Kύριε διευθυντά
Διευκρινίζω από την αρχή, προς αποφυγήν εξαγωγής εσφαλμένων συμπερασμάτων, ότι δεν είμαι πολιτικός αντίπαλος του προέδρου μας, Δημήτρη Βερβεσού. Η ασήμαντη συνδικαλιστική παρουσία μου ανατρέχει δεκαετίες πίσω, όταν είχα κατέβει υποψήφιος σύμβουλος στις εκλογές του ΔΣΑ (δεν είχα εκλεγεί) με τον συνδυασμό του Αντώνη Ρουπακιώτη. Εκεί τελείωσε.
Τον πρόεδρο τον γνωρίζω εδώ και χρόνια κυρίως μέσα από τις εκδρομές του ΔΣΑ. Οσα είδα και άκουσα στα δελτία ειδήσεων με άφησαν άφωνο. Αυτό που έκανε ο πρόεδρος ήταν ένα ατόπημα αδιανόητο, απαράδεκτο και ασυγχώρητο για τη θεσμική θέση που κατέχει, αυτή του προέδρου του μεγαλύτερου επιστημονικού συλλόγου της χώρας. Ο λόγος είναι ότι οι δικηγόροι είναι οι πρώτοι που πρέπει να δίνουν το παράδειγμα στην κοινωνία για την τήρηση των νόμων, με πρωτοστάτη τον πρόεδρό τους. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει. Θεωρώ όμως μεγαλύτερο ατόπημα τα όσα βιάστηκε να δηλώσει προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Απευθυνόταν σε νοήμονες πολίτες, κάτι το οποίο μάλλον του διέφυγε. Γνωρίζοντας, πολύ καλά, το κύρος και τη βαρύτητα του θεσμικού ρόλου του θα έπρεπε, ο πρόεδρος, όχι μόνο να μη συμμετείχε σε αυτήν τη «surprise» εκδήλωση από την ομάδα συγγενών και φίλων αλλά και ευθύς ως τη διαπίστωσε, να την είχε διαλύσει επί τόπου. Ο χώρος άλλωστε στον οποίο διαδραματίστηκε η «εκδήλωση» αυτή, σίγουρα δεν είναι χώρος για τέτοιους εορτασμούς.
Επίσης, το ότι η συγκέντρωση δεν ανέβηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τον πρόεδρο αλλά από κάποιον προσκεκλημένο του, δεν έχει καμία σημασία.
Σημασία έχει ότι, σε καμία περίπτωση, αυτή η συγκέντρωση δεν θα έπρεπε να είχε γίνει και όχι να εστιάζουμε στη δημοσιοποίησή της.
Δήλωσε ότι αναλαμβάνει την ευθύνη. Τι ακριβώς εννοούσε; Η ανάληψη των ευθυνών από ανθρώπους που κατέχουν συγκεκριμένες θέσεις δεν μπορεί να περιορίζεται μόνον σε ρηματικές διατυπώσεις αλλά πρέπει να συνοδεύεται και από ανάλογες πράξεις, διαφορετικά είναι απλά «λόγια του αέρα», που πολλοί θα πουν ότι εμείς οι δικηγόροι ξέρουμε πολλά από αυτά.
Δεν στέκομαι στο ποινικό κομμάτι της υπόθεσης και ουδόλως με ενδιαφέρει η όποια ποινική εξέλιξή της. Αυτό αφορά αποκλειστικά και μόνον στον πρόεδρο και τους καλεσμένους του.
Στο ηθικό κομμάτι στέκομαι μόνο, γιατί αυτό βαραίνει τη συνείδησή μου, πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως δικηγόρο.
Αντί για τις αφελείς δικαιολογίες που διατύπωσε, μια ειλικρινής συγγνώμη –με σκυμμένο κεφάλι– νομίζω ότι θα ήταν το μόνο που θα έπρεπε να κάνει. Μια ταπεινή συγγνώμη στους γονείς και στους παππούδες που κάθονται κλεισμένοι μέσα σε τέσσερις τοίχους, μια συγγνώμη στις οικογένειες που θρηνούν νεκρούς, μια συγγνώμη στους εκατοντάδες διασωληνωμένους που χαροπαλεύουν στις ΜΕΘ.
Ειλικρινά, νιώθω την ανάγκη να τους ζητήσω εγώ, προσωπικά, συγγνώμη και να πω ότι σαν δικηγόρος ντρέπομαι πραγματικά γι’ αυτά που έγιναν την περασμένη Παρασκευή.
Είμαι βέβαιος ότι η επιδειχθείσα συμπεριφορά του προέδρου σε καμία περίπτωση δεν εκφράζει τη νοοτροπία και τον τρόπο αντιμετώπισης του κορωνοϊού από το Σώμα των δικηγόρων απανταχού της Ελλάδος.
