Κύριε διευθυντά
Παίρνοντας αφορμή από τα συχνά δημοσιεύματα στην εφημερίδα σας που αφορούν το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας, θα σημειώσω ότι η πολιτεία δείχνει λίγο να ενδιαφέρεται σε ό,τι αφορά τη στεγαστική αποκατάσταση των νέων, η δυσκολία της οποίας απομακρύνει κάθε σκέψη τους για γάμο.
Για απόδειξη των πιο πάνω θα σημειώσω:
1. Στις κατά καιρούς επεκτάσεις των σχεδίων πόλεων, οι αρμόδιοι υπάλληλοι αποφεύγουν την επέκταση των σχετικών σχεδίων σε ευρύτερους χώρους, ώστε να δημιουργηθούν περισσότερα οικόπεδα που θα συμβάλουν στην ευνοϊκή για τον αγοραστή επίδραση του κόστους τους.
2. Για να αμβλύνει η πολιτεία τη στενότητα αυτή θεσμοθέτησε την οικοδόμηση των «τεσσάρων στρεμμάτων» και εκείνη «των κατ’ εξαίρεσιν» (των μικροτέρων των τεσσάρων στρεμμάτων), κάτι που δεν αποτελεί σωστή λύση.
Και πέρα απ’ αυτά η πολιτεία συνεχίζει να προβάλει σχετικά εμπόδια. Πρόκειται για εμπόδια «αφανή» ή «άγνωστα» σε πολλούς, όπως:
α) Για να δοθεί από τον ιδιοκτήτη ένα τμήμα της ιδιοκτησίας του που το σχετικό σχέδιο προβλέπει να αποτελέσει οδό, χρειάζεται συμβολαιογραφική πράξη, το κόστος της οποίας βαρύνει τον ιδιοκτήτη (ενώ θα μπορούσε η μεταβολή αυτή να γίνει με απλή υπεύθυνη δήλωση), ενώ παράλληλα ο ιδιοκτήτης πληρώνει φόρο μεταβιβάσεως! Ακόμη ο ιδιοκτήτης υποχρεούται να πληρώσει για το παραχωρούμενο τμήμα τον ΕΝΦΙΑ και τον ΤΑΠ μιας πενταετίας!
β) Υπάρχουν σχέδια πόλεως, η επέκταση των οποίων έγινε προ πολλών ετών (δεκαετίες και πλέον), που αποτελούν «δώρον άδωρον» για πολλούς μικροϊδιοκτήτες. Και αυτό γιατί δεν έχουν ακολουθηθεί οι προβλεπόμενες πράξεις αναλογισμού, με αποτέλεσμα οι μικροϊδιοκτήτες να μην μπορούν να οικοδομήσουν.
Και αυτά οφείλονται κυρίως στην αδιαφορία των υπαλλήλων του αρμοδίου υπουργείου αφενός, και στην εξοικονόμηση πόρων για το δημόσιο αφετέρου, δυσκολεύοντας όμως την οικογενειακή αποκατάσταση των νέων.
Ολα αυτά τα λέει ένας που είδε να στεγάζονται –με τις συναφείς δυσκολίες, εμπόδια και επιβαρύνσεις– τα δέκα αδέλφια του και τα τέσσερα παιδιά του και σκέπτεται τα εννέα εγγόνια του, κάποια των οποίων έφτασαν σε ανάλογη ηλικία και όταν προκαλούνται για γάμο, απαντούν με τη γνωστή φράση των αρχαίων Ελλήνων: «Ούπω καιρός», δηλαδή άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…
