Κύριε διευθυντά
Επειδή κάποιοι αναγνώστες σας γράφουν αψήφιστα για το έγκλημα της Μακρονήσου, χωρίς να συνειδητοποιούν ούτε οι ίδιοι τι πράγματι συνέβη εκεί, να αναφέρω τα εξής:
1. Η Μακρόνησος ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ανεξάρτητα τι είχαν κάνει οι τότε κρατούμενοι σ’ έναν εμφύλιο πόλεμο, δεν δικαιολογούνται με τίποτα τα απάνθρωπα βασανιστήρια και οι εξευτελισμοί που υπέστησαν με σκοπό την υπογραφή δήλωσης μετανοίας στο «εθνικόν καθαρτήριον» ή «πρότυπον αναμορφωτήριον» ή –αν είναι ποτέ δυνατόν– «Παρθενώνα της συγχρόνου Ελλάδος»!
2. Υποτίθεται ότι το καθεστώς της αστικής δημοκρατίας δεν μετέρχεται μεθόδους όπως αυτές των κομμουνιστικών καθεστώτων (δηλαδή αυτού της Βόρειας Κορέας, μια και δεν έχει μείνει άλλο στον πλανήτη) για την εξόντωση των πολιτικών τους αντιπάλων.
3. Στη Μακρόνησο βρέθηκαν και πολλοί διανοούμενοι της Αριστεράς, όπως ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος για παράδειγμα, που είχαν όπλο μόνο την πένα τους. Επίσης, και η δασκάλα μου των Γαλλικών κάποτε, ανώνυμη αυτή, που είχε μεταφερθει μαζί με πολλές γυναίκες ακόμη, από το Τρίκερι. Ηταν κι αυτή άοπλη στη διάρκεια του Εμφυλίου. Ομως, θυμάμαι μου είχε διηγηθεί ότι υπέστη τα πάνδεινα στο κολαστήρι της «αστικής δημοκρατίας»: βιασμούς, ξυλοδαρμούς, εξευτελισμούς. Υπήρξαν μαζί της και αρκετές μωρομάνες. Μιανής της είχαν πετάξει οι αλφαμίτες το μωρό σε χαράδρα επειδή δεν υπέγραφε δήλωση μετανοίας για τις ιδέες της. «Βουλγάρες πόρνες» αποκαλούσαν οι βασανιστές τους τις γυναίκες εκείνες! Αυτή που έχασε το παιδί της στη χαράδρα μού ενέπνευσε την τραγική Νιόβη σε ένα μυθιστόρημα που έχω πρόσφατα συγγράψει.
4. Δεν είναι τυχαίο ότι υποδιοικητής στη Μακρόνησο ήταν ο κατοπινός διοικητής του ΕΑΤ ΕΣΑ και δικτάτορας Δ. Ιωαννίδης. Ο άνθρωπος που άνοιξε την κερκόπορτα για να πατήσει ο βάρβαρος «Αττίλας» τη βρώμικη μπότα του στην ελληνική Κύπρο. Κάτι σαν την τραγική Νιόβη κι αυτή!
