Κύριε διευθυντά
Εδιάβασα στην «Καθημερινή» της Κυριακής 9 Ιανουαρίου στην ενότητα «Τέχνες» άρθρον της δημοσιογράφου κυρίας Μαρίας Κατσουνάκη για το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, το οποίον συμπληρώνω με την παρούσα επιστολή μου, για την ιστορία του Μουσείου.
Το έτος 1992 ο, τότε, πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, Αθανάσιος Γκόνης, μου ανέθεσεν, ως σύμβουλος τότε του Ελεγκτικού Συνεδρίου, την εποπτεία του Συνεργείου του Δικαστηρίου, το οποίον διενεργούσε διαχειριστικόν έλεγχον επί των οικονομικών της Ελληνικής Ολυμπιάδος, η οποία εστεγάζετο στο σημερινό περικαλές κτίριο του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
Το περικαλές αυτό μέγαρο αγοράστηκε, από το Ελληνικόν Δημόσιον, το έτος 1953, και προορίζετο για τη διαμονή και φιλοξενία αρχηγών κρατών, όπως και το περικαλές Μέγαρον Μαξίμου, αγοράστηκε το προηγούμενο έτος 1952, και στεγάζονται τα γραφεία του, εκάστοτε, πρωθυπουργού.
Παρετήρησα ότι στο μέγαρο, που διεξήγετο ο έλεγχος, εκάθηντο σ’ ένα πολυτελές τραπέζι ο γενικός διευθυντής της Ολυμπιάδος, περιστοιχιζόμενος από κυρίες και απελάμβαναν το πρωινό τους, από το κυλικείον του περικαλούς Μεγάρου.
Παρεκάλεσα να εκκενώσουν το μέγαρον και να αποχωρήσουν, δεδομένου ότι έληξεν ο έλεγχος. Οπερ και έπραξαν.
Ανέφερα την ολοκλήρωση του ελέγχου, κατά καθήκον, στον πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καθώς και το περιστατικό της αποχωρήσεως του προσωπικού της Ολυμπιάδος.
Μετά από λίγες ημέρες μου ετηλεφώνησε, στο γραφείο μου στο Ελεγκτικό Συνέδριο, η αείμνηστη Μαρίκα Μητσοτάκη και μ’ ευχαρίστησε για την αποχώρηση της υπηρεσίας της Ελληνικής Ολυμπιάδος, από το περικαλές μέγαρο, και προσέθεσε ότι, το κτίριο αυτό, το προόριζε για τη στέγαση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης. Παρότρυνε, προς τούτο, τον τότε πρωθυπουργό, σύζυγό της, αείμνηστο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος της απαντούσε ότι διενεργεί διαχειριστικό το Ελεγκτικό Συνέδριο, στο οποίον ήτο ανεπίτρεπτος η παρέμβασή του.
Βέβαια, τα πάντα υπόκεινται στον θεμελιώδη νόμο της ζωής, της διαρκούς κινήσεως και μεταβολής, του Ηρακλείτου, «τα πάντα ρει και ουδέν μένει…». Αλλά οι δημιουργικές ΙΔΕΕΣ παραμένουν και διαιωνίζονται.
