλαγές στη διάθεση, αντιδράσεις ενώ η ανάγκη για σεξουαλική επαφή είναι ισχυρή. Εκείνο, όμως, που απασχολεί τον έφηβο περισσότερο είναι η εικόνα και η αποδοχή του από το περιβάλλον. Αυτό είναι εξάλλου και ένα από τα βασικά μηνύματα που το «Inside Out 2» μεταδίδει. Σύμφωνα με τον Κέλτνερ, «η προσοχή των εφήβων μετατοπίζεται δραματικά προς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τους φίλους, τους συνομηλίκους και τον εαυτό τους όσον αφορά την εξωτερική εμφάνιση, το στάτους, τη δημοφιλία και τη δυνατότητα ενσωμάτωσης σε μια ομάδα». Εστιάζουν πιο πολύ στις σχέσεις με ανθρώπους στην ίδια ηλικία και είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένοι. «Επομένως, υπάρχει μετατόπιση και των συναισθημάτων».
Τα άτομα ηλικίας από 13 έως 18 ετών είναι πιο πιθανό να βιώσουν έντονα συναισθήματα άγχους, αμηχανίας και ζήλιας καθώς ανακαλύπτουν τον εαυτό τους ενόσω μεγαλώνουν αλλά και τον τρόπο που δημιουργούν ουσιώδεις σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω τους.
Μικροί και μεγάλοι που έχουν ήδη απολαύσει την καινούργια παραγωγή των δύο στούντιο, θεωρούν πως είναι ακόμα ένα «διαμάντι» του είδους των κινουμένων σχεδίων. Κι αυτό κυρίως χάρη στο ευφυές σενάριο το οποίο κάνει το κοινό να προβληματιστεί. «Αυτό που επιθυμούσαμε να κατανοήσει ο θεατής είναι ότι δεν θα πρέπει να κακοχαρακτηρίζει τα συναισθήματα που τον κάνουν να νιώθει άβολα, αλλά αντίθετα να εμπιστεύεται όσα αισθάνεται. Να βασιστεί στη λογική ώστε να σκεφτεί τι θα μπορούσε να αποκομίσει από τις συναισθηματικές εμπειρίες και τι αυτές αποκαλύπτουν για το παρόν κοινωνικό πλαίσιο. Τέλος, πρέπει όλοι να ανακαλύψουμε τρόπους για να συμπεριφερθούμε προς όφελος του εαυτού μας και των άλλων».
