Κύριε διευθυντά
Το G5-Sahel απαρτίζουν πέντε υποσαχάριες χώρες: Μπουρκίνα Φάσο, Μαυριτανία, Τσαντ, Μάλι, Νίγηρας. Το Σαχέλ «μαστίζεται από τεράστια, αλληλένδετα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και φυλετικά προβλήματα, που επιτείνονται από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής» – όπως διαπιστώνει στο ενημερωτικό άρθρο του ο επίτιμος διοικητής ΣΕΘΑ, αντιναύαρχος ε.α. Αλ. Διακόπουλος [«Κ», 17.10.21]. Η χαοτική, ισλαμογενής αστάθεια του Σαχέλ διαχέεται κυρίως προς βορράν και απειλεί την ασφάλεια της Ευρώπης.
Η παρουσία αρκετών μεταναστών τα τελευταία χρόνια από όλες τις χώρες του Σαχέλ σε Λέσβο, Χίο και Σάμο απαντά αφοπλιστικά στο αδαές ερώτημα «Τι δουλειά χει η Ελλάδα στο Σαχέλ;». Προφανώς οι διακινητές ανθρώπινων ψυχών έχουν συγκεκριμένους στόχους. Οι στόχοι τους υποκινούνται από την τουρκική ΜΙΤ, διευκολύνονται από τοπικά κλιμάκια τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, ενθαρρύνονται από το τουρκικό κράτος με επιχορηγούμενες πτήσεις των κρατικών αερογραμμών από Μαρόκο και Λιβύη προς Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, κ.ά. Αυτό το δίκτυο διακινήσεων λειτουργεί από το 2015 και στοχεύει εναλλάξ χώρες της Μεσογειακής Ευρώπης, ανέκαθεν υποκινούμενο από την Τουρκία.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Επέμβασης {ΕΠΕ} –αισίως 14η μετά από άλλες 13 χώρες της Ευρώπης– της επιτρέπει επιτέλους να συμμετέχει ενεργά σε πληροφοριοδοτήσεις, διαβουλεύσεις και επιχειρήσεις επί του πεδίου. Ισως η υπεύθυνη παρουσία επίλεκτων στρατιωτικών μας στο Σαχέλ να διευκολύνει τις επιστροφές μεταναστών από τα νησιά μας στις πατρίδες τους, είτε οικειοθελώς είτε εξ ανάγκης αν δεν δικαιούνται άσυλο.
