Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την επιστολή του αναγνώστου κ. Θέμου Γκουλιώνη στο φύλλο της 16/2/2022 με τίτλο «Ενα κεράκι για τον Γέρο του Μοριά» ανέσυρα από τα ηλεκτρονικά μου αρχεία μια επιστολή του βουλευτή κ. Γιάννη Ανδριανού γραμμένη τον Μάρτιο 2021, η οποία μου είχε κάνει εντύπωση –γι’ αυτό και την είχα αρχειοθετήσει– χωρίς, κακώς, να παρακολουθήσω την εξέλιξη του θέματος με το οποίο ασχολείτο, δηλαδή την ονοματοδοσία πλατείας ή οδού με το όνομα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στο Ναύπλιο.
Σκέφτηκα να το κάνω τώρα, τηλεφωνώντας σε όποιους λίγους Ναυπλιώτες φίλους έχω. Το αποτέλεσμα της έρευνάς μου ήταν αποκαρδιωτικό. Μου έδωσε την εντύπωση ότι στον Δήμο Ναυπλιέων επικρατεί το «σύνδρομο του ενόχου», σύμφωνα με το οποίο ένας ένοχος αντί να μετανιώνει για κάτι κακό που έκανε εξακολουθεί να μάχεται το θύμα, ενισχύοντας στη συνείδησή του την παλαιότερη στάση απέναντί του. Φυσικά και δεν θέλω να εξομοιώσω τον ιστορικό δήμο με το δικαστήριο που καταδίκασε τον Γέρο του Μοριά, αλλά έτσι όπως άκουσα τους φίλους μου, μου δίνεται η εντύπωση ότι το πνεύμα του Αρμανσπεργκ και των βδελυρών Ελλήνων συνενόχων του, το πνεύμα της πλειοψηφίας των δικαστών πλην του Τερτσέτη και του Πολυζωίδη πλανιέται σχεδόν διακόσια χρόνια μετά πάνω από την πόλη και επηρεάζει Δημοτικά Συμβούλια και την Ειδική Επιτροπή (αλήθεια τι θεσμός είναι αυτός; Από ποιους απαρτίζεται αυτή η Επιτροπή;).
Νομίζω –και δεν είμαι μόνος– ότι είναι ζήτημα τιμής για τον δήμαρχο Ναυπλιέων να τοποθετηθεί σε όσα παραπάνω αρνητικά έχω γράψει.
