«Τώρα καταλαβαίνω το άγχος του συνεντευξιαζομένου!», μου λέει η Μαρία Κοραχάη. Οι αναγνώστες της Καθημερινής θα θυμάστε το όνομά της. Για μία πενταετία χάραξε μια ενδιαφέρουσα δημοσιογραφική διαδρομή στα ταξιδιωτικά έντυπα της εφημερίδας, ενώ συνεργάστηκε και με το BBC. Εχει πολλά ταξίδια να θυμηθεί. Από τη νότια Ισπανία για να παρακολουθήσει αγώνα με μηχανές, μέχρι τη λίμνη Κερκίνη για να συνομιλήσει με φωτογράφους πουλιών και την ορεινή Ναυπακτία για να πιει τσίπουρα με κυνηγούς αγριογούρουνων σε ένα χάνι. «Το πιο συγκλονιστικό μέρος ήταν ένα μεσαιωνικό μοναστήρι στο Κίεβο, η Λαύρα των Σπηλαίων, χτισμένο όλο σε λαγούμια κάτω από τη γη. Μπήκαμε χεράκι χεράκι μια σειρά ανθρώπων στο σκοτάδι, κρατώντας από ένα κερί, και βλέπαμε σκηνώματα αγίων. Φώτιζες, δηλαδή, σε μια γωνιά και ήταν ξαπλωμένος εκεί ένας άνθρωπος, σχεδόν αναλλοίωτος».
Μέχρι που κάποια στιγμή, Χριστούγεννα ήταν, αποφάσισε να πάρει βελούδινο διαζύγιο από τη δημοσιογραφία. «Παραιτήθηκα, χωρίς πλάνο για το μετά. Ήξερα ότι η δημοσιογραφία δεν με γέμιζε πια. Έφυγα κινηματογραφικά», λέει αστειευόμενη.
«Άκουγα το Space Oddity μέσα σε ένα ταξί και μετρούσα αντίστροφα μαζί με τον Μπάουι. Πήγα να δω τον Εγκάρσιο Προσανατολισμό του Παπαϊωάννου στη Στέγη. Ήμουν πολύ χαρούμενη».
Η ηθοποιός μέσα της σιγόβραζε. Πέρασε μια μεγάλη περίοδο ησυχίας στο σπίτι, μέχρι που γράφτηκε σ’ ένα θεατρικό εργαστήρι για να αποφορτιστεί δημιουργικά. «Όταν ξεκίνησα να κάνω θέατρο, αισθανόμουν τρομακτικά αλλά και οικεία, σαν να υπήρχε χώρος για κάτι πολύ δικό μου που ούτε καν εγώ η ίδια το γνώριζα. Πρόσφατα βρήκα ένα βίντεο από την ΣΤ΄ Δημοτικού, στο οποίο έλεγα ότι όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω ηθοποιός. Λέω κοίτα να δεις! Πώς θάβονται τα παιδικά μας όνειρα και μετά ούτε καν τα θυμόμαστε. Μια αίσθηση μόνο μένει που αν την ακούσεις, είσαι τυχερός. Ευτυχώς, σήμερα κέρδισε το κορίτσι του Δημοτικού. Την έχω φωτογραφία στη βιβλιοθήκη μου, χαμογελάει μπροστά από κάτι ορτανσίες. Για να μην ξεχάσω», μου λέει, όσο η Πέρσα, η γάτα με την οποία μεγαλώνουν μαζί την τελευταία δεκαετία, δείχνει να επιδοκιμάζει τα λόγια της νιαουρίζοντας.
Ετοιμάζεται για έναν αξιόλογο θεατρικό χειμώνα, πρωταγωνιστώντας στη νέα περφόρμανς του Γιώργου Βαλαή πάνω στη Δωδέκατη νύχτα του Σαίξπηρ, μια παράσταση γι’ αυτούς που επιμένουν στην επιθυμία τους.
«Οι ήρωες ερωτεύονται ο ένας τον άλλο, αλλά κανένας έρωτας δεν είναι ανταποδοτικός. Έτσι συμβαίνει συχνά και στη ζωή: Ερωτευόμαστε κάτι ή κάποιον, “όπως θα θέλαμε εμείς να είναι”, όπως λέει και στο έργο, περισσότερο μέσα από τη φαντασία μας. Ίσως γιατί το έχουμε ανάγκη και καταλήγουμε ερωτευμένοι με κάποιον που έχουμε πλάσει. Με ένα φάντασμα. Δεν είναι πηγή γέλιου και τραγωδίας αυτό;»
Δεν ονειρεύεται τόσο ρόλους, όσο όμορφες συνεργασίες. «Με αφορούν οι συναντήσεις με ανθρώπους όπου υπάρχει τρυφερότητα, χαρά, έμπνευση και πίστη». Από τον Οκτώβριο θα μοιράζεται τη σκηνή με μία από τις αγαπημένες της δασκάλες στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών, τη Στεφανία Γουλιώτη, στο The Doctor που σκηνοθετεί η Κατερίνα Ευαγγελάτου. Το φθινόπωρο θα κάνει, παράλληλα, το ντεμπούτο της και στο σινεμά, στην ταινία του Στέργιου Πάσχου Lula Leblanc, όπου υποδύεται την εγγονή μιας ανοϊκής.
Στην ερώτηση αν η ζωή της ήταν θεατρικό, απαντά αστειευόμενη ότι μάλλον θα ήταν η Λοκαντιέρα του Κάρλο Γκολντόνι, μια και αυτό το διάστημα μοιράζεται το σπίτι της με ανθρώπους που κάνουν διακοπές. «Όταν τελείωσα τη σχολή, έψαχνα τρόπο να βιοπορίζομαι ανεξάρτητα από τους δικούς μου κι έτσι ξεκίνησα να νοικιάζω ένα κενό υπνοδωμάτιο στο σπίτι μου ως Airbnb. Έχει πλάκα. Έχεις συγκατοίκους απ’ όλο τον κόσμο». Το σίγουρο όσο μιλάς με τη Μαρία Κοραχάη είναι ότι δεν σε αφήνει να πλήξεις. Αυτό κι αν είναι προσόν για ανερχόμενη ηθοποιό!
Φωτ. ΘΑΛΕΙΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
INFO
I am falling in love | Εκδοχές πάνω
στη Δωδέκατη Νύχτα, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (Σκηνή Ωμέγα). Σύλληψη – σκηνοθεσία: Γιώργος Βαλαής. 18/9 έως 6/10, Τετάρτη – Κυριακή στις 19.00.
