Επιστρέφει στο προσκήνιο ως ποπ σταρ (με νέο άλμπουμ) και
σκηνοθέτις (με το δράμα εποχής «W.E.») – και δίνει στο «Κ» την
πρώτη συνέντευξή της σε ελληνικό έντυπο.
Αρχές Σεπτεμβρίου, μεσημέρι μιας πολύ ζεστής ημέρας, στο
δωμάτιο ενός βενετσιάνικου ξενοδοχείου, περιμένω να εμφανιστεί η
53χρονη σταρ. Εχω ήδη ακούσει τον υπεύθυνο Τύπου να μου υποδεικνύει
ότι δεν πρέπει επ’ ουδενί να ζητήσω αυτόγραφο ή μια φωτογραφία μαζί
της (όχι πως υπήρχε περίπτωση…) και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω
ότι σε λίγο θα βρίσκομαι με μία από τις διασημότερες γυναίκες στον
κόσμο. Ξαφνικά, ακούω θόρυβο έξω από την πόρτα του δωματίου και,
λίγα δευτερόλεπτα μετά, βλέπω μια μαυροντυμένη, μικροκαμωμένη
φιγούρα να πλησιάζει. Πίσω της αφήνει έναν κοστουμαρισμένο
σωματοφύλακα, ο οποίος αποσύρεται αφού έχει βεβαιωθεί ότι η
προστατευόμενή του είναι ασφαλής μαζί μου.
Η Μαντόνα με χαιρετά ευγενικά, κάθεται δίπλα μου και αρχίζει να
ανεμίζει μια μαύρη βεντάλια. «Αφόρητη ζέστη», λέει, όσο εγώ της
ρίχνω κλεφτές ματιές. Φοράει ένα πανέμορφο μαύρο δαντελωτό φόρεμα
με διάφανα μανίκια που αναδεικνύουν τα καλογυμνασμένα μπράτσα της,
έναν πλατινένιο σταυρό στο λαιμό της, ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι στο
δείκτη του δεξιού χεριού της κι ένα καλαίσθητο vintage ρολόι στον
αριστερό καρπό της. Το δέρμα του προσώπου της δείχνει απίστευτα
νεανικό για την ηλικία της και τα μαλλιά της είναι κατάξανθα.
Μια βοηθός της, συνοφρυωμένη, της φέρνει ένα μαξιλάρι, για να
καθίσει πιο αναπαυτικά στην προφανώς άβολη καρέκλα της. Θα περίμενε
κανείς έναν πιο άνετο και φροντισμένο χώρο να φιλοξενεί μια
διασημότητα με το εκτόπισμα της Μαντόνα. Η ίδια, όμως, παραμένει
απτόητη – από την αφόρητη ζέστη, την υγρασία που μπαίνει από το
ανοιχτό παράθυρο, το θόρυβο που μας δυσκολεύει να συγκεντρωθούμε
(πλήθος θαυμαστών της έχει συγκεντρωθεί έξω από το ξενοδοχείο και
φωνάζει ρυθμικά το όνομά της). «Είμαι με μόλις τέσσερις ώρες ύπνο»,
μου λέει. «Γύρισα από το πάρτι της ταινίας στις 4 τα ξημερώματα και
έπρεπε να σηκωθώ στις 8. Αισθάνομαι σαν να πέρασε από πάνω μου ένα
φορτηγό!»
Το προηγούμενο βράδυ, η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά της είχε
κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας. Ενα ιλουστρασιόν
δράμα εποχής, το «W.E.», διηγείται την πραγματική ιστορία του
Εδουάρδου του Η΄, ο οποίος αποφάσισε να εγκαταλείψει τον βασιλικό
θρόνο της Αγγλίας προκειμένου να παντρευτεί την αμερικανικής
καταγωγής -και διαζευγμένη- αγαπημένη του, Γουόλις Σίμπσον. Αλλά
όλα αυτά, μέσα από την παράλληλη ιστορία της Γουόλις, μιας γυναίκας
εγκλωβισμένης σε έναν δυστυχισμένο γάμο.
Η υποδοχή της ταινίας από το κοινό του φεστιβάλ ήταν ιδιαίτερα
θερμή, ίσως επειδή στην αίθουσα βρισκόταν η σούπερ σταρ δημιουργός
της. Αντίθετα, η πλειονότητα των κριτικών έγραψε μάλλον απαξιωτικά
σχόλια για το καλαίσθητο αλλά επιφανειακό σκηνοθετικό πόνημά της. Η
ίδια ήταν προετοιμασμένη για μια τέτοια αντιμετώπιση. «Μερικοί
άνθρωποι είναι ιδιαίτερα αυστηροί μαζί μου, επειδή είμαι διάσημη
και όχι κάποιος άγνωστος σκηνοθέτης, άρα ελάχιστα μπαίνουν στον
κόπο να κρίνουν αν τα καταφέρνω ή όχι πίσω από την κάμερα. Ομως,
πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου δεχόμενη όλων των ειδών
τις επικρίσεις και είμαι μαθημένη».
Βλέποντας κάποιος την ταινία, είναι πιθανό να σκεφτεί ότι σε
μερικά σημεία της μιλάει ουσιαστικά για εσάς…
Αλήθεια; Οπως;
Ο κόσμος της βρετανικής βασιλείας που αναπαριστάτε δεν είναι
τόσο μακριά από το θρόνο της «ποπ βασίλισσας», που πολλοί θεωρούν
ότι κατέχετε.
Εγώ ήθελα απλώς να απεικονίσω έναν κόσμο ομορφιάς, πολυτέλειας
και παρακμής, επισημαίνοντας πως, ασχέτως του πόσο λαμπερός και
πανέμορφος μπορεί να είναι ο μικρόκοσμος που σε περιβάλλει, δεν
υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σου εγγυηθεί την ευτυχία. Ο πλούτος
και η φήμη είναι μόνο ψευδαισθήσεις.
Στην ίδια ταινία επισημαίνετε, επίσης, ότι το τίμημα μιας
δημόσιας ζωής είναι η απώλεια των πιο πολύτιμων προσωπικών
στιγμών. Μιλάτε και για δικά σας βιώματα;
Θα μπορούσα, γιατί ξέρω ακριβώς τι σημαίνει να σε παρεξηγούν και
να σε παρερμηνεύουν. Πολλές φορές, όσα λέω και όσα πιστεύω
καταλήγουν να γίνουν μια απλή δήλωση, ξεκομμένη από το υπόλοιπο
περιεχόμενό της.
Τι θα απαντούσατε σε όσους επιμένουν να σας περιορίζουν σε
στερεότυπα;
Οτι, γενικά, τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται – άσπρο ή μαύρο
μόνο. Και τίποτα δεν πρέπει να λαμβάνεται τοις μετρητοίς. Ούτε ένας
άνθρωπος ούτε μία στιγμή μέσα στην Ιστορία. Μπορείς πάντα να
αρκεστείς σε αυτό που βλέπεις στην επιφάνεια είναι ίσως και πιο
εύκολο. Υπάρχει, όμως, μια ανεξερεύνητη γκρίζα ζώνη, την οποία
πρέπει να ανακαλύψεις στη ζωή, αν επιθυμείς να αποκτήσεις μια
βαθύτερη αντίληψη των πραγμάτων.
Η δημόσια εικόνα που δημιουργήσατε μέσα στα χρόνια προήλθε εν
μέρει ως αντίδραση στο αυστηρό περιβάλλον στο οποίο
μεγαλώσατε;
Μεγάλωσα σε μια ιταλικής καταγωγής και καθολικών πεποιθήσεων
οικογένεια, με έναν πολύ συντηρητικό πατέρα, ο οποίος διαρκώς μου
υπενθύμιζε ότι έπρεπε να παραμένω σεμνή και να μην τραβώ την
προσοχή. Αργότερα, όταν πήγα στο γυμνάσιο και έβλεπα ότι οι κοπέλες
έπρεπε να συμπεριφέρονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο για να
κερδίσουν τα αγόρια, ένιωσα ότι όλο αυτό δεν με εξέφραζε και
αντέδρασα. Δεν πρόσεχα την εμφάνισή μου, δεν φορούσα μακιγιάζ και
τα αγόρια δεν με έβρισκαν ποτέ ελκυστική. Ηδη από τότε πίστευα ότι
οι γυναίκες έχουν πολύ περισσότερα να προσφέρουν πέρα από το πώς
δείχνουν. Οι περισσότερες, όμως, μεγαλώνουμε με την αντίληψη ότι
πρέπει να ανταποκρινόμαστε σε μια πολύ συγκεκριμένη και
μονοδιάστατη εικόνα που έχουν οι άντρες για εμάς. Από νωρίς,
ωστόσο, στη ζωή μου αντιστεκόμουν πολύ στην ιδέα αυτή.
Το θέμα της γυναικείας χειραφέτησης είναι κάτι που έχετε συχνά
προβάλει μέσα από τη μουσική σας.
Με γοήτευαν πάντα οι περιπτώσεις γυναικών που προσπαθούν να
βρουν αυτό που τους αντιστοιχεί στον κόσμο και διεκδικούν την
ανεξαρτησία τους. Η ελευθερία της έκφρασης, άλλωστε, είναι ένα θέμα
που με απασχολούσε από πολύ νωρίς στα τραγούδια που έγραφα. Και για
μένα, προσωπικά, το να βρω τη φωνή μου ως καλλιτέχνις ήταν το πιο
σημαντικό ταξίδι που χρειάστηκε ποτέ να κάνω.
Σας δίνει ικανοποίηση το ότι εκατομμύρια γυναίκες διαφορετικών
ηλικιών σε όλο τον κόσμο σάς έχουν πρότυπο;
Αντιλαμβάνομαι ότι χρειάζεται προσοχή, γιατί όλα όσα λέω ή
πράττω κρίνονται. Είναι λες και η ζωή μου βρίσκεται κάτω από έναν
μεγεθυντικό φακό, που δίνει μεγάλες διαστάσεις ακόμη και στην πιο
ασήμαντη λεπτομέρεια.
Η εμμονή της ηρωίδας της ταινίας με τη Γουόλις Σίμπσον θα
μπορούσε να παραλληλιστεί με την ψύχωση που φαίνεται να έχει η
Lady Gaga με εσάς;
Κατ’ αρχάς, δεν μπορώ να σχολιάσω το παραμικρό για την ψύχωση
που έχει η Lady Gaga μαζί μου, γιατί δεν έχω ιδέα πόσο βαθιά ή
επιφανειακή μπορεί να είναι στην πραγματικότητα. Η ηρωίδα μου είναι
μια βαθιά μοναχική και δυστυχισμένη γυναίκα, που αναζητεί λίγη
αγάπη και ευτυχία. Δεν ξέρω αν μπορώ να τοποθετήσω τη Lady Gaga σε
αυτή την κατηγορία. (Γέλια) Οπωσδήποτε, πάντως, με κολακεύει το
ενδιαφέρον της.
Πολλοί θεωρούν ότι είστε η πιο διάσημη γυναίκα στον κόσμο…
Δεν ξέρω τι να τους απαντήσω. Εξαρτάται από την εβδομάδα…
(Γέλια)
…και πως έχετε φτάσει σε ένα σημείο -και σε μια ηλικία- όπου
δεν χρειάζεται πλέον να αποδείξετε τίποτα και σε κανέναν.
Δεν καταλαβαίνω τις ερωτήσεις που αφορούν την ηλικία μου. Εχω
διαπιστώσει ότι, οποτεδήποτε γράφει κάποιος το παραμικρό για μένα,
ένα από τα πρώτα πράγματα που αναφέρει είναι η ηλικία μου. Είναι
σαν να προσπαθούν να με τιμωρήσουν για το γεγονός ότι μεγαλώνω,
υπενθυμίζοντάς μου το διαρκώς.
Υπάρχουν φορές που εύχεστε να μπορούσατε να εξαφανιστείτε από
τα βλέμματα του κόσμου και να ζούσατε μια μυστική ζωή;
Ναι. Αλλά μερικές ευχές δεν μπορείς να τις πραγματοποιήσεις. Και
αυτό είναι μια από τις συνέπειες της ζωής που επέλεξα να κάνω.
Info: Ο δωδέκατος δίσκος της Μαντόνα, με τίτλο «MDNA», θα
κυκλοφορήσει παγκοσμίως στις 26/3. Η ταινία «W.E.» θα προβάλλεται
στις ελληνικές αίθουσες από τις 15/3.
Πηγή: Περιοδικό «Κ»
