Κύριε διευθυντά
Διάβασα και άκουσα ουκ ολίγες –λογικές– ερμηνείες για την αποπομπή του υπουργού Σπήλιου Λιβανού από τον προσωπικό, όπως υπογραμμίστηκε, φίλο του πρωθυπουργό.
Δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου η εξήγηση ότι η εξώθηση σε παραίτηση ωφείλετο στην εμφανή αναλογία και ομοιότητα της διανομής «με τσάντα» χρηματικών αποζημιώσεων εις πάντα(;) αιτούντα πυρόπληκτο της Ηλείας το 2007 με τις κρουνηδόν χορηγούμενες, με ποικίλες αιτιολογίες, παροχές λόγω πανδημίας, κακοκαιρίας, ακρίβειας κ.ο.κ.
Μόλις προσετέθη και η πολύπαθη, πανάκριβη για τους Ελληνες φορολογουμένους, ΛΑΡΚΟ για μια ακόμα δαπανηρή «εξυγίανση». Αν η εταιρεία ήταν βιώσιμη, δεν θα είχε ανάγκη εξυγίανσης ή, τουλάχιστον, κάποια προηγούμενη εξυγίανση θα είχε επιτύχει. Αντ’ αυτού εξακολουθεί να συντηρείται από τον εθνικό προϋπολογισμό, αυξάνοντας μάλιστα τις αμοιβές των διοικητών και τους μισθούς των με εργαζομένων της, οι οποίοι παράγουν ανελλιπώς και ακαταπαύστως ζημίες. Η ισχύουσα νομοθεσία διαγράφει λεπτομερώς τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθούνται από και για τις επιχειρήσεις που «πέφτουν» έξω. Η εφαρμογή του νόμου δεν μπορεί να παρακάμπτεται δαπάναις των –ωσαύτως εργαζομένων – φορολογουμένων αναλόγως της θορυβώδους αντιστάσεως – έστω και πολυπληθών– ψηφοφόρων/εργαζομένων, πάντοτε με την ομόθυμη γενναιόφρονα επιχορήγηση των αιρετών αρχόντων μας.
