Οι ταινίες είδους δεν είναι ακριβώς το φόρτε μας στην Ελλάδα. Συχνά είναι και αρκετά δαπανηρές, καθώς απαιτούν ειδικά εφέ, ακριβά σκηνικά κ.ο.κ. Ισως πάλι τις φοβόμαστε, «γιατί θέλουν σκληρή δουλειά και στο σενάριο και στο γύρισμα», όπως μου λέει ο Ντένης Ηλιάδης, του οποίου το ψυχολογικό θρίλερ «Buzzheart» κυκλοφορεί από την περασμένη Πέμπτη στις αίθουσες. Ο Ελληνας κινηματογραφιστής πέρασε αρκετά χρόνια στην Αμερική δημιουργώντας ταινίες τρόμου, όπως «Το τελευταίο σπίτι αριστερά» και «Delirium», ωστόσο επέστρεψε στη χώρα μας για να υλοποιήσει ένα σχέδιο που είχε για πολλά χρόνια στο μυαλό του.
«Είναι ένα σενάριο που έχω γράψει από το 2005 και θα το κάναμε μετά το “Hardcore”, όμως τότε προέκυψε η Αμερική. Πάντα όμως το είχα στο μυαλό μου και όταν με την πανδημία τα πάντα ξεκουρδίστηκαν, παρουσιάστηκε η ευκαιρία –ή μάλλον η ανάγκη– για κάτι πιο προσωπικό». Στο «Buzzheart», ο Αργύρης, ένας ντροπαλός 19χρονος, γνωρίζει την όμορφη Μαίρη και της ζητάει να βγουν. Εκείνη όχι μόνο δέχεται, αλλά τον καλεί και να περάσουν ένα τριήμερο με τους γονείς της στο εξοχικό της οικογένειας στο δάσος. Οι τελευταίοι ωστόσο θα τον υποβάλουν σε μια σειρά από τεστ συμπεριφοράς, προκειμένου να αποφασίσουν αν αποτελεί κατάλληλο ταίρι για την κόρη τους.
«Η συγκεκριμένη θεματική με αφορά πολύ. Η ιδέα δηλαδή της προσπάθειας να διαμορφώσεις έναν άνθρωπο, που γεννάει και το βασικό γονεϊκό ερώτημα: τον αφήνεις να αναπτύξει την προσωπική του οντότητα ή τον καθοδηγείς αυστηρά; Γενικώς, η δυναμική διαμόρφωσης ενός παιδιού είναι κάτι πολύ ευαίσθητο, που μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνο. Οταν εγώ μεγάλωνα τη δεκαετία του 1970, ο συμπεριφορισμός ήταν πολύ της μόδας. Μετά επιστρέψαμε ξανά στην ψυχανάλυση και πάλι πίσω, ενώ στις μέρες μας υπάρχει μια πολύ αναλυτική προσέγγιση που φτάνει ακόμη και στο λεγόμενο “helicopter parenting”, που θέλει τους γονείς να μπλέκονται σε κάθε πτυχή της ζωής των παιδιών».
Στο φιλμ αποκαλύπτεται σχετικά νωρίς ότι οι γονείς της Μαίρης, τους οποίους υποδύονται η Εβελίνα Παπούλια και ο Γιώργος Λιάντος, έκαναν ψυχαναλυτικά πειράματα στην κόρη τους, ενώ κάτι παρόμοιο επιχειρούν και με τον Αργύρη, με το Σαββατοκύριακο στην εξοχή να παίρνει τρομακτικές διαστάσεις. «Συχνά, η κακή πλευρά του συμπεριφορισμού και του conditioning είναι πιο τρομακτική από φαντάσματα και κατά συρροή δολοφόνους. Για εμένα ήταν ευκαιρία να μεταφέρω όσα έμαθα με τις ταινίες τρόμου στην Αμερική, κάνοντας όμως εδώ καθαρά ψυχολογικό θρίλερ», σημειώνει ο Ηλιάδης.
Οπως και πολλοί άλλοι Ελληνες ομότεχνοί του, εκείνος επιλέγει να τοποθετήσει την οικογένεια στο επίκεντρο του φιλμ. «Νομίζω ότι η οικογένεια σαν θεματική είναι παγκοσμίως στο επίκεντρο. Την τελευταία δεκαπενταετία στην Ελλάδα άρχισε να μπαίνει και με έναν πολύ weird τρόπο – ο “Κυνόδοντας” είναι φανταστική ταινία, αλλά ακολούθησαν και άλλες. Νιώθω πάντως ότι η δική μας ταινία έχει μια πολύ ζεστή “καρδιά”, δεν είναι καθόλου αποστασιοποιημένη».
Το «Buzzheart» διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1990, σε ένα απομονωμένο, ελαφρώς μίνιμαλ σπίτι μέσα στο δάσος. «Η ταινία γυρίστηκε στο σπίτι ενός φίλου, στην Αγόριανη Παρνασσού. Εξελίσσεται το 1995, την εποχή “ΠΑΣΟΚ-ρόκα-παρμεζάνα”, όταν οι Ελληνες προσπαθούσαν να κάνουν πιο μοντέρνα σπίτια – για εμένα είχε ενδιαφέρον να τοποθετηθεί σε ένα πιο διεθνές περιβάλλον, ενώ οι άνθρωποι συμπεριφέρονται αρκετά “ελληνικά”. Σε αυτό βέβαια συμβάλλουν και οι ερμηνείες· πιστεύω ότι στην Ελλάδα έχουμε εξαιρετικούς ηθοποιούς σαν την Εβελίνα Παπούλια, που δεν τους έχει δοθεί η ευκαιρία να παίξουν διαφορετικά πράγματα».
