Ελαμψαν διά… της ανυπαρξίας 

Κύριε διευθυντά
Οι εγκλωβισμένοι στην Αττική Οδό έπειτα από χιονόπτωση μόλις 24 ωρών θυμίζουν τους εγκλωβισμένους στο Μάτι. Η ίδια ανικανότητα στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, το ίδιο ανύπαρκτο κράτος τώρα και τότε. Είτε από κρύο είτε από φωτιά, εδώ αν βρεθείς παγιδευμένος λόγω μεγάλης ατυχίας, και δεν προλάβει ο στρατός, πεθαίνεις! Η πανάκριβη σε διόδια Αττική Οδός περίεργο που δεν διέθετε δικά της εκχιονιστικά. Και απορίας άξιον πώς δεν έκλεισε εγκαίρως παρά τις προειδοποιήσεις της Πολιτικής Προστασίας και των μετεωρολόγων. Επιπλέον, η Περιφέρεια και οι Δήμοι ανύπαρκτοι, όχι μονάχα η κεντρική εξουσία. Στη γειτονιά μου αγανακτισμένοι κάτοικοι με φτυάρια και φαράσια καθάριζαν πεζοδρόμια και δρόμους από τα χιόνια, βαριά ντυμένοι με χοντρά πανωφόρια, γάντια και σκούφους. Κάποιοι κιόλας είχαν μείνει ώρες ολόκληρες χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα! Κι η ειρωνεία της συγκυρίας, ο «Κανένας» με μαύρο χιούμορ προφανώς, άγνωστος «νονός», βάφτισε το τελευταίο βαρομετρικό χαμηλό… ελπιδοφόρα! Το περυσινό «Μήδεια» κατανοητό, το ίδιο και η ηλιθιότητα για τα πρόσφατα βαφτίσια. Τα ίχνη πάνω στο μαλακό χιόνι παγώνουν και δεν μπορεί να πατήσει δεύτερος χωρίς να πέσει κάτω. Πάγος, το υλικό με σχεδόν μηδενικό συντελεστή τριβής που σκοτώνει τον κάθε απρόσεκτο. Η αγωνία αυτών με τα φαράσια και τα φτυάρια έκδηλη. Μάταιη η αναμονή για ένα γκρέιντερ του δήμου ή μια «αλατιέρα». Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι γιατί όλοι αυτοί οι απόντες στα δύσκολα, κακοί κυβερνήτες, η εκάστοτε κεντρική εξουσία και οι τοπικοί άρχοντες, έχουν το θράσος να ζητούν την ψήφο του λαού κάθε τέσσερα χρόνια αντί να κρύβονται αιδημόνως.