Κύριε διευθυντά
Πολύ καλά έκριναν οι δικαστικές αρχές και προφυλάκισαν κάποιους από τους κατηγορουμένους στην υπόθεση του Γηροκομείου Χανίων.
Δεν θα έπρεπε όμως να υπάρξει και αντίστοιχη ηθική κατηγορία, έστω και χωρίς ποινή, και για τους συγγενείς των γερόντων που τους παράτησαν στο έλεος χωρίς να επιδείξουν ενδιαφέρον γι’ αυτούς; Τον πατέρα τους, τη μητέρα τους, τον αδελφό, την αδελφή, τον θείο, τη θεία;
Ολα αυτά δεν θα γίνονταν αν φρόντιζαν να τους επισκέπτονται σε σύντομα και τακτά διαστήματα, έστω για να πουν δυο κουβέντες με αυτούς. Δυστυχώς όμως τους παράτησαν στο έλεος. Δυστυχώς, αυτό είναι σημείο των καιρών. Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν.
Και κάτι άλλο: Είδατε κάποιο μέσο ενημέρωσης να ασχοληθεί με αυτό το βασικό θέμα του ενδιαφέροντος και της φροντίδας των ηλικιωμένων από τους έχοντες το ηθικό καθήκον να τους φροντίζουν; Οι κατηγορούμενοι, ιδιοκτήτες του γηροκομείου και οι γιατροί έκαναν τη βρώμικη δουλειά τους. Ομως οι άλλοι τι έκαναν; Δυστυχώς τίποτα… Εστω ρε αγόρι μου, κορίτσι μου, μια κουβέντα στον πατέρα σου, στη μάνα σου, στον αδελφό, στην αδελφή σου. Τι κοστίζει σ’ αυτούς που σε μεγάλωσαν, σε σπούδασαν;…
