Κύριε διευθυντά
Οποιος αναλάβει το πολιτικό κόστος να ξεβρωμίσει μια για πάντα τον τόπο από τους πάσης φύσεως εγκληματίες (φυσικούς, ηθικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς αυτουργούς) θα αναδειχθεί ήρωας και θα πάρει τα εύσημα από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών.
Οχι ημίμετρα πάλι. Μία γενναία απόφαση, να ξεμπερδεύουμε από αυτούς τους κακοποιούς, είτε είναι μπαχαλάκηδες είτε οπαδοί ομάδων και κομμάτων, ή «ρουβίκωνες», χούλιγκαν, «ιδεολόγοι», ακτιβιστές. Οταν συλλαμβάνονται παρανομούντες να μην προσάγονται απλώς, αλλά να προφυλακίζονται και με τη δίκη που θα γίνει, να αποδεικνύουν την… αθωότητά τους! Διότι, όποιος φοράει κουκούλα, όποιος κρατάει φονικά όπλα και μαχαίρια και κουβαλάει μολότοφ, δεν μπορεί να είναι αθώος. Είναι εν δυνάμει κακοποιός ή/και δολοφόνος! Να συλληφθεί λοιπόν πριν προλάβει να παρανομήσει ή να δολοφονήσει! Ετσι, ίσως και μερικοί από αυτούς τους θρασύδειλους παραδειγματιστούν και… δειλιάσουν στο μέλλον. Οι άλλοι, οι αμετανόητοι θα είναι άξιοι της αθλιότητάς τους.
Να ένα δημοψήφισμα που σέβεται τον εαυτό του και θα τιμούσε την ύπαρξη του θεσμού, ή τουλάχιστον, για γρήγορο αποτέλεσμα, ένα ερώτημα από όλες τις δημοσκοπικές εταιρείες: «Θα στηρίζατε μια κυβέρνηση που θα τολμούσε να τα βάλει με όλες τις μορφές της βίας, χωρίς αστερίσκους και με τους πάσης φύσεως κακοποιούς; θα τη θεωρούσατε αυταρχική ή λυτρωτική;» Χρειάζεται νόμος; Πάραυτα, εν μια νυκτί, με ονομαστική ψηφοφορία. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα, όπως λέει και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
