Κύριε διευθυντά
Στη χώρα μας, κάθε φορά που συμβαίνει κάποια καταστροφή ή κάποιο τραγικό γεγονός, οι τύψεις για τις σχετικές πράξεις ή παραλείψεις μας προκαλούν συζητήσεις εντυπωσιασμού, οι οποίες διαρκούν μερικά εικοσιτετράωρα και φυσικά ξεχνιούνται.
Τελευταίο συμβάν, η ληστεία και η ωμή δολοφονία της νεαρής γυναίκας δίπλα στον φιμωμένο άνδρα και στο 11μηνο παιδί της. Με την ευκαιρία, σοβαροί και μη, συζητούν για τις ποινές και τις «εκπτώσεις» των. Διαβάζω στην «Καθημερινή» ότι καταδικασμένοι για ληστεία με ποινή 12 χρόνων και βιαστές με ποινή 15 χρόνων απολαμβάνουν «έκπτωσης» 60% (!), ενώ «ισόβια» στα ελληνικά σημαίνουν 16 χρόνια και ολιγοήμερες άδειες, έτσι για να ξεσκάνε οι ισοβίτες! Τώρα η κυβέρνηση συζητάει να μειώσει τις «εκπτώσεις» στο 40%.
Λογικό είναι να διερωτάται κανείς: γιατί αυτά τα καραγκιοζιλίκια; Η απάντηση, πανεύκολη: Με την υψηλή ποινή ικανοποιούνται τα θύματα και με τις «εκπτώσεις» οι θύτες. Αν διαβάσει κάποιος το βιβλίο του Β. Παλαιοκώστα (έχει πουλήσει μέχρι στιγμής 18.000 αντίτυπα), θα καταλάβει περισσότερα για την έννοια της Δικαιοσύνης α λα ελληνικά.
