Σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι κρίνονται κυρίως για την εμφάνισή τους, είναι μεγάλη ανακούφιση να ξέρεις ότι μπορείς να την αλλάξεις. Πόσοι μπορούν να αντισταθούν σ’ αυτό; «Η ομορφιά είναι η υπόσχεση για την ευτυχία», έγραφε ο Στaντάλ ήδη τον 19ο αιώνα και ο Ντοστογιέφσκι στο ίδιο μοτίβο δήλωνε ότι «μόνο η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο». Είχαμε πολλά, λοιπόν, να συζητήσουμε με τον Κεφαλονίτη Τζον Αναστασάτο, πλαστικό χειρουργό που ζει και διαπρέπει στο Λος Αντζελες.
Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Ελληνες γονείς –ο πατέρας του καπετάνιος, η μητέρα του πολιτικός μηχανικός– και έζησε εκεί μέχρι τα 10 του χρόνια. Επειτα, η οικογένεια επέστρεψε στην Ελλάδα· «γιατί πάντα λείπει η πατρίδα στους Ελληνες», όπως λέει ο ίδιος. Από έφηβος ήθελε να γίνει χειρουργός. Στα δεκαπέντε του, μαθητής ακόμα στο Κολλέγιο Αθηνών, ζήτησε από τον καθηγητή του Επαγγελματικού Προσανατολισμού να τον φέρει σε επαφή με κάποιον γιατρό, για να μάθει περισσότερα. Ετσι, βρέθηκε να παρακολουθεί επί το έργον, στο χειρουργείο, τον αγγειοχειρουργό Δημήτρη Γεωργόπουλο. «Από την πρώτη στιγμή είπα: Εδώ ανήκω, εδώ είναι το σπίτι μου», εξομολογείται. «Από τότε, όλο τον ελεύθερο χρόνο μου τον αφιέρωνα στο να μελετώ. Μέχρι να τελειώσω το λύκειο ήξερα να κάνω από ενέσεις μέχρι απλές χειρουργικές πράξεις – είχα μεγαλύτερη εμπειρία κι από έναν ειδικευόμενο της Χειρουργικής».
Αισθανθήκατε ότι χάσατε ένα κομμάτι της παιδικής σας ηλικίας μπαίνοντας τόσο νωρίς στα βάσανα;
Οχι, γιατί το έκανα με μεγάλο ενθουσιασμό και το απολάμβανα. Αν ξεκινούσα από την αρχή σήμερα, την ίδια διαδρομή θα ακολουθούσα.
Στο Λος Αντζελες πώς βρεθήκατε;
Τελειώνοντας τις σπουδές μου στην Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Brown και ολοκληρώνοντας ένα από τα καλύτερα προγράμματα Χειρουργικής στο Columbia της Νέας Υόρκης, έγινα επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα, δίπλα στον καθηγητή Λουίς Βασκόνες, τον μέντορά μου, έναν άνθρωπο που μου δίδαξε πολλά. Αλλά η ακαδημαϊκή καριέρα δεν με ενδιέφερε. Ετσι, έφυγα για την Καλιφόρνια. Το 2007 άνοιξα το δικό μου ιατρείο στο Μπέβερλι Χιλς. Τότε δεν καταλάβαινα πόσο τρελό ήταν. Σήμερα το βλέπω: πήγα στην «πρωτεύουσα» της αισθητικής χειρουργικής, χωρίς να ξέρω κανέναν και χωρίς κανείς να με ξέρει. Σκεφτείτε ότι στο κτίριο όπου βρίσκεται η κλινική μου υπάρχουν άλλοι δεκαπέντε πλαστικοί χειρουργοί. Και στη γύρω περιοχή, σε ακτίνα 100 μέτρων, τουλάχιστον 300-400. Χωρίς υπερβολή.
Και δουλεύετε όλοι;
Ολοι! Στις ΗΠΑ οι αισθητικές επεμβάσεις συνήθως ξεκινούν από την ηλικία των 18 ετών.
Εσείς πώς αρχίσατε να έχετε πελατεία;
Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς με έβρισκαν οι πελάτες μου. Αλλά με έβρισκαν! Ξεκίνησα κάνοντας… επιδιορθώσεις σε ανθρώπους που είχαν χειρουργηθεί από άλλους, αλλά δεν είχαν μείνει ευχαριστημένοι. Η μεγάλη εμπειρία που είχα αποκτήσει στην επανορθωτική χειρουργική στην Αλαμπάμα μού έδινε ένα σημαντικό προβάδισμα. Σαν να ταξιδεύεις με αεροπλάνο και να ξέρεις ότι ο πιλότος έχει προϋπηρεσία στην πολεμική αεροπορία. Δεν αισθάνεσαι πιο ασφαλής;
Λένε, πάντως, πως η πλαστική είναι ευκολότερη σε σύγκριση με άλλα… παρακλάδια της χειρουργικής.
Δεν είναι καθόλου εύκολη. Η ιδιαιτερότητά της –άρα και η δυσκολία της– δεν αφορά στο τεχνικό κομμάτι της, αλλά στον τρόπο που προσεγγίζεις τον ασθενή από ψυχολογικής πλευράς.
Εννοείτε, ίσως, το πώς αντιστέκεται κανείς στις υπερβολές που ζητούν κάποιοι ασθενείς; Εσείς πώς το καταφέρνετε;
Ενα από τα πολλά που έμαθα από τον δάσκαλό μου, Λουίς Βασκόνες, αφορούσε ακριβώς σε αυτό. «Η προσωπικότητα των πελατών σου», μου είχε πει, «θα είναι πολύ κοντά στη δική σου». Είχε δίκιο. Είμαι σοβαρός επαγγελματίας, δεν προτείνω ακρότητες και όσοι έρχονται στην κλινική μου σπάνια μου ζητούν κάτι ακραίο. Ειδικά σε ό,τι αφορά το πρόσωπο, τους λέω: θα είναι σαν να μην έχει περάσει νυστέρι από πάνω σας, αλλά η διαφορά ανάμεσα στο πριν και το μετά θα είναι εντυπωσιακή.
Τι είναι για σας ομορφιά;
Είναι καθαρά υποκειμενική. Ομορφος νιώθεις όταν σε ικανοποιεί το είδωλό σου στον καθρέφτη, όταν αισθάνεσαι καλά με την εικόνα σου, όταν ανταποκρίνεται στον δικό σου ορισμό του κάλλους. Από τη στιγμή που το κατάλαβα, έγινα καλύτερος χειρουργός.
Τι εννοείτε;
Καμιά γυναίκα δεν θα σου πει «θέλω ένα στήθος που να φαίνεται ψεύτικο»! Ολες ζητούν κάτι που να δείχνει φυσικό. Τι σημαίνει αυτό; Τα πρώτα χρόνια, προχωρούσα στις επεμβάσεις με γνώμονα τη δική μου αντίληψη περί φυσικότητας, με βάση τη δική μου αισθητική και κουλτούρα. Ε, λοιπόν, δεν έμεναν όλες οι πελάτισσές μου ικανοποιημένες. Οταν άρχισα να τις ρωτώ «ποιο είναι για σένα το φυσικό μέγεθος στήθους;», άρχισα να παίρνω εντελώς διαφορετικές απαντήσεις. Σήμερα, πρώτα προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς θέλει κανείς, μετά εξετάζω αν μπορώ να του το δώσω και στη συνέχεια προχωρώ στην επέμβαση.
Στο Χόλιγουντ βλέπουμε ολοένα και περισσότερους σταρ να έχουν υποβληθεί σε αποτυχημένες πλαστικές. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Αν είσαι διάσημος, είναι περισσότερες οι πιθανότητες να προκύψουν επιπλοκές. Γιατί ο χειρουργός, συνειδητά ή ασυνείδητα, είναι περισσότερο αγχωμένος, δεν θα κάνει αυτό που θα έκανε για οποιονδήποτε άλλο ασθενή. Αυτό που συνέβη με τη μύτη του Μάικλ Τζάκσον είναι ενδεικτικό. Ο χειρουργός του ήταν ένας από τους πιο γνωστούς στο Λος Αντζελες. Ικανότατος! Απλώς δεν μπόρεσε να αντισταθεί στις πιέσεις του σταρ, που είχε συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό του για το αποτέλεσμα. Τι κάνουμε σε μια ρινοπλαστική; Αφαιρούμε χόνδρους και κόκαλα και πλάθουμε ξανά τη μύτη με ό,τι μένει. Αν αφαιρέσουμε πολλά, η μύτη δεν μπορεί να σταθεί. Αυτό συνέβη με τον Μάικλ Τζάκσον. Αντίστοιχα, με τη Ρενέ Ζελβέγκερ ή τον καημένο τον Μίκι Ρουρκ, που κάποτε ήταν πολύ όμορφος άντρας. Αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Για κάθε αποτυχημένη πλαστική υπάρχουν χιλιάδες άλλες που δεν τις συζητάμε, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν τις βλέπουμε – είναι επιτυχημένες!
Τι ζητούν οι περισσότεροι πελάτες σας;
Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι γυναίκες κάνουν λιποαναρρόφηση, αυξητική στήθους, κοιλιοπλαστική, ρινοπλαστική και λίφτινγκ στο πρόσωπο. Οι άντρες λιποαναρρόφηση, βλεφαροπλαστική και ρινοπλαστική. Βέβαια, διεθνώς, οι περισσότερες ιατρικές πράξεις αφορούν στα ενέσιμα. Η ύφεση έχει οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη ζήτηση. Είναι αυτό που στην οικονομία ονομάζεται lipstick effect: σε περιόδους κρίσης οι καταναλωτές στρέφονται σε μικρές πολυτέλειες, για να νιώσουν καλύτερα, να ανεβούν ψυχολογικά.
Υπάρχει διαφορά κουλτούρας ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ευρώπη στο θέμα των αισθητικών επεμβάσεων;
Οι Ευρωπαίοι είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με την ιδέα ότι όλοι, αναπόφευκτα, γερνάμε. Γυναίκες ηλικίας 40 ή 50 ετών δεν θα ζητήσουν από τον γιατρό τους να… σιδερώσει το πρόσωπο και τον λαιμό τους, όπως θα κάνουν οι Αμερικανίδες, αλλά απλώς να απαλύνει λίγο τις ρυτίδες τους, ώστε να δείχνουν πιο φρέσκες, πιο ξεκούραστες.
Εσείς θα αποφασίζατε να διορθώσετε κάτι στον εαυτό σας;
Ναι, αν χρειαστεί, θα το κάνω. Θα ήμουν υποκριτής αν σας έδινα αρνητική απάντηση. Το μόνο πρόβλημα θα είναι ποιον συνάδελφο θα επιλέξω να με αναλάβει!
Τελικά, τι σας έχει μάθει έως τώρα η ζωή, κύριε Αναστασάτο;
Οτι η αγάπη είναι το καλύτερο αντιγηραντικό.
