Την πρώτη φορά που είδα το «Birdman», το εξαιρετικό φιλμ του Γκονζάλες Ινιαρίτου που βραβεύτηκε με το περυσινό Οσκαρ καλύτερης ταινίας, μου έκανε εντύπωση, πέραν όλων των άλλων, ο «τζαζ» ρυθμός του. Τα κρουστά που συνοδεύουν ολόκληρη την ταινία δεν είναι απλώς ένα μουσικό φόντο· αντιθέτως, αποτελούν το ηχητικό ανάλογο και τον οδηγό στην πυρετώδη σκηνοθεσία του Μεξικανού auteur. Οχι τυχαία, ο τελευταίος ανέθεσε τη δουλειά σε ένα συμπατριώτη (και αγαπημένο του καλλιτέχνη), τον Αντόνιο Σάντσεζ, ο οποίος θα μας μεταφέρει στο σύμπαν του της τζαζ αύριο βράδυ στο Gazarte.
«Ο Ινιαρίτου ήθελε από εμένα κάτι πολύ οργανικό και αυτοσχεδιαστικό επειδή και στην ταινία επιδίωξε να δώσει ακριβώς αυτή την αίσθηση της ελευθερίας και του αυθόρμητου. Μου είπε απλά να ακολουθήσω το ένστικτό μου και να αυτοσχεδιάσω. Στην ουσία, αντί να “απαντώ” στο παίξιμο μιας μπάντας, όπως κάνω συνήθως, εκεί αντιδρούσα με βάση την πλοκή του έργου και τη σειρά των εικόνων». Αυτά λέει στην «Κ» ο Αντόνιο Σάντσεζ σχετικά με την εμπειρία του στο «Birdman», στο οποίο άλλωστε οφείλει και μεγάλο μερίδιο της φήμης που απέκτησε έκτοτε. Ο ίδιος, πάντως, δεν πιστεύει πως η συγκεκριμένη διαδικασία αποτελεί και συνταγή επιτυχίας για τους μουσικούς: «Το “Birdman” είναι μάλλον εξαίρεση, μιας και με κατέστησε δημοφιλή αν και έκανα ακριβώς ό,τι κάνω πάντα, να αυτοσχεδιάζω δηλαδή με τα ντραμς. Νομίζω πως οι περισσότερες ταινίες και τα μουσικά τους σκορ δεν έχουν τον ίδιο αντίκτυπο, ούτε σου επιτρέπουν να είσαι τόσο ελεύθερος και δημιουργικός».
Τι εννοεί, ωστόσο, μιλώντας για όλον αυτόν τον αυτοσχεδιασμό; Είναι δυνατόν ένα ολόκληρο μουσικό θέμα να γράφτηκε χωρίς σχέδιο, με βάση απλώς τον αυθορμητισμό; «Ο Ινιαρίτου καθόταν μπροστά μου με τα μάτια κλειστά ενώ έπαιζα. Ξαφνικά σήκωνε το χέρι του. Αυτό σήμαινε πως ο Ρίγκαν (σ.σ. ο χαρακτήρας του Μάικλ Κίτον) έμπαινε σε ένα νέο κομμάτι της σκηνής, οπότε κι εγώ έκανα επιτόπου μια μουσική μετάβαση, έδινα ένα διαφορετικό χρώμα ή τόνο στο παίξιμο. Μετά μπορεί να ξανακάναμε την ίδια σκηνή με άλλη ένταση ή διαφορετικού τύπου κρουστά». Οπως είναι φανερό, ο Ινιαρίτου, ο οποίος έχει υπάρξει και μουσικός παραγωγός (ο Σάντσεζ τον άκουγε μικρός στο μεξικανικό ραδιόφωνο), έδωσε τεράστια σημασία στον ήχο της ταινίας του. Αλλωστε εκείνος και ο συνθέτης του έβγαλαν τα ντραμς ακόμη και στον δρόμο για να κάνουν ρεαλιστικές τις ηχογραφήσεις, π.χ. στα κομμάτια που εμφανίζονται οι καλλιτέχνες του δρόμου, στο Μπρόντγουεϊ.
Ο Αντόνιο Σάντσεζ, πάντως, δεν είναι απλώς ο συνθέτης του «Birdman». Ο 41χρονος τζαζίστας έχει ήδη τέσσερα βραβεία Γκράμι στο ενεργητικό του, ενώ θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ντράμερ της διεθνούς τζαζ σκηνής. Εχει συνεργαστεί μάλιστα με αρκετούς από τους μεγάλους του είδους, όπως ο Τσικ Κορέα, ο Γκάρι Μπάρτον, ο Μάικλ Μπρέκερ, ο Τσάρλι Χέιντεν και ο Πατ Μέθενι, με τον οποίο τον συνδέει βαθιά φιλία και μια σχέση μέντορα-μαθητή. Οσο για την εμφάνιση στο Gazarte, αυτή γίνεται μαζί με την μπάντα του, τους Migration, και όπως μας αποκαλύπτει θα έχει στυλ… κινηματογραφικό: «Θα παίξουμε μουσική από το τελευταίο μου άλμπουμ “The Meridian Suite”, το οποίο αποτελείται από μια συνεχόμενη συνθετική φόρμα. Οταν το παίζουμε ζωντανά διαρκεί περίπου μία ώρα και είκοσι λεπτά, με πολλά διαφορετικά μέρη χωρίς διακοπή. Η ιδέα είναι να το αποδώσουμε με την αίσθηση ενός κινηματογραφικού φιλμ. Είναι πολύ ενδιαφέρων τρόπος για να παίξεις ένα μουσικό κομμάτι αυτός».
Ο Αντόνιο Σάντσεζ και οι Migration εμφανίζονται στο Theater Stage του Gazarte αύριο στις 9.30 μ.μ. Πληροφορίες και κρατήσεις στο 210-34.60.347.
