Κύριε διευθυντά
Επιτρέψτε μου να επιχειρήσω μιαν ανεπαίσθητη τομή στην ονοματολογία των κομμάτων σχολιάζοντας ακροθιγώς τα καθέκαστα: Η Νέα Δημοκρατία θέλει να αντιδιαστέλλεται προς την παλιά δημοκρατία, η οποία, προφανώς, κατά την αντίληψη του ιδρυτή της, δεν ήταν καλή δημοκρατία. Αλλά, νομίζω, η δημοκρατία είναι εξ ορισμού καλή. Ή είναι δημοκρατία ή δεν είναι.
Το ΠαΣοΚίνημα ενείχε εκ γενετής μίαν αυτοκτονική προδιάθεση. Κίνημα, στα κανονικά ελληνικά, σημαίνει πραξικόπημα και ο επικεφαλής του κινήματος κινηματίας/πραξικοπηματίας. Καθόλου κολακευτικό αλλά δεν μας ένοιαζε αφού έτσι ήθελε ο αρχηγός. Αυτά, για την προ Ανδρέα εποχή, διότι ο πρωτεργάτης της Αλλαγής άλλαξε το κόμμα και το έκανε κίνημα. Εκτοτε, όταν λέμε κίνημα εννοούμε κόμμα, αλλά όχι απλώς κόμμα, αλλά κάτι παραπάνω, κάτι υπέροχο: Κίνημα! Οσο για τον σολοικισμό δεν μας νοιάζει, αφού το λέει ο αρχηγός…
Το ΚΙΝΑΛ, τέλος, τυμβωρύχησε στο πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ, και ανέσυρε το συγκλονιστικό «Κίνημα» από τη μία μεριά και την περιώνυμη «Αλλαγή» από την άλλη και έγινε ένα κίνημα Αλλαγής. Ποιας αλλαγής; Της αλλαγής που είχε ήδη κάνει το ΠΑΣΟΚ; Και τι γίνεται όταν έχουμε να κάνουμε με μιαν αλλαγή αλλαγής; Γυρνάμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε!
Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ας τον αφήσουμε ήσυχο στη στενοχώρια του.
