Κύριε διευθυντά
Στο –εύστοχο– σχόλιο του κ. Σ. Μουμτζή στην «Κ» της 5.12.2020 για την επιδίκαση από το ΕΔΑΔ σημαντικού ποσού εις την ιδιοκτήτριαν ξενοδοχείου, το οποίον είχε καταληφθεί παρανόμως, το 2016, θα προσέθετα ότι η κατάληψη ήταν αποτέλεσμα της πλήρους κυριαρχίας της αριστερής κουλτούρας, μετά τη μεταπολίτευση, η οποία εκορυφώθη και «θεσμικά», θα έλεγα, κατά τη θητεία της προηγούμενης κυβερνήσεως, κατά την οποίαν, η πάσης φύσεως βία, η προερχόμενη εκ της Αριστεράς, είναι τουλάχιστον ανεκτή και επομένως δεν διώκεται.
Ετσι με την κατάληψη πλείστων όσων ακινήτων, από ποικιλώνυμες ομάδες της Αριστεράς, φαίνεται ότι το τσιτάτο που ελέχθη από τον Γάλλο αναρχικό Πιερ Ζοζέφ Προυντόν (1809-1865) «η ιδιοκτησία είναι κλοπή», απέκτησε εν Ελλάδι ισχύ «συνταγματικού εθίμου»!
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όμως επεδίκασε, ως προεξετέθη, σημαντικό ποσό εις την προσφεύγουσα, το οποίο καλείται να καταβάλει το ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή ο Ελληνας φορολογούμενος. Διερωτώμαι, λίαν προχείρως, μπορεί η εκτελεστική εξουσία να εμποδίζει την εφαρμογή νόμων συνταγματικής ισχύος, ως είναι η προστασία της ιδιοκτησίας, άνευ συνεπειών, δι’ όσους συνέπραξαν εις την τοιαύτην παρανομίαν;
Αντίθετα από τον Προυντόν, ο επίσης Γάλλος πολιτικός, διπλωμάτης και από τους κορυφαίους Γάλλους συγγραφείς, ο περιώνυμος Φραγκίσκος Ρενέ, υποκόμης Ντε Σατωμπριάν (1768-1848), γνωστός στην Ελλάδα ως Σατωβριάνδος, έχει μια πολύ διαφορετική αντίληψη για την ιδιοκτησία και υποστηρίζει ότι: «Μην αυταπατάσθε· χωρίς την ατομική ιδιοκτησία κανείς δεν είναι ελεύθερος. Η ιδιοκτησία δεν είναι άλλο παρά η ελευθερία».Πάντως εις την μεταπολιτευτική Ελλάδα, φαίνεται ότι το τσιτάτο του Προυντόν μάλλον επεκράτησε, θα έλεγα επιχαρίτως, της αντίληψης του Σατωβριάνδου…
