Κύριε διευθυντά
«Μελαγχολώ ου μετρίως» κατά τον Λουκιανό, όταν διαβάζω ότι καλο-κακομαθημένοι μαθητές του Αστεως τρομοκρατούν και βασανίζουν μικρότερους και αδύναμους συμμαθητές τους. Το σχολείο αρένα.
Η μελαγχολία μου πάντως αφανίζεται όταν μαθαίνω πως σε απομονωμένα μικρά νησιά υπάρχουν μαθητούδια πανευτυχή. Χάρη σε δημοσίευμα του «Εθνικού Κήρυκος της Νέας Υόρκης» έστειλα μίαν επιστολή στην «Κ» που δημοσιεύθηκε στις 24.11.2021. Ο λόγος τότε ήταν για το άκρη Θεού νησί Μαθράκι, τον μοναδικό εννιάχρονο μαθητή του Τάσο και τη δασκάλα του. Στην ίδια εφημερίδα της 4.1.2022 βλέπω με αγαλλίαση μια φωτογραφία, όπου ένας εφτάχρονος και μοναδικός πάλι μαθητής, ο Σάββας, παίζει μπάλα με τον επίσης μοναδικό δάσκαλό του Παναγιώτη Καλαϊντζίδη στην αυλή του σχολείου της νησίδας Τελένδου, ομόπλου της Καλύμνου.
Μακάριοι δις και τρις και πολλάκις ο μαθητής και ο δάσκαλός του. Σε πολύ παλαιά χρόνια μού δωρήθηκε να διδάξω σε νησιωτικές τάξεις –στην Κύπρο, τη Λήμνο και την Εύβοια– και δεν λησμονώ αυτή τη δωρεά. Κολύμπησα με πρωτάκια, ήταν όμως του Γυμνασίου. Δεν ευτύχησα να διδάξω –θα μπορούσα τάχα;– σχεδόν γαλαθηνά μαθητούδια ωσάν τον Τάσο και τον Σάββα. Μακάριοι οι διδάχοι, τρισμακάρια τα δασκαλούδια(*) τους.
Οπου να ’ναι έρχεται η 25η Μαρτίου. Οπως οι Μαθρακιανοί, έτσι και οι Τελενδιανοί θα δουν να παρελαύνει σημαιοφορών ο Σάββας. Δεν είναι μικρή χαρά. Μαζί τους θα χαρεί και η ψυχή του Καλύμνιου Γιάννη Κλ. Ζερβού, σπουδαίου φιλολόγου, ποιητή και πεζογράφου, που άφησε βαθύ αποτύπωμα στην Τέλενδο. Ο μικρός Σάββας κάποτε θα τον ανταμώσει.
* Η λέξη «δασκαλούδια» και στους δύο Αλέξανδρους της Σκιάθου.
