«Γοητευτική η ζωή για να περιοριστώ»

5' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Περιμένω την Ιωάννα Παππά να έρθει στο ραντεβού μας. Δυσκολευτήκαμε λίγο να το ορίσουμε. Κάτι μια μικρή ίωση που την ταλαιπώρησε, κάτι οι πρόβες και οι παραστάσεις στο Θέατρο Τέχνης, με έβαλαν σε σκέψεις για το εάν η εύθραυστη ηθοποιός, που όσο μεγαλώνει δυναμώνει στη σκηνή, δυσκολεύεται με τα media ή τα αποφεύγει. «Οχι», ήταν η απάντησή της, «αν και έχω υπάρξει σε συνεντεύξεις που αισθάνθηκα άβολα».

Οσο κυλούσε η δική μας συνέντευξη, συνειδητοποιούσα ότι η Ιωάννα Παππά δεν δυσκολεύεται να μιλήσει για τον εαυτό της ή να εκτεθεί. Ισως δυσκολεύεται να την κερδίσει κάποιος. Ισως δυσκολεύεται να αποχωριστεί το σύμπαν της δικής της αγνότητας και αλήθειας. Της δικής της ευθύτητας στη ζωή και στην τέχνη.

– Πότε συνειδητοποιήσατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;

– Πήγα στο πολυκλαδικό λύκειο επί τούτω, για να κάνω μαθήματα σχεδίου και θεάτρου. Με θυμάμαι ως μαθήτρια να αφιερώνω όλες μου τις ώρες στο θέατρο.

– Οι γονείς συμφώνησαν;

– Επειδή ήμουν ένα παιδί που στις μικρότερες ηλικίες δεν μπορούσε κάποιος να με διαβάσει εύκολα, δεν είχαν καταλάβει τι ήθελα να κάνω. Το ανακοίνωσα ξαφνικά και το μόνο που μου είπαν είναι ότι το θέατρο θέλει υπομονή, γερά νεύρα και θέληση. Ηταν πολύ σημαντικό το ότι με σεβάστηκαν, και ενώ δεν είχαν τη δυνατότητα να με στηρίξουν υλικά, με στήριξαν ηθικά.

– Γεννηθήκατε στη Βοστώνη;

– Ναι, και όταν ήμουν εφτά μηνών γυρίσαμε στην Ελλάδα. Ο πατέρας μου πήγε στην Αμερική λίγο τυχοδιωκτικά. Ηταν πάρα πολύ νέος και μάλλον είχε ενθουσιαστεί στη σκέψη ότι θα πάει σε μια διαφορετική χώρα. Δεν ήταν οικονομικός μετανάστης. Πήγε μόνος του, επέστρεψε, παντρεύτηκε τη μητέρα μου, ξαναγύρισαν στην Αμερική, έκαναν τα παιδιά τους και όταν γεννήθηκα αποφάσισαν να γυρίσουν για τα καλά στην Ελλάδα. Στην Αμερική ο πατέρας μου έγινε κομμωτής και το εξάσκησε μετά στην Ελλάδα.

Στους δρόμους

– Εσωστρεφές παιδί, το θέατρο τι ανάγκη καλύπτει;

– Παρόλο που πλέον έχω μεγαλώσει και δουλεύω στο θέατρο με επαγγελματικούς όρους, βλέπω ότι δεν μπορώ να ξεφύγω από τη διαδικασία του να παίζω. Μικρή είχα την τύχη να παίζω πολύ, με έχαναν στους δρόμους. Μεγάλωσα στα δυτικά προάστια, σε μια καθόλου προστατευμένη γειτονιά. Μου φαίνεται ασύλληπτο ότι σήμερα θα άφηνα το παιδί μου να τρέχει έτσι στους δρόμους. Τα παιδιά όμως έχουν απόλυτη συνείδηση των κινδύνων. Οι ενήλικοι φοβούνται περισσότερο, γιατί ξεχνάνε πώς ήταν παιδιά.

– Σήμερα παραμένετε εσωστρεφής;

– Κάποια στιγμή μεγαλώνοντας πέρασα στο άλλο άκρο. Διεκδικούσα μια εξωστρέφεια, μάλλον για να αναπληρώσω τα περασμένα. Νομίζω πέτυχα μια καλή ισορροπία.

– Υπήρξαν στιγμές που συνειδητοποιήσατε ότι το θέατρο σας πάει πίσω σε άλλες πτυχές της ζωής σας;

– Εχω μονίμως σύγκρουση. Η προσωπική μου ζωή, το να ζω δηλαδή στην πραγματικότητα, είναι εξίσου σημαντικό. Δεν κατορθώνω να βρω ισορροπία γιατί λειτουργώ με παρόρμηση. Ιδίως στη ζωή συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορείς να ελέγξεις, και δεν είμαι σε θέση πάντα να τα οριοθετήσω. Πολλές φορές, έχοντας κάνει ήδη αυτές τις επαγγελματικές επιλογές, επιθυμώ να ζω για λίγο καιρό σαν κάποιος άλλος, αλλά φυσικά δεν μπορώ. Δεν μπορώ να προγραμματίσω τη ζωή μου και αυτό με βασανίζει. Αυτό που επιλέγεις για την ελευθερία του, σε παγιδεύει κιόλας.

– Ο γάμος, η μητρότητα ανήκουν σε αυτά που θα θέλατε να κάνετε;

– Η γενιά των 30-40 ετών είναι μια μεταβατική γενιά. Πέσαμε πάνω σε αλλαγές και λίγο μπερδευτήκαμε. Ισχύει περισσότερο για τις γυναίκες. Διότι είναι πολύ θελκτικό αυτό που συμβαίνει στη ζωή μου και με δυσκολεύει να περιοριστώ. Γι’ αυτό έχω μείνει πίσω σε αυτό το θέμα. Γιατί μου φαίνεται γοητευτική η ζωή και οι επιλογές που μου δίνονται. Οσο, φυσικά, βιολογικά έχω ακόμη ανοικτές τις επιλογές.

– Η σταθερότητα στις σχέσεις; Η μονογαμία;

– Κι εκεί βιώνω μεγάλες συγκρούσεις. Απέναντι στο ιδεατό και σε αυτό που τελικά είναι η πραγματικότητα. Τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να κατανοώ τη φύση του ανθρώπου, χωρίς φυσικά να την έχω αποδεχθεί πλήρως. Οταν όμως συμβαίνει παντού, δεν μπορείς να το παραβλέψεις. Και εάν κλείσεις τα μάτια προσπαθώντας να αποφύγεις αυτό που συμβαίνει σε σένα ή στον σύντροφό σου, απλώς μένεις πίσω. Οσο αναπνέεις, είναι σημαντικό να καταφέρεις αυτά που σε απασχολούν να τα δεις κατάματα ή να τα φέρεις σε λογαριασμό.

– Παίζετε στο «Με τα δόντια» σε σκηνοθεσία του Γ. Μόσχου στο Θέατρο Τέχνης και ετοιμάζεστε για το «Νησί των σκλάβων», σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη.

– Είχα πολύ καλές συνεργασίες στο Αμόρε με τον Γ. Μόσχο και ήθελα να ξαναδουλέψω μαζί του. Είναι εύστοχος ο τρόπος που απεικονίζει τη σήψη της οικογένειας. Για το «Νησί των σκλάβων» προετοιμαζόμαστε με πρόβες. Θα ανέβει στις αρχές Φεβρουαρίου. Το έργο του Μαριβό θίγει τις σχέσεις εξουσιαστή και εξουσιαζομένου, τα όρια και την ανθρώπινη σκληρότητα. Διαφορετική παράσταση, αλλά με σημαντικούς συνεργάτες και αυτή.

– Τα μαλλιά σας είναι ένα σήμα κατατεθέν. Τα κόψατε κάποια στιγμή.

– Εκείνη την περίοδο ένιωσα ότι θα πνιγώ από τα μαλλιά μου, ότι θα τυλιχτούν στον λαιμό μου στον ύπνο μου… Αστειεύομαι. Πάντως, από τη στιγμή που τα έκοψα απομυθοποιήθηκε η δύναμή τους. Είχα μεν τον φόβο, αλλά δεν ήθελα να ορίζομαι από κάτι. Είμαι αντιδραστική όταν καταπιέζομαι. Δεν θα το ξαναέκανα, γιατί δεν το έχω ανάγκη. Τότε ήμουν σε ταραγμένη περίοδο και ήθελα μια λύτρωση. Νομίζω και στα όνειρα αυτή την εξήγηση δεν έχει;

Ο ρόλος της ως Πολυδούρη

– Η Πολυδούρη ήταν μια ευτυχής συνάντηση για εσάς, παρά τη συνέχεια;

– Την αγάπησα πολύ. Η παράσταση ήταν εξαιρετική, παρόλο που είχαμε κακή σχέση με την παραγωγή και είμαστε όλοι απλήρωτοι. Ιδίως με τις αμοιβές που έχουν διαμορφωθεί, εάν δεν σου δίνουν ούτε αυτές, χάνεις ψυχική δύναμη. Ευτυχώς θα ξανανέβει τον Απρίλιο. Είναι επιλογή μου να είμαι ηθοποιός, είναι επιλογή μου να μην τα καταφέρνω οικονομικά, αλλά υπάρχει κι εκεί ένα όριο. Ιδίως τώρα στην αρχή της ανάληψης καθηκόντων από τη Μαριάννα Κάλμπαρη, έγινε ένα νέο ξεκίνημα για το Θέατρο Τέχνης με πολλές δυσκολίες· είναι επιλογή μου να είμαι εκεί με χαμηλή αμοιβή. Το στηρίζω γιατί με στηρίζει και αυτό. Στο τέλος δεν θα υπάρξει τίποτε αν όλοι δεν δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Είναι όμως διαφορετικό πράγμα το να μη σου δίνουν ούτε τα συμφωνηθέντα.

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT