«Υπάρχει μόνο μία επιτυχία: να ζεις τη ζωή σου έτσι όπως θέλεις εσύ», έχει γράψει ο Αγγλος φιλόσοφος Φράνσις Μπέικον και η Αλεξάνδρα Ασημάκη ζει τη ζωή της όπως θέλει αυτή και μέσα από τη δική της φιλοσοφία έρχονται οι επιτυχίες. Η κορυφαία πολίστρια στον κόσμο το 2011 θα γίνει στο Παρίσι ο συνδετικός κρίκος που θα ενώσει το 2008 και το 2024, καθώς είναι η μοναδική αθλήτρια που είχε παίξει στην τελευταία ολυμπιακή διοργάνωση που μετείχε η εθνική γυναικών. Τότε ήταν 19 ετών και οι πρώτοι που ενημέρωσε για τη συμμετοχή της στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ήταν οι γονείς της. Σήμερα είναι 36 ετών και το πρώτο πρόσωπο που ήρθε στο μυαλό της όταν η Αλεξία Καμμένου ανακοίνωσε το όνομά της, ήταν η 3,5 ετών κόρη της, η Σταυριάννα.
Η «μαμά της Εθνικής» έχει ζήσει σχεδόν όλη τη ζωή της στην πισίνα. Εκεί έγραψε «χρυσές» στιγμές στην Ιστορία της και ο υγρός στίβος αποτελεί το δεύτερο σπίτι της. Ισως όμως το πόλο να… χρωστάει κάτι περισσότερο στην αθλήτρια, που το έχει υπηρετήσει ως κορασίδα, ως νεάνιδα και ως γυναίκα. Η Αλεξάνδρα Ασημάκη ήταν παιδάκι μόλις πέντε ετών όταν άρχισε να… μυρίζει το χλώριο. Αλιμος, Βουλιαγμένη, Αλκορκόν (Ισπανία), Ολυμπιακός, COVID-19. Και ύστερα ο μεγάλος σταθμός της ζωής της: η μητρότητα.
«Σαν χθες θυμάμαι το 2020 που αναβλήθηκαν οι Ολυμπιακοί και αποφάσισα να αποσυρθώ για να δημιουργήσω τη δική μου οικογένεια. Την εποχή που ήμουν έγκυος άρχισα να προπονώ τις ακαδημίες του Αλίμου. Δεν υπήρχε κάποια σκέψη για επιστροφή. Στις 21.1.2021 απέκτησα τη Σταυριάννα και τρεις μήνες μετά υποβλήθηκα σε ολική αρθροπλαστική ισχίου. Για εμένα η επέμβαση ήταν θέμα υγείας και λειτουργικότητας και θα έπρεπε να την είχα κάνει, αλλά πολλοί αθλητές σε αυτό το επίπεδο πρωταθλητισμού θυσιάζουμε το σώμα μας».
Η σπουδαία πολίστρια μιλάει στην «Κ» για τη ζωή της, την καριέρα της, τους τραυματισμούς της και τη μητρότητα.
– Εχεις γίνει μητέρα και έχεις υποβληθεί σε μία σοβαρή επέμβαση. Πώς αποφάσισες να επιστρέψεις στην ενεργό δράση;
– Ο γιατρός μου, ο Χρήστος Θέος, ήταν αυτός που μου πρότεινε να επιστρέψω στις πισίνες. Το πρώτο διάστημα ήταν πολύ δύσκολο. Προσπαθούσα να συνδυάσω τη μητρότητα και τον θηλασμό με την αποκατάσταση. Σε αυτό με βοήθησε πολύ η οικογένειά μου».
Με την καλύτερη αθλήτρια και πρωταθλήτρια κόσμου του 2011 στη σύνθεσή του, ο Αλιμος ανέβηκε στην Α1 και επειδή «μια φορά πρωταθλήτρια, πάντα πρωταθλήτρια», η Αλεξάνδρα είδε μπροστά της μια νέα πρόκληση: με καθημερινή δουλειά κατάφερε να επιστρέψει σε υψηλό επίπεδο και ύστερα από κάθε προπόνηση επέστρεφε σπίτι της για να αγκαλιάζει την κόρη της.
«Οι αθλητές θα πρέπει να είμαστε πρότυπα και να προβάλλουμε υγιείς ιστορίες. Ηθελα να δείξω ότι μια γυναίκα που την ευλόγησε ο Θεός να γίνει μητέρα δεν πρέπει να παρατήσει τα όνειρά της. Οι αθλήτριες βιώνουμε πολλά ταμπού στο θέμα της μητρότητας: από το πότε θα γίνουμε μητέρες μέχρι το πώς θα πρέπει μετά να συμπεριφερθούμε».
«Μια δεύτερη ευκαιρία για έναν διαφορετικό επίλογο»
Οι κορυφαίοι αθλητές και αθλήτριες μετράνε τη ζωή τους και με Ολυμπιάδες (οι τετραετίες ανάμεσα στις δύο διοργανώσεις κι όχι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, όπως λανθασμένα αποκαλούνται).
Η τελευταία Ολυμπιάδα της Αλεξάνδρας Ασημάκη θα μπορούσε να γίνει ταινία, αφού μέσα σ’ αυτήν έγινε μητέρα, επέστρεψε στον πρωταθλητισμό ύστερα από επέμβαση και ενίσχυσε την προσπάθεια της Εθνικής για την επιστροφή στα… ολυμπιακά σαλόνια.
«Τον Δεκέμβριο του 2023 κλήθηκα στην Εθνική. Ημουν χαρούμενη αλλά ένιωθα και μεγάλο το αίσθημα ευθύνης γιατί έπρεπε να προκριθούμε στο Παρίσι. Είχα αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου και με πονούσε που τόσα χρόνια δεν είχαμε καταφέρει να στείλουμε το γυναικείο πόλο στην κορυφαία διοργάνωση. Για μένα ήταν ένα… αγκάθι, γιατί με εξαίρεση το προολυμπιακό τουρνουά του 2021 είχα πάρει μέρος σε όλα τα προηγούμενα. Η αγάπη μου για την Εθνική αποτέλεσε το μεγάλο κίνητρο για να γίνω πιο δυνατή. Αυτό που βιώνω τώρα είναι κάτι ξεχωριστό».
Οι αθλήτριες της Αλεξίας Καμμένου θα χρειαστεί να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, καθώς η Εθνική μας αγωνίζεται στον πιο δύσκολο όμιλο.
«Κάναμε καλή προετοιμασία και μέσα από τους αγώνες μας έχουμε δείξει ότι υπάρχει συνέπεια. Θα αντιμετωπίσουμε τις Ισπανία, Αμερική, Ιταλία και Γαλλία. Ολα δύσκολα παιχνίδια. Θα αγωνιστούμε ταπεινά και συγκεντρωμένα με το μυαλό στον μεγάλο στόχο, στο μεγάλο όνειρο».
Η Αλεξάνδρα ζει τη ζωή της διεκδικώντας τα όνειρά της. Βάζει κάθε φορά στόχο λίγο πιο ψηλά και αγωνίζεται για να τον πετύχει.
«Ο τρόπος που εξελίχθηκε η ζωή μου από το 2020 μοιάζει με όνειρο. Αυτό μου δίνει δύναμη και χαρά για να συνεχίσω. Πριν από το 2020 είχα ζήσει πολλές επιτυχίες μέσα στο άθλημα, σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο. Οταν σταμάτησα πίστεψα πως είχε μπει ο επίλογος στην αθλητική καριέρα μου. Νιώθω σαν να μου έχει δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία για να γράψω έναν διαφορετικό επίλογο. Αποτελεί μεγάλη ευλογία να είμαι μέλος αυτής της εθνικής ομάδας, μιας ομάδας με τόσο καλό “υλικό”. Στο Παρίσι δεν πάμε για τη συμμετοχή. Θα πάμε για να διεκδικήσουμε το καλύτερο δυνατό».
