Κύριε διευθυντά
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και η Αγκελα Μέρκελ μπόρεσαν να συνεννοηθούν όχι επειδή είχαν ιδεολογική συγγένεια, αλλά (και) επειδή ο ένας μιλούσε τη μητρική γλώσσα του άλλου: ο μεν Πούτιν, ως πρώην πράκτορας της Κα Γκε Μπε στη Δρέσδη μιλούσε άπταιστα γερμανικά, η δε Μέρκελ, μεγαλώνοντας στην πρώην Ανατολική Γερμανία είχε διδαχθεί ρωσικά στο σχολείο. Ανεξάρτητα λοιπόν απ’ ό,τι ψιθυρίζουν οι διερμηνείς στα αυτιά των ηγετών κατά τις διμερείς συναντήσεις, η δυνατότητα να κατανοείς σε βάθος τι λέει ο άλλος είναι αδιαμφισβήτητο ατού. Τουλάχιστον στα αγγλικά. Οταν λοιπόν ο κ. Τσίπρας, στη διάρκεια της πρόσφατης πρότασης δυσπιστίας, εγκάλεσε στη Βουλή τους υπουργούς «Γιατί δεν πατήσατε ρέκορντ;» –δηλαδή: γιατί δεν καταγράψατε τη σύσκεψη για την κακοκαιρία;– έδειξε, ξανά, ότι ούτε η παραμονή του στην εξουσία ούτε τα εντατικά μαθήματα του έμαθαν αγγλικά. Διότι στα αγγλικά τα play, pause, stop, record είναι όλα ρήματα (όπως, κατά πάγια πρακτική είναι και τα open, close print, κ.λπ. στις εφαρμογές), και όχι ουσιαστικά. Είναι λοιπόν ρικόρντ (κατάγραψε) και όχι ρέκορντ (καταγραφή). Η διαφορά φαίνεται μικρή, αλλά είναι κρίσιμη.
Ο κ. Τσίπρας, ωστόσο, δεν είναι είναι ο μόνος που κλώτσησε την ευκαιρία να μάθει αγγλικά κατά την παραμονή του στην εξουσία. Οπως μαρτυρά το οπτικοακουστικό «ρέκορντ» του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μήτε ο κ. Ανδρουλάκης, ο νωπός αρχηγός του ΚΙΝΑΛ, τα κατάφερε καλύτερα κατά την πολυετή του παραμονή στην Ευρώπη. Εκτός και αν off the record τα μιλάει καλύτερα.
