Κύριε διευθυντά
Περί του lockdown ο λόγος και μάλιστα περί της μεταγραφής του όρου αυτού στα ελληνικά. Εχουν ασφαλώς, κατά καιρούς, προταθεί ελληνικοί όροι από διακεκριμένους επιστήμονες, όπως από τον κ. Γ. Μπαμπινιώτη («απαγορευτικό») και τον κ. Γ. Δ. Καψάλη («απαγόρευση»). Δεν νομίζω όμως ότι αποδίδουν, με όση ευστοχία απαιτείται, το νόημα του κατ’ οίκον περιορισμού. Προσωπικά, προτείνω τη χρήση του όρου «οίκοι», του αρχαιοελληνικού αυτού επιρρήματος που σημαίνει: παραμονή στον οίκο, στο σπίτι. Πρόκειται για λέξη που τελεί εν χρήσει μέχρι σήμερα. Για παράδειγμα, λέμε: εργάζομαι οίκοι, εργασία οίκοι, αναρρώνω οίκοι, ανάρρωση οίκοι κ.τ.λ.
Δυστυχώς, πολλών ξένων όρων, και κυρίως στην αγγλόμορφη γραφή των, γίνεται χρήση σε κείμενα ελληνικών εντύπων, και μάλιστα αμεταφράστων, ως αυτονοήτως κατανοητών εκ της πολύχρονης χρήσης των. Η ίδια «διάβρωση» (σκληρή λέξη!) παρατηρείται και στην προφορική μας επικοινωνία.
Να τονίσω, βεβαίως, ότι δεν κατέχομαι από κάποιο σύνδρομο απέχθειας προς καθετί το ξενόφερτο κι ούτε κυριαρχούμαι από «γλωσσαμυντορικές» εμμονές. Πιστεύω λοιπόν ότι επιβάλλεται, όσον τάχιστα, να επιληφθούν του θέματος, με ζέση, όλοι εκείνοι που αγαπούν και μελετούν τη γλώσσα μας και να καταλήξουν σε αβίαστα πειστικές προτάσεις ως προς την περί ης ο λόγος μεταγραφή των ξένων όρων στα ελληνικά. Ας μην αδικούμε την αξία και τη δυναμική της γλώσσας μας, αυτού του πολύτιμου αγαθού του ελληνικού και παγκόσμιου πολιτισμού!
