Μέχρι τα 15 χρόνια του ο Αναστάσης έμενε με τους γονείς του στην κωμόπολη των Φερών, 30 χιλιόμετρα από την Αλεξανδρούπολη, στον Εβρο, όπου πήγαινε σχολείο. Η ζωή ήταν απλή: παιχνίδια με τους φίλους, σχολείο, λίγες βόλτες. Την περίοδο όμως της πανδημίας ένιωσε κάπως ασφυκτικά και αποφάσισε να διερευνήσει τις επιλογές του. Ηθελε να ανοίξει τα φτερά του. Ηταν ένα ξεχωριστό μυαλό και όλοι του έλεγαν πως θα μπορούσε να προσπαθήσει για κάτι καλύτερο. Εκανε τότε αίτηση και έγινε δεκτός με πλήρη υποτροφία στο Κολλέγιο Ανατόλια στη Θεσσαλονίκη.
«Το να πηγαίνεις ξαφνικά από την επαρχία στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας είναι μια πολιτιστική αλλαγή αλλά και μια κοινωνική αλλαγή. Ημουν μοναχοπαίδι και βρέθηκα σε οικοτροφείο» λέει σήμερα λίγο πριν πάρει το αεροπλάνο για την Αμερική, για να φοιτήσει με πλήρη υποτροφία στο Williams College, το νούμερο ένα Πανεπιστήμιο Liberal Arts στις ΗΠΑ, στο Γουιλιαμσμπέργκ της Μασαχουσέτης.
«Ηθελα να φύγω από το σπίτι, μου δόθηκε η ευκαιρία και το έκανα. Το μέρος όπου μεγάλωσα είναι μια πολύ παράξενη περιοχή, νομίζω πως το κύριο χαρακτηριστικό που έχει είναι τα σύνορα. Μεγαλώνεις σε έναν κόσμο που έχει ανατραφεί με την έννοια του ακρίτα. Και επειδή είναι ένα πολύ μικρό και κλειστό μέρος πρέπει να συμμορφώνεσαι με τα πρότυπα, με τους άγραφους κανόνες, οι οποίοι διέπουν τη δημόσια ζωή στον τόπο σου. Είσαι επίσης αποκομμένος από την υπόλοιπη Ελλάδα και δεν έχεις τις ζυμώσεις που συμβαίνουν στα κοντινά στις πόλεις μέρη. Στη Θεσσαλονίκη ό,τι ήθελα να κάνω το έκανα. Είχα μια ελευθερία, ένιωθα πως ξέφυγα από τις συγκεκριμένες νόρμες».
Αλλωστε γι’ αυτήν την ελευθερία επέλεξε και το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο. «Διάλεξα το πανεπιστήμιο αυτό για το μέγεθός του, για το ότι έχει ένα πολύ φημισμένο τμήμα Οικονομικών και Μαθηματικών και τρίτον γιατί το προφίλ του πανεπιστημίου ταιριάζει με το δικό μου προφίλ. Προωθεί δηλαδή την ανεξαρτησία, την ανακάλυψη τομέων και το να βγαίνεις από τη “ζώνη ασφαλείας” σου, να ξεπεράσεις τα δικά σου σύνορα». Σχετικά με το πώς πέτυχε την υποτροφία του σε πανεπιστήμιο της Αμερικής, ο Αναστάσης εξηγεί πως ήταν μια συνεχόμενη απαιτητική διαδικασία, που αφορούσε εξετάσεις ειδικές για τις ΗΠΑ, συστατικές επιστολές από καθηγητές και συνεντεύξεις από το πανεπιστήμιο. Ενα από τα πράγματα που βοήθησαν ήταν και η συμμετοχή του στη Διεθνή Οικονομική Ολυμπιάδα στην Μπρατισλάβα της Σλοβακίας, αφού προηγουμένως είχε κατακτήσει την πρώτη θέση ανάμεσα σε 3.007 παιδιά από 168 ελληνικά σχολεία. «Γνωρίζαμε με τους γονείς μου πως το να σπουδάσω έξω είχε ένα μεγάλο κόστος που δεν μπορούσαμε να σηκώσουμε. Για αυτό και στόχευσα από την αρχή σε υποτροφίες. Και έγινα δεκτός σε ένα πανεπιστήμιο με ποσοστό αποδοχών στο 7%, ένα πολύ χαμηλό νούμερο».
Γνωρίζαμε με τους γονείς μου πως το να σπουδάσω έξω είχε ένα μεγάλο κόστος που δεν μπορούσαμε να σηκώσουμε. Για αυτό και στόχευσα από την αρχή σε υποτροφίες.
Οσο για τη μετάβαση από το 5ο Γυμνάσιο Φερών στα ιδιωτικά σχολεία, τονίζει πως «το γυμνάσιο ήταν μια πολύ διαμορφωτική εμπειρία, γιατί είχα δύο τρεις δασκάλους που πραγματικά ήταν δίπλα μου, και μου έμαθαν πως υπάρχουν ευκαιρίες και μπορείς να τις κυνηγήσεις. Αυτοί είναι και οι αφανείς ήρωες σε αυτή την ιστορία. Σου μαθαίνουν πώς να είσαι άνθρωπος και πώς να συμπεριφέρεσαι σε μια κοινωνία».
«Επειτα στο Ανατόλια δημιούργησα πολύ καλές φιλίες, μου δόθηκαν ευκαιρίες να ταξιδέψω. Είχα και εκεί πολύ καλούς συμβούλους. Ημουν σε εγρήγορση και γενικά είδα τον κόσμο με μια διαφορετική ματιά. Οι γονείς μου με στήριξαν, τους αγαπάω πάρα πολύ. Ηταν δύσκολο να φύγω στην αρχή αλλά μετά συνήθισα. Αλλά και αυτή η αλλαγή ωρίμασε τη σχέση με τους γονείς μου». Τον ρωτάω αν ήθελε τόλμη όλο αυτό. «Για μένα το σημαντικότερο πράγμα που έχουμε ξεχάσει ως έφηβοι είναι το πάθος. Καμιά φορά ακούς στις ειδήσεις πως δικηγόροι γίνονται σερβιτόροι, το οποίο συμβαίνει πρώτον γιατί έχουμε δημιουργήσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν ανταποκρίνεται στην αγορά εργασίας και δεύτερον γιατί έχουν μάθει στα παιδιά να κυνηγούν τα όνειρα των γονέων. Αν ένα παιδί θέλει να γίνει καλλιτέχνης θα πρέπει να έχει την ελευθερία να γίνει. Αν θέλει να γίνει ΥouΤuber ας γίνει. Οι Πανελλήνιες δεν είναι μονόδρομος».
Το γυμνάσιο ήταν μια πολύ διαμορφωτική εμπειρία, γιατί είχα δύο τρεις δασκάλους που πραγματικά ήταν δίπλα μου, και μου έμαθαν πως υπάρχουν ευκαιρίες και μπορείς να τις κυνηγήσεις. Αυτοί είναι και οι αφανείς ήρωες σε αυτήν την ιστορία.
Σε έναν περίπου μήνα ο Αναστάσης θα μεταβεί στη Μασαχουσέτη για να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο απ’ όπου αποφοίτησαν πρόεδροι και διάσημοι ακαδημαϊκοί και πολιτικοί, ανάμεσά τους ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζέιμς Γκάρφιλντ και ο σκηνοθέτης Ελίας Καζάν. «Κάθε αρχή είναι δύσκολη αλλά δεν με φοβίζει αυτό» παραδέχεται. «Ισα ίσα, που με ενθαρρύνει γιατί είναι μια ευκαιρία για νέες εμπειρίες, νέες εικόνες, νέους φίλους, και για να επαναπροσδιορίσω την ταυτότητά μου».
